Mathoera is een vrouw, die onbevreesd en in alle vrijheid opkomt voor waarheid, rechtvaardigheid en  sociale gelijkheid. Waarheid laat zich niet onderdrukken of verdoezelen. Niet met geweld, niet met intimidatie en ook niet met vernedering, beste heer Misiekaba. En de waarheid van het 8 decemberproces heeft geresulteerd in een vonnis. Een vonnis, dat we als natie niet kunnen verdoezelen en die zeker niet gebruikt mag worden om de scheuren, die deze moorden in de samenleving teweeg hebben gebracht, te vergroten. En dat is waarvoor ik pleit en waarom ik uw verkeerde informatie, nog eens, met feiten weerleg.

In uw ingezonden stuk heeft u jammer genoeg, geen argumenten kunnen aanhalen, waarom u pleit voor straffeloosheid van de daders, terwijl het om zulke zwaarwichtige schending van mensenrechten gaat. Uw grondwettelijke interventie als initiatiefnemer van de inmiddels goedgekeurde Amnestiewet van 2012, is gesneuveld. De rechter heeft deze getoetst en is buiten toepassing gebleven. Het kon niet anders omdat de amnestie van 2012 in strijd is met het BUPO-verdrag, welke door Suriname geratificeerd is en omdat het ook in strijd is met de grondrechten zoals vervat in hoofdstuk 5 van onze Grondwet, zoals recht op leven, en recht op bescherming (Vide Artikel 137 van de Grondwet). Blijven vasthouden hieraan en de samenleving keer op keer op het verkeerde been zetten is zeker geen oplossing. Overigens verbaas ik mij over uw gewijzigde opvattingen op dit stuk. In 2016 pleitte u nog voor onderwerping aan recht en wet, ook voor wat betreft de uitkomst van het 8 decemberproces. 

In uw ingezonden stuk beticht u de toenmalige oppositie, dat ze groepen heeft uitgesloten, kennelijk doelende op leden van het Nationaal Leger. Dit is weer ophitserij en mensen verkeerd informeren. De Amnestiewet van 1989, welke mensenrechten schendingen uitsluit, bestrijkt de periode van het gewapende conflict in Suriname van 1986 tot 20 augustus 1992 en is bedoeld voor zowel militairen als leden van het Jungle Commando en andere gewapende groepen.   

Artikel 1 van de Amnestiewet 1989: Aan degenen, die in het tijdvak etc. En artikel 2 memorie van toelichting: wat betreft de reikwijdte van de wet, wordt opgemerkt dat ook leden van het Nationaal Leger, die zich schuldig hebben gemaakt aan strafbare feiten in aanmerking komen voor amnestie.

Overigens de amnestie was bedoeld om het gewapende conflict, die immense schade had opgeleverd te stoppen en over te gaan tot vrede, herstel en inleveren van wapens en niet om straffeloosheid te promoten (leest u de Memorie van Toelichting nog eens). Hierin is het Front geslaagd. Het verwijt naar het Front, dat het probeert uw leider uit te schakelen, slaat op niks. Als het Front dat grondwettelijk hadden gedaan, dan had uw partij geen 26 zetels, en was uw leider zeker niet de president van Suriname. Rancune en uitschakeling past niet in ons denken. Wij proberen ethiek en moraal hoog te houden. Overigens  niet het Front is begonnen met een strafproces, maar het Hof van Justitie had het Openbaar Ministerie opdracht gegeven om de opsporing te starten.

Wijlen Ilse Labadie is voor mij een voorbeeld, een dya dya uma van Suriname, die ook onbevreesd opkwam voor recht en waarheid, ondanks intimidatie, bespotting en belediging, ook door uw leider.  De door haar georganiseerde conferentie had inderdaad aanbevolen een waarheidscommissie. In het kader van het dialoog is uw leider tig keren opgeroepen. Helaas heeft hij geen gehoor hieraan gegeven, anders was deze zaak allang opgelost.

Concluderend, heer Misiekaba, heeft elke Surinamer in een democratische rechtsstaat de mogelijkheden om zijn onschuld te bewijzen via onderzoek, vervolging en het oordeel van de rechter. En als de rechter vonnis velt, dan begrijp ik de minder prettige gevoelens, maar uw veroordeelde leider heeft rechtsmiddelen, nationaal en internationaal, die hij kan aanwenden. Het is een grondrecht. Niemand kan hem dat recht ontnemen. Dat is de werking van een rechtsstaat. De wet geldt voor eenieder, ongeacht wie je bent. En het is juist dit grondrecht, dat uw leider in 1982, aan de 15 slachtoffers heeft ontnomen. Zij zijn voorgoed uitgeschakeld, zonder dat ze hun onschuld konden bewijzen. En de samenleving hierover verkeerd informeren, ophitsen en polariseren is geen oplossing, maar verergering van de problemen.