Boerboom bracht zijn jeugd in Suriname door. “Ook al ben ik qua uiterlijk het prototype van een 'Bakra': ik voel me hier meer thuis dan in Nederland. De sfeer, het klimaat, de mensen, het bos en de soela’s. Tussen mijn vierde tot mijn veertiende woonde ik in Paramaribo. Ik ben door dit land gevormd.”

Boerbooms leeftijd (63) speelt een belangrijke rol bij zijn beslissing om te stoppen. “Ik ben nu nog gezond en wil nog veel dingen doen in mijn leven. Ik wil daarnaast meer vrijheid hebben om voor langere periodes uit Suriname weg te zijn. Mijn ouder wordende vader en mijn zoon van 18 wonen allebei in Nederland en hebben mij af en toe ook nodig.”

“Toen ik me in 2009 in Suriname vestigde had ik voor mezelf een verblijf van maximaal 10 jaar in mijn hoofd. Sinds augustus van dit jaar ben ik die grens gepasseerd. Ik wilde het vonnis tegen president Bouterse afwachten. Dat kwam onverwacht, dus mijn vertrek in die zin dus ook.” 

“Wat ik nu ga doen? Allereerst met een grote sprong het Diepe Zwarte Gat ontwijken dat op de loer ligt. Ik heb dit werk ruim veertig jaar gedaan en ben met de journalistiek vergroeid. Ik was bij de val van de Berlijnse Muur, bij het uiteenvallen van Joegoslavië en rook het leed van de Afrikaanse burgeroorlogen. En de laatste 10 jaar dus een standplaats in ‘Switi Sranan’. Het vonnis van afgelopen vrijdag is historisch en daarmee een bijzondere afsluiting van mijn NOS-carrière in dit land. Het zal wel even wennen zijn, maar dat Diepe Zwarte Gat gaat me niet pakken. Ik blijf hier voorlopig wonen en er komt vast wel weer iets moois op me af. In Paramaribo of ergens anders.”