Het resultaat van 44 jaren onafhankelijkheid heeft ons jammer genoeg een structurele disbalans opgeleverd op sociaal-, maatschappelijk-, en economisch gebied. Voor wat het sociaal gebied betreft, beschouwen mensen zichzelf over het algemeen onafhankelijk wanneer ze zelfstandig ten minste in hun basis levensbehoeften kunnen voorzien. Zo is het hebben van een dak boven je hoofd een belangrijke levensbehoefte dat bijdraagt aan het welzijnsgevoel. Huisvesting is dus een zeer belangrijk aspect in de samenleving om het sociaal gebied in balans te houden. 

Echter blijkt dat wij als baas in eigen huis, er niet in afdoende mate in zijn geslaagd om ervoor te zorgen dat onze kinderen gegarandeerd zijn van een dak boven hun hoofd. Het is in Suriname de normaalste zaak dat jongvolwassenen rond hun 30e met hun kinderen nog inwonen bij hun ouders, vanwege het feit dat huisvesting niet afdoende beschikbaar en betaalbaar is. Dit heeft vaak allerlei onregelmatigheden binnen gezinnen tot gevolg, zoals diverse vormen van zedendelicten, spanningen binnen huwelijken en spanningen tussen gezinsleden vanwege gebrek aan privacy etc. Kortom het enkel feit dat deugdelijke huisvesting tot op heden een maatschappelijk vraagstuk is, leidt tot uitspattingen op sociaal gebied, waarbij gezinsleden van elkaar afhankelijk worden gemaakt om tenminste gegarandeerd te zijn van een dak boven hun hoofd. 

Op maatschappelijk gebied blijkt dat het in Suriname eerder regel is dan uitzondering dat een netwerk noodzakelijk is om carrière te maken. Vanwege gebrek aan deugdelijke transparantie, efficiëntie en rechtvaardigheid  binnen het overheidsapparaat, lands- en parastatale bedrijven etc.  is het systeem van groei op basis van 'names and faces' en vriendjespolitiek helaas de norm geworden. Mensen worden hierdoor op maatschappelijk niveau afhankelijk van elkaar gemaakt. Immers leert de praktijk dat zonder een 'lijn' of een 'connectie' groeimogelijkheden op de maatschappelijke ladder zeer beperkt zijn. Dit is echter zeer zorgwekkend voor de maatschappelijke ontwikkelingen, omdat het niet van een netwerk moet afhangen of mensen aan een baan kunnen komen of een onderneming projecten kan uitvoeren, maar het moet primair afhangen van de capaciteit van die persoon of onderneming. 

Op economisch gebied hebben wij als natie grote sprongen achterwaarts gemaakt. Het enkel feit dat het verdelen van pakketten door politici aanslaat bij delen van de samenleving, spreekt boekdelen over hun economische positie. Immers zouden grote gelederen van de samenleving in een onafhankelijke natie zelf hun pakket moeten kunnen bekostigen en niet beïnvloedbaar  moeten zijn door politici die hen daarvan willen voorzien. Ten aanzien van het economisch beleid is het sluiten van leningen de afgelopen periode de rode draad en wordt aangegeven dat zonder de leningen projecten niet kunnen worden uitgevoerd. 

Lenen is op zichzelf staand niet verkeerd, mits het op een financieel verantwoorde wijze gebeurt.  Bij het afsluiten van leningen moet het vooraf helder zijn wat het zal opleveren qua rendabiliteit en werkgelegenheid. Verder moet er een uitgewerkt plan zijn over de wijze van terugbetaling. Indien hiervan geen sprake is, heeft uiteindelijk degene die het geld ter leen heeft verstrekt zeggenschap over hetgeen als onderpand is gegeven. Onverantwoord lenen kan dus leiden tot afhankelijkheid. Ten aanzien van het bedrijfsleven zijn vanaf 1975 tot heden meer dan 14 goed draaiende productiebedrijven gesloten, waaronder Bruynzeel, Mariënburg en Surland. Wij zijn er kennelijk dus evenmin voldoende in geslaagd om adequate randvoorwaarden te scheppen voor een goed ondernemingsklimaat. 

Na 44 jaren onafhankelijkheid zouden wij met alle natuurlijke hulpbronnen waarmee wij gezegend zijn, geen baas moeten zijn van een huis, maar van een paleis. Echter zijn wij als natie nimmer tot significante ontwikkeling gekomen en is de realiteit dat ons huis zeer bouwvallig is. Het fundament waar ons huis op is gebouwd, namelijk een rechtvaardige democratie, wankelt aan alle kanten. Alhoewel de republiek Suriname 44 jaren onafhankelijk is, zijn grote gelederen van de samenleving structureel afhankelijk gemaakt van de overheid, van elkaar en van systemen waar corruptie aan ten grondslag ligt. 

A20 acht het daarom een kwestie van nationaal belang dat ons fundament wordt verstevigd, waarbij er daadwerkelijk sprake zal zijn van rechtvaardigheid. A20 strijdt daarom tegen alle vormen van fundamenteel onrecht, omdat zonder rechtvaardigheid die aan de basis ligt van de samenleving, het onmogelijk is om duurzame ontwikkeling tot stand te brengen. Wanneer de juiste leiders worden aangewezen, wiens hart uitgaat naar het land, in plaats van naar persoonlijke- en partij belangen, zullen wij als land tot hoge ontwikkeling komen. Wij zijn als volk allemaal verantwoordelijk voor het lot van ons geliefd huis en de tijd is aangebroken voor de transformatie van baas in eigen huis, naar baas in eigen paleis. Opo kondreman un opo; Sranan gron e kari un!