Geachte mijnheer Bouterse, 

Wat bedoelde u toen u tijdens de persconferentie op Colakreek zei dat ‘als ze niet oppassen dat hele ding in hun gezicht zal opblazen'? Wat gaat ontploffen? In wiens gezicht en waarom? Ik begrijp dat u boos bent omdat de Krijgsraad u tot 20 jaar celstraf veroordeelde op vrijdag 29 november 2019. Ik begrijp dat u het als een persoonlijk affront beschouwt, want hoe durven ze? Maar het vonnis dat werd uitgesproken is geen vonnis tegen het ambt van de president van Suriname, of tegen het Surinaamse volk. Neen, het vonnis is uitgesproken tegen uw persoon, Desiré Delano Bouterse. En de persoon Desiré Delano Bouterse is er op de keper beschouwd mooi vanaf gekomen, 1.5 jaar celstraf voor elke persoon die op 8 december 1982 gemarteld en vermoord werd in opdracht van u, de bevelhebber van het Nationale Leger van Suriname en voorzitter van de Nationale Militaire Raad. Over de andere slachtoffers die vielen in de donkere dagen van het militaire bewind is nog met geen enkel woord gerept. 

Beste mijnheer Bouterse u boft, dat de meeste Surinamers hun eigen meest recente geschiedenis niet kennen, dat ze niet bewust zijn van het grote drama dat zich in de jaren ‘80 voltrok. De mensen zijn misschien vergeten hoe gewelddadig en dodelijk het militaire regime, dat op 25 februari 1980 de macht greep, wel niet was. Niemand die zich ooit heeft bekommerd om de vermisten die tot op de dag van vandaag vermist worden, niemand die zich bekommert om het leed van de nabestaanden en om het leed van de slachtoffers van geweld en gewelddadigheden die vandaag nog leven en van wie het aantal vele malen groter is dan de mensen die op 8 december 1982 het leven lieten. 

Blijft u volhouden dat het allemaal rijke mensen waren die de macht wilden, kolonialen en CIA-agenten? Of gaat u eindelijk toegeven dat het gaat om familieleden, vrienden, kennissen en buren van alle Surinamers? Ja, mijnheer Bouterse, u bent een gezegend man, u hebt geluk, dat men blijft stilzwijgen en zwijgen. Niemand die meer iets weet of iets wil vertellen over de razzia’s tijdens de ‘avondklokperiode’, al die arrestaties door militairen. De politici van de NPS, de VHP en de KTPI die werden opgepakt, allemaal verdacht van corruptie, en andere, onduidelijke malversaties. Allemaal werden ze zonder enige vorm van proces maandenlang opgesloten en gemarteld. 

Met het decretenboek in de hand werden diverse burgers voor een bijzonder tribunaal gesleept. Hun leven kapotgemaakt, hun goede naam moedwillig te grabbel gegooid. Het Bijzonder Gerechtshof noemde men deze grappenmakerij toen. En het gebeurde allemaal met de uitdrukkelijke goedkeuring van Nederland. Diezelfde Nederland dat u vandaag verwijt dat zij het 8-december-proces hebben beïnvloed. U hebt met 8 december uw hand overspeeld, Nederland kon zijn ogen echt niet langer sluiten...

Weet u nog wat u tegen een Nederlandse journalist in 1998 zei? Dat u militair was en dat u in oorlog was tegen iemand. Tegen wie dan? Tegen mensen die kritiek hadden en vonden dat u en uw mannen terug naar de kazerne moesten? De verwachting was dat de kogels het hele volk monddood zouden maken. Geen kritiek meer! Het is bewezen verklaard dat u raak schoot op burgers, zonder geweren en niet op militairen, die net als u gewapend waren. U bepaalde dat het voor die mensen tijd was om te gaan, ‘zij of ik’… ’en het was zij’.  

Maar als het over uw eigen situatie gaat, dan spreekt u anders, dan hebben ze het persoonlijk op u gemunt, dan bent u een martelaar, een slachtoffer van het kolonialisme, slachtoffer van Nederlandse bemoeienis. Dan zijn het harde bere’ kofu’s. Na veel hari en trusu blijkt dat u toch in verzet tegen het vonnis gaat, en dat is uw goed recht als burger van de rechtsstaat Suriname. En met het in verzet gaan koopt u weer tijd. Maar laat mij u dit verzekeren, dat tijd geen rekbaar begrip is. Als alle rechtswegen zijn bewandeld en u zich zal willen beroepen op amnestie of gratie, dan wordt de klacht die nu bij het Internationale Strafhof ligt, heropend. En laat mij u verzekeren dat deze klacht niet slechts over 15 situaties gaat, maar over alle situaties, de bekende en de minder bekende, de doden maar ook de levenden die het vandaag na kunnen vertellen, hetzij met veel pijn en moeite. 

Elk slachtoffer verdient zijn dag in court. Meneer Gooding, de slachtoffers van Moiwana, de mensen die in West-Suriname stierven, de mensen die zomaar gemarteld werden door militairen omdat ze hun percelen niet wilden afstaan, de militairen die verdwenen zijn, of zonder pardon werden neergeschoten in Devil, de vrouwen die door leden van de Volksmilitie of leden van de NMR werden verkracht. Het volk moet weten wat er zich in die donkere periode van het militaire regime heeft afgespeeld. 

Het volk moet weten dat die achteruitkijkspiegel waar u zo smalend over sprak een voorbode was. Het volk moet weten dat de patat en de nasi, en een middagje Colakreek allemaal zaken zijn die geld kosten en dat die rekening later met woekerrente in het stemhokje wordt vereffend. Maar bovenal moet de Surinamer, arm en rijk weten dat meneer Bouterse en het ambt President van de Republiek Suriname twee hemelsbreed verschillende zaken zijn. Dat het ambt onschendbaar is, maar dat de persoon die het ambt bekleed nimmer boven de wet kan staan, en dat ook hij voor elk strafbaar feit gepleegd, moet worden vervolgd. No matter what happens… a wins’ ala sani e’ bos’.