Dit blijkt uit het State of the World Nursing 2020 rapport, waarin zijn opgenomen de nieuwste gegevens en beleidsopties als het gaat om wereldwijd verpleegpersoneel. Het rapport geeft ook een overtuigend argument voor aanzienlijke - maar haalbare - investeringen in verpleegkundig onderwijs, banen en leiderschap. ‘Verpleegkundigen vormen de ruggengraat van elk gezondheidssysteem. Tegenwoordig bevinden veel verpleegsters zich in de frontlinie in de strijd tegen Covid-19 ‘', zegt Tedros Adhanom Ghebreyesus, directeur-generaal van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). ‘Dit rapport herinnert ons aan de unieke rol die ze spelen en is een wake-up call om ervoor te zorgen dat ze de ondersteuning krijgen die ze nodig hebben om de wereld gezond te houden.’

Het wereldwijde verpleegkundig personeelsbestand van bijna 28 miljoen duidt op een stijging van het totale aantal met 4,7 miljoen in de periode 2013–2018. Deze cijfers bevestigen dat verpleging de grootste beroepsgroep in de gezondheidssector is, goed voor ongeveer 59% van de gezondheidsberoepen. De uitbreiding is echter onvoldoende om aan de stijgende vraag te voldoen en laat enkele bevolkingsgroepen achter. Van het bijkans 28 miljoen verplegend personeel bestaat 19.3 miljoen (69%) uit professionele verpleegkundigen, 6.0 miljoen (22%) geassocieerde professionele verpleegkundigen en 2.6 miljoen (9%) die niet nader geclassificeerd zijn. Het wereldwijde tekort aan verpleegkundigen bedroeg naar schatting 6.6 miljoen in 2016. Dit tekort was licht gedaald tot 5.9 miljoen verpleegkundigen in 2018. Naar schatting 5.3 miljoen (89%) van dat tekort is geconcentreerd in lage en lage middeninkomenslanden. In deze landen houdt de groei het aantal verpleegkundigen de bevolkingsgroei nauwelijks bij en verbetert het slechts marginaal de bevolkingsdichtheid. 

Eén op de acht verpleegsters werkt in een ander land dan het land waar ze zijn geboren of opgeleid. De internationale mobiliteit van de verpleegkundigen neemt toe. Een eerlijke verdeling en behoud van verpleegkundigen is een bijna universele uitdaging. Onbeheerde migratie kan tekorten aan gezondheidswerkers verergeren en bijdragen tot ongelijke toegang tot gezondheidsdiensten. Veel landen met een hoog inkomen in verschillende regio's lijken buitensporig afhankelijk te zijn van internationale verpleegmobiliteit. Dit, vanwege het lage aantal afgestudeerde verpleegkundigen of de bestaande tekorten in verband met het aantal beschikbare verpleegbanen en de mogelijkheid om nieuwe afgestudeerde verpleegkundigen in dienst te nemen in het gezondheidsstelsel.