Donderdag is in aanwezigheid van de pers een laatste keer geoefend voor de grote avond. Okasi-Gron houdt de kijkers een (lach)spiegel voor over de Surinaamse politiek. Het theaterstuk is geproduceerd door Multi Purpose en het Forum Tolin Toli Masanga. Okasi-Gron is een bewerking van ‘Follow The Leader’ van Guus Pengel. Maggie Schmeitz heeft het spel bewerkt naar de Surinaamse situatie. Schmeitz speelt Calise, een figuur die allerlei hand- en spandiensten verricht voor de politieke bonzen. “Het stuk gaat over de politiek, hoe die leiders zich gedragen maar ook hoe wij ons als volk gedragen,” geeft ze aan. In het stuk wordt er flink verleid, gelogen en gemanipuleerd om bepaalde doelen te bereiken.

“We merken dat het steeds vaker gaat om het show effect en die mooie verhaaltjes op het podium en niet de inhoud,” vervolgt Schmeitz. “Thomas stelt de mensen voor die onder druk komen te staan. Je wordt gedwongen te kiezen tussen je principes of die ene aanbieding die jouw heel veel kan opleveren.” Het stuk wordt geregisseerd door Tolin Alexander. “Met Okasi-Gron tonen we ook aan dat wij die politici doorhebben,” geeft hij aan. “We kennen de realiteit, maar we kennen ook die mooie verhalen en cijfers die ons voorgehouden worden, ook al. Dit stuk is bedoeld om de kiezer bewuster te maken. We geven geen stemadvies, we houden alleen de spiegel voor.”

Cap en Chief, die af en toe dikke maatjes schijnen te zijn, gaan heel ver met hun ‘spelletjes’. De één is nog sluwer dan de ander. Schelden en een wapen trekken gaan hand in hand wanneer  iemand onverwachts de kans om aan de macht te komen, grijpt. Cap en Chief zijn een mengelmoes van verschillende politieke leiders. Maar woorden als diaspora, voedselpakket, koersen wekken herkenning op.  Cap wordt gespeeld door Idi Lemmers, Chief door Dave Simson, Thomas door Ori Plet, Myrthe door Moriah Leysner. Het stuk wordt tot 1 december opgevoerd.

“Natuurlijk zijn de politici welkom,” geven Tolin en Schmeitz aan. “Dit is onze stem, zo geven we de realiteit aan, de politici mogen natuurlijk komen luisteren,” zegt Tolin. Schmeitz merkt op dat het stuk de politici, de gevestigde en de nieuwe, heel goed kan doen. De politiek schijnt mensen te veranderen, stelt ze. “Ze moeten realiseren dat je heel snel van koers af bent,” concludeert Schmeitz. “Je gaat compromissen moeten sluiten, maar dat betekent niet dat je jezelf moet weg gooien.”

René Gompers