De VS en Mensenrechten: Serieus?
18 Feb 2020, 14:52
foto


In  Starnieuws van 16 februari werd mijn aandacht getrokken door een artikel waar de VS zich opwerpt als behoeder van mensenrechtenkwesties. Surinaamse scholieren mogen zich vervolgens vergapen aan een (geselecteerde) film welke gratis wordt aangeboden door de ambassade. 

Op het eerste gezicht een nobel streven: per slot van rekening is de inzet voor de rechten van de medemens een hoog goed. Mensenrechten vanuit Amerikaans perspectief… Helaas gaat deze film niet (helemaal) op. Reden? Ik citeer uit het artikel: “Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft mensenrechten als hoeksteen van het buitenlandse beleid van de VS.”  (…) De noodzaak om mensenrechten te beschermen en te bevorderen is wereldwijd...(...)” 

Eenieder die toeschouwer is van de geo-politiek zal het met mij eens zijn dat de VS het laatste land moet zijn die zich uitspreekt voor mensenrechten. Als er een land in de wereld is (dat pretendeert ‘democratisch’ te zijn) welke zijn buitenlandse beleid heeft geënt op destabilisatie van andere landen in de regio (Zuid-Amerika) en de rest van de wereld (Midden-Oosten en Zuid-oost Azië), dan is het wel de VS. Het zijn overwegend haar wapens die onschuldigen vermoorden...

De geschiedenis van ons continent (Zuid-en Midden Amerika) zegt boekdelen: staatsgrepen en-masse tegen socialistische regeringen die democratisch waren gekozen, werden omvergeworpen door militair geweld, welke geïnitieerd- en  ondersteund werden door de VS. 

Niets in het beleid van de VS wijst op ook maar enige eerlijke bezorgdheid voor de mensenrechten en de democratie. Het is dan ook vreemd dat uitgerekend zij belast worden met de belangrijke taak van de verdediging van de waarden ‘vrijheid’ en ‘respect?’. 
Bovendien: wie beroep wil doen op een leger om oorlog te voeren voor de mensenrechten, heeft een naïeve kijk op wat een leger is en doet. Amerikanen en haar bondgenoten hebben een magisch geloof in de mythe van korte, propere 'chirurgische' oorlogen. Het voorbeeld van Irak laat duidelijk zien dat je wel weet wanneer een oorlog begint, maar niet wanneer hij eindigt. Hoezo mensenrechten? Het zijn toch geen (witte-) Amerikanen/Europeanen, die Irakezen.

Dat de VS een democratisch land zijn met een vrije pers, maakt voor de slachtoffers van de Amerikaanse sancties  en bombardementen niet veel uit, in elk geval minder dan wordt beweerd. Hetzelfde gebeurde met de volkeren van de koloniale gebieden. Hun Europese meesters waren ‘democratieën die de mensenrechten respecteerden..' , die de ‘verdediging van de mensenrechten' hanteerden ter rechtvaardiging van hun koloniale avontuur.
De ‘vrije’ pers is in werkelijkheid opmerkelijk eensgezind over het buitenlands beleid van de VS, en het feit dat ze vrij is, maakt haar tot een efficiënter propagandawerktuig.

Maar een land dat het ICC in Den Haag niet erkent (Internationaal Gerechtshof); de mensenrechten in eigen land met de voeten treedt (vraag het maar aan de overwegend Afro-Amerikaanse slachtoffers van brutaal en racistisch politiegeweld in de straten van de steden; de Mexicanen en Indianen in de (nog steeds gehanteerde) reservaten; een racistische president die het als een sport is gaan zien om niet-witte Amerikanen te beledigen heeft wel wat eigen huiswerk te doen, alvorens zich op te werpen als morele ridder van de wereld.

Neen Mr. Goshert: “mensenrechten zijn niet vanzelfsprekend” (om maar in uw eigen woorden te blijven). De VS heeft nog een hele lange morele weg te gaan naar civilisatie…

Colvin Overdiep
Rotterdam, 17 Februari 2020.

Bronnen: 
Noam Chomsky: de chaos-theorie
Jean Bricmont: Humanitaire interventies: mensenrechten als excuus voor oorlog. 
Advertenties