Naar schatting van het ministerie van Volksgezondheid, weet 40%
van personen in Suriname die met hiv besmet zijn, dit zelf nog niet. Het
aantal nieuwe hiv-infecties in Suriname is vanaf 2010 met 30% afgenomen
en sinds 2010 is er door de beschikbaarheid van hiv-remmers, 20% afname
aan sterfte door hiv/aids. De afname aan nieuwe infecties is echter niet
genoeg om hiv voldoende terug te dringen in Suriname. Om de dreiging van
terugkeer van de hiv-epidemie te stuiten, is het belangrijk dat mensen
hun status kennen, benadrukt het ministerie vandaag op Wereldaidsdag (WAD).
De risico’s voor een
rebound van de hiv-epidemie zijn dit jaar theoretisch toegenomen door de
Covid-19-pandemie met haar noodzakelijke lockdowns en tijdelijk
aangepaste poli-, apotheek- en openbaar vervoersdiensten. De belangrijkste boodschap blijft: ‘Sab i Libi,
Tek a Test!’
Door de beschikbaarheid van hiv
remmende medicatie, ook in Suriname, is het al meer dan 20 jaren zo dat
personen die door hiv geïnfecteerd zijn door hiv-remmers niet voortijdig
aan hiv/aids hoeven te overlijden. Het advies het hiv-programma van het
ministerie van Volksgezondheid, is dat elke seksueel actieve persoon op
de hoogte is van zijn/haar hiv-status. Wie zijn status kent, kan ervoor
zorgen hiv-negatief te blijven door veilig seksueel gedrag te
continueren (gebruik condooms bij elke partner van wie je de status niet
kent, vaste partner). Voorkomen blijft beter voor de eigen gezondheid,
dan te moeten leven met het risico op complicaties door hiv.
Gratis testBij
de Dermatologische Dienst, de Malaria TropClinic op Geyyersvlijt, de
RGD test sites van Flora, Latour, LeLydorp, LaVigilantia en Wonoredjo
kan men gratis terecht voor een hiv-test. Bij Stichting Lobi kan dat
tegen vergoeding. Bij de walk-in test sites weet men binnen een uur het
resultaat. Eenieder ouder dan 16 jaar kan daar terecht. Met een
hiv-testaanvraag via de huisarts te verkrijgen, kan een hiv-test via
laboratoria gedaan worden. Deze test wordt door de
ziektenkostenverzekeraars vergoed, schrijft de voorlichting van
Volksgezondheid in een persbericht.
Voor
degenen die te weten komen dat ze hiv geïnfecteerd zijn, is behandeling
mogelijk en kan erger voorkomen worden. Behandeling van hiv wordt
tegenwoordig gestart zo snel als mogelijk nadat bekend is dat een
persoon hiv geïnfecteerd is. Er wordt niet meer gewacht totdat een
persoon klachten van hiv/aids ontwikkelt. Dit is bekend als ‘treat all’
en is zelf bewezen het beste te zijn voor de persoon die met hiv leeft.
Voor behandeling van hiv kan men zich bij zijn huisarts melden, die
samen met de persoon zal nagaan wat voor hem/haar het beste is, zegt
Volksgezondheid.
Het voordeel van behandeling
van personen die met hiv leven, reikt verder dan de persoon zelf. Elke
persoon waar het hiv-virus succesvol onderdrukt is, kan de infectie niet
meer/veel moeilijker overdragen aan zijn/haar seksuele contacten. Dit
is een belangrijke reden voor de afname van nieuwe hiv-infecties in
Suriname en de rest van de wereld.
90-90-90Naar
schatting leeft 1,3 procent van volwassenen in Suriname met hiv,
waarbij 1/3 deel van deze personen dat nog niet van zichzelf weet. Van
degenen die wel van zichzelf weten hiv geïnfecteerd te zijn en die zich
ook al aangemeld hebben voor behandeling, zien we dat 83% de behandeling
met succes start en 87% van hen die dit ook goed volhouden met succes
het hiv-virus in hun lichaam onderdrukken. Hiv-behandeling werkt en
investeren in deze behandeling betaalt zich terug.
Om
de hiv-epidemie verder terug te dringen en uiteindelijk hiv als
volksgezondheidsprobleem te elimineren in 2030 wordt ernaar gestreefd
dat in 2020 minstens 90 procent van personen die met hiv leeft zijn
status kent, minstens 90 procent van deze personen ook in hiv-zorg is en
remmers ontvangt en dat vervolgens minstens 90 procent van deze
personen langdurig met succes behandeld wordt. In 2030 wordt gestreefd
naar 95-95-95.
Het thema van WAD 2020 ’Global
solidarity, Shared responsibility’ is deels geïnspireerd door de lessen
geleerd uit de Covid-19-pandemie van dit haast afgelopen jaar, waar met
name sterk naar voren gekomen is dat tijdens een epidemie niemand veilig
is totdat iedereen veilig is. Het ministerie van Volksgezondheid stelt
dat gelijke toegang tot gezondheidszorg, welke ook een van de basis
beleidsintenties van het ministerie is, daarbij een essentiële
randvoorwaarde blijft.