Ik heb vanmorgen 2 december 2019 de voorzitter van de Organisatie voor Gerechtigheid en Vrede, mevrouw Betty Goede, beluisterd op de radio i.v.m. de uitspraak van het 8 december strafproces. Ik kan mij totaal terugvinden in alles dat die mevrouw gezegd heeft over het proces.

Wanneer ik mijn mening ventileer over het 8 decemberstrafproces, dan is mijn uitgangspunt ook gebaseerd op het intersubjectief begrip 'Rechtvaardigheid'. Wat zich nu in Suriname afspeelt is juist verre van gerechtigheid. Wij begrijpen dat daarmee moeilijk rekening kan worden gehouden in een strafproces (strafrecht). De Krijgsraad en het Hof hebben daarom een kardinale fout gemaakt om de Amnestiewet niet te betrekken in het proces. Waarom wordt het een politiek proces genoemd?

Vanaf de jaren 80 tot bijkans 2000 hebben zowel nationale als internationale krachten, om uiteenlopende redenen, binnen de Republiek Suriname allerlei smerige spelletjes gespeeld die hebben geleid tot uiteenlopende gebeurtenissen met fatale gevolgen.

In dit verband vallen de gebeurtenissen van 8 december 1982 en daarvoor te memoreren. Terwijl de overgang tot herdemocratisering met politiek Suriname in 1985 in gang werd gezet, werd een samenzwering met zowel binnenlandse als buitenlandse krachten (lees de Nederlandse Overheid ) middels Ronnie Brunswijk (het zogenaamde Jungle Commando) in Suriname uitgevoerd.

Zowel de 8 december gebeurtenissen als de gebeurtenissen van het Jungle Commando in het bijzonder hebben voor Suriname ongekende wreedheden (z.a. brandstichtingen, moorden en verkrachtingen) veroorzaakt met alle gevolgen van dien. Daarom was de Staat verplicht om redenen van Staatsbelang voor een oplossing zorg te dragen. 

Erger nog het Jungle Commando zette nog lang nadat democratische verkiezingen in dit land waren gehouden hun wreedheden voort. Vandaag de dag leiden sommige van ons o.a. de heer Belfort aan selectief geheugen verlies.

De Republiek Suriname als rechtspersoon die de verantwoordelijkheid draagt over alle natuurlijke personen en die vertegenwoordigd wordt door de Surinaamse regering m.n. de overheid van toen, ziet kans om de volgende overwegingen in een Amnestiewet van 1992 op te nemen (Regering Venetiaan I).

Teneinde een nationale consensus oftewel een nationale verzoening tussen de aanhangers van het militaire regiem en de voorstanders van de wederinvoering van een democratisch bewind te bewerkstelligen, zal een Amnestiewet worden uitgevaardigd. Schaamteloos wordt dit als onderdeel van onze geschiedenis gebracht en inderdaad wordt een selectieve Amnestiewet afgekondigd.

Vanaf toen is de basis gelegd voor een politiek proces tegen de toenmalige militaire leiding van het land. Een gekozen regering onwaardig. En de benoemde Assemblee die de basis gelegd heeft voor de herdemocratisering waaraan ik ook een steentje heb bijgedragen, wordt verguisd.

Toen wist nog niemand in Suriname, behalve OGV, dat een selectieve Amnestiewet vroeg of laat gecorrigeerd zal moeten worden omdat het  onrechtvaardig is. Trouwens de OGV is daarvoor toen ook naar de rechter gestapt met als uitkomst dat hun verzoek werd afgewezen met een verhaal over bevoegdheid van de Staat en vormfouten. Dit is min of meer de situatie geweest waarom de Amnestiewet door de huidige regering moest worden aangepast.

Alle mooie verhalen ten spijt; het is het bevoegde gezag in een land dat de uitvoering van wetten bepaalt, zoals  rechter Von Niesewand de OGV voorhield ergens in het najaar van 1993 of 2000. Gerechtigheid houdt Barmhartigheid in en dat geldt ook voor Bouterse als Brunswijk dat verdient.

Daarom heeft de  vigerende Amnestiewet rechtskracht en is uitvoerbaar.

Ten slotte: het standpunt van de Krijgsraad President Cynthia Valstein-Montnor, dat de lange duur van het strafproces, vooral ter terechtzitting mede door acties van Bouterse is ontstaan, is klinkklare onzin, getuigt van onbekwaamheid en heeft ook geen juridische grondslag.

Hoe is het mogelijk binnen het strafrechtproces dat een verdachte het proces kan ophouden of vertragen. Alles gebeurd toch volgens regels dus kunnen we dit niet voor zoete koek aannemen.

Rappa: Lezen is een kunst. Ik behoor niet tot degene die zaken klakkeloos overneemt van het buitenland. Leest u nog eens wat ik heb geschreven.