Deelnemers vinden het prettig om ruim van te voren te weten of er nu wel of niet een marathon zal zijn. Het duurt lang voordat je een aankondiging ergens gepost ziet. De tijd dat er ook verteld werd waaruit de prijzenpot bestond is allang voorbij. De teach-in begon dit jaar eerder dan de aangegeven tijd en was voor niet-Nederlandstaligen moeilijk te volgen. Wetende dat het een internationale wedstrijd is, moet er op zijn minst een korte samenvatting in het Engels zijn. De grootste groep buitenlanders is afkomstig uit Frans-Guyana. Als die er niet zouden zijn dan zou het geheel er anders uitzien. De periode dat er meer dan 30 deelnemers voor de marathon waren lijkt wel vergane glorie te zijn.

Dit jaar leek het alsof men het onnodig vond om de promotie aan te pakken. De gebruikelijke banners waren ook niet te zien. Volgens een bericht in de Ware Tijd waren 17 mannen en 10 dames geregistreerd voor de 42,195km. Op de startlijst prijkten echter maar vier dames hun naam, drie van Suriname en één van Frans-Guyana. In 2015 waren er ook maar vier vergeleken met zeventien in 2005. 

Wat kan de organisatie eraan doen om de animo te vergroten en heeft men wel een promotieplan? Gebruik social media en de website optimaal om de zaak levendig te houden en nieuwkomers te werven. Vermeld belangrijke zaken zoals tijdslimiet waarin je de race moet beëindigen want dat kan bepalend zijn of iemand nu wel of niet meedoet. Niet iedereen is blij om in maximaal 5 uren tijd de eindstreep te behalen. Er werd door een marathonloper uit Frans-Guyana geopperd dat ook als men ‘laatkomers’ geen tijdmeting geeft, als ze toch de eindstreep behaald hebben, haal ze binnen met een applaus. Er was in feite geen sprake van een MC, bij het binnenkomen werden de namen haast nooit omgeroepen. Ook de start was voor degenen die achterin stonden lastig te volgen.

Door velen werd de begeleiding op de weg als goed ervaren en er was voldoende water en fruit. Estfafettelopers zeiden wel dat er geen water was bij wisselpost één en drie. Er werd ook opgemerkt dat wisselpost één rommelig was en deelnemers op de weg stonden. Naarmate de avond vorderde, gingen mensen zelfs hier en daar op het wegdek zitten! Helemaal autovrij was het parcours ook niet. De energiedrank was volgens zeggen een gewone stroop en voor sommigen te weinig gezien de grootte van het flesje. Men prefereerde ook gekoelde drank en het aangereikt krijgen werd beter gewaardeerd dan het zelf pakken. Een tip voor de organisatie is om plastic afval in de recycletonnen te deponeren. Een tweede tip is om voldoende soep te hebben en ook rekening te houden, zoals vorig jaar, met vegetariërs.

Dit keer kregen de langeafstandlopers nummer 1-3 een prijs maar er was geen onderscheid in dames en heren. Waar velen moeite mee hadden, was dat bij de estafettegroepen er maar één medaille aan de hele groep werd gegeven of alleen één beker. Het zou leuker zijn als iedereen in het team een medaille kreeg en daarnaast mag één beker voor het gehele team ook. Het schept ook een verwachting als een halve marathonloper op het podium moet komen maar geen prijs ontvangt omdat die niet in de top drie zit. Het is ook voor het eerst in de marathongeschiedenis dat er bij de marathon maar één dame, Irene Tijndal, in de prijzen viel. Ook waren er veel uitvallers en had de uitslaglijst uiteindelijk maar 14 namen van deelnemers die binnen de 5 uren gefinisht waren.

Dat de Srefidensi marathon nog altijd bestaat is ook een pluspunt maar de manier hoe deze zich presenteert, moet onder een vergrootglas geplaatst worden. De organisatie zou niet alleen intern moeten evalueren maar zeker ook met het veld. Het is ten slotte een tweerichtingsverkeer en dat kan tot verbetering leiden. Wie weet wordt het dan echt geen vergane glorie.