SDU: 45 jaar Srefidensi: Hoe ver; hoe verder?

45 jaar geleden besloten Surinamers de koloniale relatie met het toenmalige 'moederland' anders in te richten. Met dien verstande dat het land zichzelf vanaf 25 november 1975 als zelfstandige natie aan de wereld zou presenteren. Hoe ver zijn we gekomen als onafhankelijke Staat?

Relatief bekeken heeft Suriname nog kinderschoenen aan. Kind zijn gaat gepaard de daarbij behorende kinderziektes. Die hebben wij meegemaakt tijdens alle momenten van ons jonge bestaan als republiek onmiskenbaar.

Het heeft weinig zin daarover eindeloos te treuren omdat de tijd niet stilstaat. Wel of geen onafhankelijkheid in 1975? Het antwoord op de vraag over de keus is tegenwoordig irrelevant. Feit is dat we nu staan op eigen benen. Weliswaar, zwak en toegetakeld.

Tegen die achtergrond beziet de Sociaal democratische Unie (SDU) de herdenking van 45 jaar Srefidensi. Met, nog steeds, het vooruitzicht op een glorierijke toekomst voor de volgende generaties. Bij ons, binnen de partij, overheerst optimisme.

Optimisme, omdat Suriname het land is van grote mogelijkheden. Dat de ontwikkeling tot nu toe uitblijft, hebben we voornamelijk aan onszelf te wijten. Dat moeten we eerlijk toegeven. Tenminste, als we nu echt grotere hoogtes willen bereiken.

Een land opbouwen vereist staatsmanschap, eensgezindheid, zelfvertrouwen, opoffering, van elke individuele burger en van de samenleving als geheel.

Het heeft geen enkele zin dat we aan de kant staan en kritiek spuien, zonder zelf te zorgen dat verbetering komt. SDU roept elke Surinamer op de handen in de modder te steken- letterlijk, waar nodig- om dit land tot een welvarende natie om te vormen. Suriname heeft meer dan voldoende hulpbronnen ter beschikking en behoort tot de rijksten ter wereld. Wat weerhoudt ons?

SDU staat klaar om mee te helpen aan de verdere opbouw van ons land. We wensen u een zinvolle herdenking van 45 jaar Srefidensi toe. Houdt u het vooral veilig en gezond.  Suriname heeft u hard nodig.