De pijn van het IMF...

Als jongen van 10-11 jaar moest ik in 1984 toekijken hoe honderden Nickerianen dagelijks, inclusief mijn moeder of vader, in de rij moesten staan voor melk, kookolie, uien en brood. Wij hadden het beter dan onze buren, maar hoeveel geld je ook had, er was niets te koop in de winkels. De schappen waren leeg! Iedereen zat in hetzelfde schuitje dat door de militairen lek geschoten was, de economie verloederde, allemaal onder het mum van goede revolutionaire bedoelingen. Dit was het begin van veel slechtere tijden. Anno 21e eeuw, vele regeringen Bouterse later is Suriname…vult u het maar zelf in!

Er is nu een fluistercampagne gelanceerd om het volk voor te bereiden op de pijn van de komst van het IMF. Borrelpraat deed al een mooie "drongoe mang" poging, door uit te leggen dat IMF in Barbados heeft gewerkt en dat er geen keus is en zo nog meer kokosolie inwrijvend. Ook anderen pogen een mooie rand te creëren om het IMF-plaatje, de kranten staan er vol van. Maar dit is onvoldoende.

De komst is een noodzaak maar het IMF redt geen land, volk, regering, president en minister van Financiën. Vaak als ze een land binnenkomen met hun regels en procedures dan valt de zittende regering binnen een paar maanden, hoe goed de bedoelingen van de zittende regering ook zijn. En of dit gewenst is, moet iedereen voor zichzelf beslissen. IMF komt om te helpen met het opzetten van een betere overheidsbalans, NIET om te helpen met de groei van het land en om de pijn te verzachten.

De pijn verzachten is de taak van de volksvertegenwoordigers, de regering en de president. En dit betekent dus dat er twee zaken uitgevoerd moeten worden om te voorkomen dat het volk de regering pijnlijke verrassingen verwijt.


Landbouw als “zelfvoorzienende” zalf tegen IMF-pijn
Zelfvoorzienendheid door de Surinaamse de landbouwsector te stimuleren en te gebruiken om de pijn te verzachten voor het volk. Want een andere directe impuls heeft de regering niet. De landbouw is de laagdrempelige redding. De regering kan met spoed volkstuinen aanwijzen waar de sociaal zwakkeren de beschikking hebben over een plek waar ze hun eigen groenten en fruit kunnen planten. De regering zou gratis of gesubsidieerd zaden en kunstmest beschikbaar moeten stellen zodat iedereen aan de slag kan zo veel mogelijk zelfvoorzienend te zijn in pijnlijke tijden. Zet leger en desnoods gedetineerden in om groenten en fruit te helpen verbouwen.

Het doel van de regering, minister van LVV, moet zijn om de voedselvoorziening dusdanig te stimuleren dat er een overvloed aan lokaal voedsel is en de prijzen niet hoeven te stijgen voor eten, ondanks het verlies aan koopkracht.

Potros Santokhi help de Surinamers zichzelf te redden!

Dr. Ashwin Ramcharan RO