Ai Sranan!

Is één van de meest bekende liedjes afkomstig van voor mij één van de beste muzikale zonen die Suriname heeft voortgebracht. In deze klassieker, die een ware meezinger is, laat Max Nijman de liefde voor de natie duidelijk weerklinken. Hoe kan het anders? Suriname is een ontzettend prachtig land met enorme onuitputtelijke potentie! De vraag is echter waarom deze potentie nog (steeds) niet ten volle benut is geworden?

Bijna een halve eeuw zelfstandigheid, heeft ons hopelijk voldoende wijze lessen opgeleverd om op voort te borduren. Lessen die we kunnen toepassen om de koers te veranderen en te werken aan de toekomst, de (verdere) groei en ontwikkeling van de(ze) natie.

Wat is de visie voor de komende tijd? Wat wordt er van Suriname? De belofte dat a san o seti, houden we in gedachte. Echter veel goede voornemens hebben zonder ze daadwerkelijk uit te voeren, dus uiteindelijk wel de intentie (bedoeling) hebben, maar niet ernaar handelen, is één van de kwalen in dit land. Steeds weer hebben politici bewezen niet de daad bij het woord te (willen) voegen. Duidelijk is dat het volk (nu) zijn volwassenheid laat merken door heel kritisch het gepresenteerde beleid te volgen i.p.v. aan de kant te staan en toe te kijken hoe het (verkeerd) afloopt. Dit is één van de verworvenheden waar we best trots op kunnen zijn.

Een mens zonder ambitie is 'dood', dat geldt ook voor een natie. Ambitie, het pad naar succes kan zowel kruipend als vliegend. Feit is dat de wil aanwezig moet zijn om te komen op de plaats van 'bestemming'. Mijn wens is daarom dat Suriname zoals de ster dat symboliseert, een gouden toekomst tegemoet mag gaan. Dat we na een x aantal jaren met trots terug mogen kijken en zeggen Ai Sranan. A San SETI!