De president als opperbevelhebber van het Nationale Leger heeft de verantwoording voor de inzet van manschappen van het soevereine Suriname en beschermt territoriale gebieden voor land en volk. Niet alleen zijn toewijding bij bevorderingen van manschappen op de kazerne spreekt boekdelen, ook de loyaliteit en doelmatigheid van het leger. Nu de samenwerking met mogendheden VS en Nederland wordt uitgerold, worden strijdkrachten voorbereid op een eventuele buitenlandse agressie. Wel of geen fictie? En heeft de bescherming van de Surinaamse rijkdom, m.n. goud, olie, hout, vis, grond(Tigri) en alles wat aan het volk toebehoort, niet dezelfde prioriteit als de gang naar het IMF?

Het is algemeen bekend dat de grensbewaking in het oosten aan de Marowijnerivier, het westen aan de Corantijnrivier, het zuiden aan de grens met Brazilië en in het noorden met de Atlantische oceaan, zeer gebrekkig is en buitenlanders makkelijk Suriname indringen met alle gevolgen van dien. Vele coronabesmettingen waren te herleiden tot mensen die vanuit de grensstreek geruisloos Suriname binnenkwamen. Brazilianen die heer en meester zijn op de Surinaamse goudvelden is geen onbekend fenomeen en voor de Surinamer een min of meer geaccepteerde kwestie, waar oogluikend buitenlanders bodemschatten van Suriname letterlijk wegdragen. Ook de enorme massa aan visreservoir in de Surinaamse wateren wordt ongehinderd leeggeroofd. En nog de oncontroleerbaarheid van het gebied Tigri. Waar blijft de bescherming van onze territoriale gebieden conform artikel 177 van de Grondwet door het leger?

De Staatsbegroting Suriname 2020 meldt SRD 400 miljoen aan salarisbetalingen voor 4984 landsdienaren Defensie( juli 2020) voor het dienstjaar 2021. Ter vergelijking met het ministerie van LVV zijn voor de personele lasten SRD 87 miljoen begroot. Zijn de miljoenen bedoeld om de slagkracht van het leger te vergroten opdat de bescherming van de territoriale integriteit toeneemt? Menigeen zal zich afvragen naar de doelmatigheid  van belastinggelden en het proportioneel karakter ervan. Of is de legitimiteit te zoeken naar de zware arbeid en het povere wagenpark bij het ministerie?

Vele delen van Surinaams grondgebied zijn in handen van buitenlanders, waar de politie en het leger geen controle meer hebben en bandeloosheid zegeviert. Corruptieve handelingen hebben bijgedragen dat er nu chaotische toestanden zich voordoen en menigeen slachtoffer wordt van criminaliteit in Suriname. Minister Kenneth Amoksie uitte onlangs zijn zorgen over de illegaliteit van buitenlanders en betrokkenheid bij smokkel, drugs – en wapenhandel. Maar het blijft bij woorden. Waar blijft de taskforce voor een betere leefbaarheid in dit land?

Suriname met zijn enorme rijkelijke bodemschatten in verhouding met een klein bevolkingsaantal zou tot een van de rijkste landen van de regio moeten behoren. Maar het tegendeel is waar. Door de oncontroleerbaarheid van de grensbewaking en illegaliteit is niet alleen de economische schade groot, ook veiligheid van burgers loopt gevaar. Suriname klimt op de index van onveilige landen en menigeen zal het land mijden. In deze tijd van economische malaise worden vele miljoenen inkomsten misgelopen, die broodnodig zijn voor de staatskas. Tijd om de ernst in te zien en dat staatsman en opperbevelhebber Santokhi  de regie neemt over de  bescherming van onze territoriale gebieden. Niet een berooid land achterlaten, maar zoals de missie luidt: wo set' eng wan boeng Sranang