Bij de verkiezingen op 25 mei 2020 is de VHP als de grote overwinnaar uit de bus gekomen; de partij heeft op vele fronten een enorme groei doorgemaakt: 

1. De partij is geklommen van acht naar twintig DNA-zetels en heeft de meeste rr- en dr-leden in de wacht gesleept. 

2. De heer Chan Santokhi heeft aan de verbroederingspolitiek van wijlen J. Lachmon een nieuwe dimensie toegevoegd; de VHP heeft een transformatie doorgemaakt en is in vijf jaar uitgegroeid van een partij met overwegend een Hindostaanse achterban tot een 'bromtji dyari'.

3. De VHP heeft de natievorming bevorderd, waardoor het thans mogelijk is dat zonder veel deining een Hindostaanse Surinamer, president van Suriname kan worden. 

Bij de vorming van een coalitie heeft de heer Santokhi kritiek gekregen op de werkwijze om te komen tot een samenwerking tussen de coalitiepartijen. Maar kritiek is ook gekomen op de  'grote buit' die ABOP-leider Ronnie Brunswijk heeft gekregen. Critici vinden dat ABOP is overgewaardeerd en dat Santokhi te veel concessies heeft gedaan. Dat kan waar zijn, maar men moet niet uit het oog verliezen dat ABOP in een 'wippositie' verkeert. In feite zijn er drie sterke coalities mogelijk: VHP + NDP, VHP + ABOP en  NDP + Abop + BEP. Een vierde mogelijkheid is een coalitie tussen VHP + NPS + PL+ BEP.  

De verkiezingsuitslag is dus een riante uitgangspositie voor Brunswijk: als de VHP hem niet voldoende tegemoet zou komen, zou hij zijn weg zoeken naar de NDP. De negen zetels van de heer Brunswijk zijn in zeker opzicht meer waard dan de twintig van de VHP. Critici moeten bij hun oordeel niet alleen kijken naar hoeveel Brunswijk heeft gekregen, maar naar wat er zou gebeuren als je hem dat niet had gegeven. Dan rijst de vraag of Brunswijk in de nieuwe coalitie zich verder bedeesd gaat houden. Laten wij de nieuwe coalitie het voordeel van de twijfel geven. De vier coalitiepartners hebben beloofd samen en in eenheid te zullen regeren. Bovendien zijn de ministeries geen eigendom van welke partij dan ook.  DNA en de president zullen terstond moeten ingrijpen bij elke scheve schaats van welke minister dan ook.

Ook op de benoeming van Brunswijk als vicepresident (vp) is er kritiek: hij zou te veel op zijn kerfstok hebben om deze functie te mogen bekleden. De mening van Santokhi is om niet in het verleden van Brunswijk te blijven steken. Deze opvatting moeten wij niet zien als een losstaand feit, maar tegen de achtergrond dat de problemen in het land immens zijn. Suriname kampt momenteel met grote problemen zoals hoge valutakoersen, torenhoge buitenlandse en binnenlandse schulden, schrijnende armoede, inkrimpende economie.

De nieuwe regering kan zich nu niet permitteren om tijd en energie te stoppen in zaken die niet kunnen leiden tot het adequaat oplossen van de noden van het volk. Terecht zegt de heer Santokhi dat wij ons niet moeten vastklampen aan het verleden, want dat helpt ons niet uit het diepe dal te komen. We mogen wel kijken naar het verleden, maar we moeten van het verleden niet onze toekomst maken.

Vanuit diverse hoeken is er op enkele kandidaat-ministers kritiek geleverd.  De pg is gevraagd om een antecedentenonderzoek te doen. Critici moeten niet vooruit lopen, maar de bevindingen van de pg afwachten.  Voordrachten en acceptatie van kandidaat-ministers dienen te geschieden overeenkomstig democratische regels. Indien de meerderheid kiest voor een kandidaat, dan dient de rest zulks te accepteren. Echter moet men grote, steekhoudende bezwaren tegen een kandidaat-minister niet wegstoppen. Evenzo moet men nepotisme voorkomen/uitbannen. De VHP heeft een grote innovatie ondergaan; daarin mag er geen plaats zijn voor vriendjespolitiek en nepotisme.    

Chan Santokhi heeft een bijzonder goede staat van dienst. Hij straalt vertrouwen uit, is dynamisch, is een vechter, is integer en zelfverzekerd. Bovendien heeft hij naast een brede nationale en internationale oriëntatie ook de karakteristiek van een sterke leider met een opvallend analytisch vermogen. Hij heeft in de afgelopen periode en wel in de verkiezingstijd zijn opmerkelijke inzet getoond en anderen geïnspireerd om zich volledig in te zetten. 

Veel buitenlandse ogen zullen nu zijn gericht op de nieuwe president van Suriname. Gelet op zijn kwaliteiten zullen een aantal westerse landen hun deuren opendoen voor Suriname en vertrouwen hebben in de nieuwe regering. We verwachten een heel slagvaardige regering die eerlijkheid en transparantie uitstraalt. DNA moet geen handlanger zijn van wie dan ook, zij moet zich kritisch en onpartijdig opstellen.  

Voorts wordt van de coalitie verwacht dat er wetgeving komt: 

1. ter bescherming van hoge politieke functies ter voorkoming van discussies welke manifest zijn bij de kandidaatstelling van de heer Brunswijk e.a. 

2. om dubbele functies van DNA-leden aan banden te leggen. Het is immoreel dat de meeste DNA-leden twee functies bekleden bij de overheid. Het etiket “Suriname is een verzorgingsstaat voor politici“ zal moeten veranderen in “politici zijn er om land en volk te dienen”. 

Elke Surinamer zal zich volledig moeten inzetten. Alle politieke partijen, maatschappelijke organisaties, vakbonden,  individuen etc. zullen zich constructief moeten opstellen om te helpen Suriname uit de crises te halen. De regering moet een beleid voeren waarin vriend en vijand, voor- en tegenstanders zich kunnen terugvinden. We moeten met vereende krachten werken aan de wederopbouw van ons land.