Als burger en eigenlijk ook als leek die jarenlang overal in oplossende termen probeer de vooruitgang van Suriname bespreekbaar te maken, is het goed om de verkoop van een deel van de bestaande Staatsolie aandelen middels dit artikel ter discussie te stellen. 

Er is een nieuwe regering aangetreden die worstelt met enorme schulden en de Covid-19 pandemie. Geen makkelijke taak waarvan velen zullen zeggen, “mij niet gezien”. De regering ongeveer 3 weken aan het roer en nog steeds enthousiast zeggend, “wi o sit' en”, terwijl steeds allerhande zaken die het daglicht schuwen boven water komen. Het is daarom dan ook de moeite waard om als individu een steentje bij te dragen, zodat we gauw mogen zeggen, “wi sit' en kon”. 

Zo vraag ik mij reeds een hele poos af waarom men niet probeert om bestaande aandelen Staatsolie in de verkoop te brengen. In de wereld van naamloze vennootschappen, is degene die meer dan 50% der aandelen van een NV bezit, bij de stemming op aandeelhoudersvergaderingen, de bepalende factor. Wanneer minder dan 50% van deze aandelen worden aangeboden voor verkoop, heeft onze overheid na toewijzing en betaling, middelen om enkele van de meest essentiële uitgaven van nu te doen. Als grootste aandeelhouder met 51% van het aandelenbestand blijf je de status behouden alsof je 100% van de aandelen nog in je bezit hebt. Waarom gebeurt het dan niet? Is er een bepaalde strategie?

Tegen de koerswaarde kunnen aandelen met een nominale waarde van $100 verkocht worden (ik weet niet in welke coupures deze aandelen indertijd zijn uitgegeven en welke munt men daarbij heeft gehanteerd). Om te voorkomen dat plotseling enkele kapitalisten alle aangeboden aandelen opkopen is het verstandig om de zaak af te bakenen. Bijvoorbeeld natuurlijke personen mogen niet meer dan $10.000 aan aandelen kopen en bij rechtspersonen mag het de $20.000 niet passeren. Een lagere afbakening kan ook. De emissie wordt opgedeeld in 2 categorieën van kandidaat-aandeelhouders t.w., de hier wonende Surinamers die eerst de gelegenheid krijgen te kopen en daarna de diaspora. 

Evenals de conversie van grond bij erfpacht en grondhuur naar eigendom, precies zo snel kan een beslissing genomen worden om een aandelenemissie uit te schrijven, zodat de overheidskas ook hiermee weer wat geld heeft om de zeer dringende uitgaven alvast te kunnen voldoen. Met de 3e olievondst en later nog meer, de denkbeeldige toekomstige winsten, mogelijk ook goodwill zal de koerswaarde van het aandeel toch wel aardig gestegen zijn. Dus waarom niet ook op deze manier op korte termijn te gaan voor deze extra inkomsten? 

Bij de verkoop van aandelen wordt vaak genoeg de vraag gesteld, “gaat het wel goed met het bedrijf”. Bij onze “Trots” hebben wij dat probleem eigenlijk niet, dan dat - zoals ik begrepen heb - alle winsten worden gebruikt voor aflossingen van schulden, voornamelijk die van de staat. Dat zou misschien wel een minpunt kunnen zijn. Aangezien ik niet weet wat de waarde van het bedrijf nu zal zijn na de ontdekking van de 3 olieputten is het moeilijk om te weten hoeveel de verkoop van bestaande Staatsolie aandelen zullen opbrengen. 

Deze mogelijkheid om middels een aandelenemissie gauw aan extra middelen te komen is bij mij de vraag, voor de deskundigen een juist antwoord hierop formulerend en voor de staat alsook Staatsolie een beslissing van, “we doen de emissie, of niet”.