Over dr. Jules Sedney zijn er al talrijke in memoriam artikelen verschenen, waardoor het gevaar van in herhaling treden levensgroot is. In het onderstaand artikel zal primair het aspect van het auteurschap van dr. Sedney worden belicht en wel vanuit zijn belangrijkste boekwerk: De Toekomst van ons verleden, hierna bij afkorting te noemen De Toekomst. 

Dr. Sedney werd vooral bekend door het vervullen van de functie van minister-president van 1969 tot 1973 in het kabinet dat zijn naam droeg. 

De samenwerkende politieke partijen waren de PNP en de VHP. Hoewel het PNP-blok maar 8 van de 39 zetels kreeg en de VHP 19, besloot de VHP o.l.v. Jagernath Lachman tot veler verbazing, niet te opteren voor het premierschap, maar dit te geven aan het PNP-blok dat dr. Jules Sedney voordroeg voor deze functie. 

Vanwege de numerieke meerderheid van de VHP was het duidelijk dat de premier in de eerste plaats rekening moest houden met de visie van deze partij. Naar buiten toe werd hem zelfs het verwijt gemaakt dat hij aan de leiband liep van Lachman, hetgeen hem de onverdiende bijnaam van 'bobo Jules' opleverde. Zijn vijanden zijn erin geslaagd deze naam ingang te doen vinden. 

Ik behoor tot degenen die van mening zijn dat een tegengestelde benaming voor deze grote Surinamer veel passender is. In het Sranan is het echter niet eenvoudig een goede antoniem te vinden, maar raadpleging van 'oom' Hein Eersel leverde het resultaat op van 'dyadyaman'!

De Toekomst van ons verleden duidt er kennelijk op dat wie zijn geschiedenis niet kent, niet met vrucht aan zijn toekomst zal kunnen werken. De ondertitel van het boek is: democratie, etniciteit en politieke machtsvorming in Suriname. 

Om te beginnen met democratie stelt dr. Sedney dat Suriname er nog niet in geslaagd is een volwaardige democratie te zijn. Hij wijst o.a. op de manipulaties met ons kiesstelsel. Een tijd lang was er een kiesstelsel dat uitsluitend gericht was op het bevoordelen en daardoor in het zadel houden van de creoolse groep. Het Hindostaanse en Javaanse deel van de bevolking werd daardoor buiten de regeermacht gehouden en speelde een tweederangsrol op het Surinaamse politieke toneel. 

Ook wordt ruime aandacht in zijn werk besteed aan het begrip etniciteit. De Staat Suriname begonnen als een volksplanting, is in feite een creatie van het Nederlands kolonialisme. Afgezien van een kort stukje Engels Bestuur is Suriname meer dan driehonderd jaar lang een kolonie geweest van Nederland. De Inheemse bevolking werd gedecimeerd, kolonisten, slaven, en later contractarbeiders werden door de koloniale machthebbers neergeplant in de kolonie. 

Het gevolg was dat er een bevolking ontstond van vele etniciteiten met alle conflicten die daarvan het gevolg waren. Dat er nimmer een rassenstrijd tussen de verschillende etnische groepen is ontstaan in Suriname, is mede het gevolg van de Verbroederingspolitiek die in de zestiger jaren geïnitieerd is door Jagernath Lachmon en omarmd door zijn vriend, Jopie Pengel. Hierdoor is voorkomen dat er rassenconflicten zijn ontstaan die elders in de wereld en zelfs dichtbij huis in Guyana, tot uitbarsting zijn gekomen. 

T.a.v. de politieke machtsvorming merkt dr. Sedney op dat in een representatieve democratie politieke machtsvorming plaatsvindt d.m.v. algemene, vrije en geheime verkiezingen. Het verkiezingsproces moet eerlijk verlopen en de uitslag moest eerst na de telling van de uitgebrachte stemmen bekend zijn. Het kiesstelsel moet rechtvaardig en doelmatig zijn. Rechtvaardig betekent dat de deelnemende partijen naar evenredigheid van hun aanhang onder het electoraat vertegenwoordigd moeten zijn in de gekozen organen van de Staat. 

Doelmatig wil zeggen dat het kiesstelsel moet bijdragen aan de stabiliteit van het staatsbestuur, de nationale eenheid moet bevorderen, en zowel politieke fragmentatie als politieke verstarring moet voorkomen. 

In De Toekomst analyseert hij aan de hand van de ervaringen met de verschillende kiesstelsels die in de loop der jaren in Suriname bestaan hebben of deze aan de gestelde criteria hebben voldaan. Hij komt tot de conclusie dat in alle tijden gebreken kleefden aan de kiesstelsels.  Ook het huidige kiesstelsel moet naar zijn mening veranderd worden. Dit is overigens de geldende opvatting in brede lagen van de bevolking. 

Het belangrijkste deel van de nalatenschap van dr. Sedney bestaat ongetwijfeld uit de gedachten, aanbevelingen en documentatiemateriaal, vervat in De Toekomst. 

Het boek zal als naslagwerk altijd een belangrijke functie vervullen en is daardoor zowel heden als verleden en heeft daarmee een goede toekomst! 

Ik eindig met het voor mij mooiste citaat uit De Toekomst, dat eeuwig actueel blijft: