De verkiezingen van 25 mei 2020 waren gezien de huidige economische toestand zeer cruciaal voor onze natie. Ongeacht het resultaat leg ik mij er als waarachtige democraat bij neer. Het besluit om actief en op de voorgrond (ik ben 11 jaar lid van DOE en zit aan voor mijn tweede termijn als bestuurslid) te participeren was geen eenvoudige. Het besluit is mede ingegeven door de verontwaardiging over de wijze waarop politiek gevoerd wordt in ons land en het effect op grote delen van de samenleving. De democraat in mij legt zich dus bij de uitslag neer, maar de strijder door mijn ouders opgevoed gaat door. 

Er valt in Suriname veel recht te trekken en dat hoeft niet perse vanuit DNA. Ik zal mijn stem doen gelden en zal ervoor zorgen dat de beleidsmakers kritisch worden gevolgd en worden begeleid. De tijd van loze politieke beloften is voorbij en in die mening voel ik mij gesterkt door vele Surinamers waarmee ik in de campagneperiode heb mogen spreken. Voor het eerst hebben naar mijn gevoel zovele Surinamers campagnedocumenten doorgenomen, politieke debatten gevolgd en zich in brede zin over de politiek en de verkiezingen georiënteerd. En toch bevangt mij de indruk dat het electoraat uit angst voor voortzetting van het huidig beleid niet VOOR, maar TEGEN iets gestemd heeft. Dat is mede het gevolg van de wijziging van de Kiesregeling en de Stem Slim campagne als reactie daarop. De Surinamer wordt politiek bewuster, althans zulks is mijn vermoeden, en dat stemt mij goed. Maar wij hebben nog een lange weg te gaan! 

 

De officiële uitslag van de verkiezing is nog niet binnen. Het zal nog even duren en daar is menigeen over ontstemd. Het gonst van de geruchten over fraude. De huidige beleidsmakers en de organisatoren van de verkiezingen genieten weinig vertrouwen en dat wantrouwen, in combinatie met de vele gerapporteerde incidenten, zorgt voor veel onzekerheid. Velen begrijpen daarnaast ons kiesstelsel niet en hebben zich ook niet verdiept in de kiesregeling en dat is begrijpelijk maar in deze periode zeer onhandig. Elk incident wordt door partijen aangegrepen om over en weer ongefundeerde en of valse beschuldigingen van fraude te lanceren. Wij moeten met zijn allen zeer kritisch maar vooral kalm en nuchter de ontwikkelingen volgen en niet nog meer bijdragen aan het gevoel van onzekerheid dat heerst. 

Ik krijg dagelijks vragen over het resultaat van de verkiezingen en de samenstelling van de nieuwe regering en vindt het daarom noodzakelijk daar kort en laagdrempelig iets over te zeggen zonder daarbij de wetten en wetteksten te citeren. 

Na de vaststelling van het verkiezingsresultaat vind de zetelverdeling plaats. De 51 volksvertegenwoordigers worden bepaald (blauwe stembiljet). Die 51 parlementariërs in spe zullen bij gewone meerderheid van de stemmen een voorzitter van het parlement kiezen. Dat betekent zo goed als dat slechts 26 van de 51 stemmen daarvoor nodig zijn (1 zetel vertegenwoordigd 1 stem). 

Om vervolgens de president in het parlement te kiezen is 2/3 meerderheid nodig. Dus 34 stemmen (2/3e van 51 beschikbare zetels). In vele analyses komt de NDP als grootste coalitiepartij uit op een aantal tussen 14 en 18 zetels. Voor tegenstanders van het huidig beleid zou dat zorgelijk kunnen zijn. Immers, krijgt de NDP 18 zetels toegewezen, kan de president niet zonder tussenkomst van de NDP in het parlement gekozen kunnen worden (51 - 18 = 33). De 18 stemmen in DNA kunnen ze ook in combinatie met de huidige coalitie partner BEP bereiken (bijvoorbeeld NDP 16 + BEP 2).  

Als de president niet in het parlement gekozen kan worden wordt de gang naar de VVV (verenigde volks vergadering) ingezet. Deze kiesmannen heeft u gekozen door te stemmen op het witte stembiljet. Ook in de VVV is gewone meerderheid nodig. Deze optie is enerverend en kost het land daarnaast meer geld. Het gevaar is daarnaast dat deze kiesmannen te beïnvloeden zijn.  Vandaar dus dat elke stem/elke zetel telt en wij ons vooralsnog moeten weerhouden van prognoses over de nieuwe president en regering. 

 

Hier wil ik kort over zijn. Ons huidig kiesstelsel is aan grondige evaluatie en wijziging toe en daartoe zijn reeds een paar voorstellen gedaan die bij de laatste wijziging niet zijn meegenomen. Opeenvolgende regeringen gevormd door de "oude politiek" zoals ik ze voor het gemak noem hebben daar, wellicht vanwege politiek voordeel, niets aan veranderd.   Wijziging van het stelsel zou in de komende beleidsperiode hoge prioriteit moeten genieten. Het is al lang niet meer logisch dat in Coronie ongeveer 400 stemmen een zetel opleveren terwijl er in Paramaribo ongeveer 8.000 en Wanica rond de 7.000 stemmen nodig zijn. Het huidig districtenstelsel moet dus evenrediger. 

De peilingen indiceren een teruggang in het aantal stemmen voor de partij. Vertegenwoordiging in het parlement is daardoor onzeker. In de spiegel kijkend kom ik tot de conclusie dat de communicatie met de kiezer, de partij sympathisant en alle andere Surinamers sterke verbetering behoeft. De coalitie in 2015 gevormd, heeft zeer negatieve gevolgen gehad voor het imago van DOE en liet bij velen een bittere nasmaak. Een kostbare les. 

Is het te laat? ...... nooit! 

Nu is meer dan ooit belangrijk dat de productie op gang komt, dat geïnvesteerd wordt in een groene economie, dat gewerkt wordt aan de ontwikkeling van alle Surinamers, dat geïnvesteerd wordt in goed en transparant bestuur alsook dienend leiderschap. Ook buiten het parlement kan dat en daar ga ik mee door. Mijn taak dus is om richting 2025 de boodschap van vernieuwing en verandering te blijven brengen en te blijven doen wat nodig is voor Suriname.