De afgelopen dagen leken bijna een herhaling van de sfeer die 45 jaar geleden heerste in het land. Grote groepen Surinamers staan tegenover elkaar, waarbij vooral de rassentimenten hoog oplopen. Aan het bespelen van etnische emoties, blijkt dat we in Suriname nog lang niet kunnen spreken van één natie. Geheime uitgelekte notulen over doorlichting van het Korps Politie Suriname, werden gelijk in de etnische sfeer vertaald.

De commissie -doorlichting KPS- geleid door de VHP'er Sharma Lakhisaran, heeft vergaderd met de procureur-generaal (pg). Er worden namen genoemd van mensen die niet zouden deugen binnen de top van het politiekorps. Veel van de mensen "lijken niet op de pg". Het rapport is intussen uit en is aan president Chan Santokhi overhandigd. Uiteraard is ook dat rapport niet geheim en ook daar wordt vooral gekeken naar de etniciteit.

Ondanks alle mooie woorden dat de regering een eenheid is, en gerichtheid van denken heeft waarbij alles vooraf wordt afgestemd, blijken slechts om holle woorden te gaan. De president zegt A en vicepresident Ronnie Brunswijk is helemaal bij Z over dezelfde kwestie. De president stelt dat de regering zich niet inmengt in beslissingen van de rechterlijke macht, maar de vicepresident zegt dat zijn voorganger Ashwin Adhin vrijgelaten dient te worden. Gelukkig dat de gewraakte woorden teruggenomen zijn, maar deze hadden nooit uitgesproken moeten worden.

De president en minister Kenneth Amoksi zeggen onomwonden dat er opnieuw een medische en psychologische test gedaan moet worden voor de rekruten van politie. Ook antecedenten- en milieu-onderzoek moesten opnieuw verricht worden. 70% van de lichting zou niet deugen. De Surinaamse Politie Bond, de vicepresident en Assembleelid Edward Belfort komen in het geweer hiertegen. Voor de politiebond was dit een principiële kwestie, maar voordat de algemene ledenvergadering een besluit neemt, wordt deze zaak teruggedraaid.

In elk geval laten dit soort zaken zien dat etniciteit nog steeds een grote rol speelt in de samenleving. Nieuwe gezichten in de VHP die niet lijken op traditionele partijleden, veranderen nog geen attitude van de organisatie. Er wordt ook te weinig rekening gehouden met de gevoeligheden in het land. Juist bij de organisatie van de festiviteiten van Srefidensi, waar de VHP tijdens de zwangerschap liever abortus had gepleegd zonder zelfs te verdoven, worden mensen naar voren geschoven die niet de nationale uitstraling hebben.

Bij 45 jaar Srefidensi moet meer naar de balans worden gekeken in de samenleving. De leiders van weleer hebben hiermee altijd rekening gehouden. Vooral bij benoemingen in topposities is het noodzakelijk dat bepaalde etniciteiten niet de overhand krijgen, omdat het presidentschap in handen is van de VHP-voorzitter. Suriname is een land van minderheden. Er is geen overheersing van de ene groep op de andere. Door onze diversiteit zijn wij juist uniek. Het wordt hoog tijd dat wij ons meer Surinamer voelen dan dat de nadruk wordt gelegd op van waar wij kwamen. Hoe wij hier ook samenkwamen aan zijn grond zijn wij verpand!

Nita Ramcharan