De steekproef is in 2018 gedaan en is onderdeel van een groter geheel; een onderzoek naar de gezondheid van vrouwen in Suriname. Het project is op initiatief van de Inter-American Development Bank (IDB) gedaan. Zij is ook de sponsor van het geheel. Het ministerie van Justitie en Politie heeft het project gecoördineerd. De informatie is verzameld door Data Fruits. Het rapport is geschreven door Qure Consultancy in Trinidad. Women’s Rights Centre uit Suriname heeft enkele paragrafen geschreven en aanbevelingen gedaan. Het lijvig rapport van 190 pagina's kan door iedereen bekeken worden op https://publications.iadb.org/en/national-womens-health-survey-suriname.

Fysiek en seksueel misbruik komt het meeste voor bij ongetrouwde vrouwen, vrouwen die in een gedwongen huwelijk zitten, vrouwen die op 18-jarige leeftijd of jonger zijn getrouwd,  vrouwen die hun eigen werk hebben en vrouwen die geen bron van inkomsten hebben, zijn enkele van de andere bevindingen. De steekproef heeft aangetoond wat de percepties over genderrollen zijn. 62 procent van de vrouwen vindt dat de man van nature het hoofd is van het gezin. Maar 96 procent vindt ook dat mannen en vrouwen evenveel autoriteit moeten hebben in de familie.

De ‘triggers’ van partnermishandeling variëren. Hij heeft problemen aan het werk, er is geen eten thuis, ze wil geen seks, hij wil haar straffen, hij is dronken, ze is zwanger, hij heeft problemen met zijn of haar familie, hij heeft geldproblemen, hij wil wijzen dat hij de baas is, zijn enkele van de redenen voor geweld.  32 procent van de ondervraagden heeft aangegeven dat ze mishandeld werden omdat hij jaloers is op haar. 42 procent geeft aan dat er ‘andere redenen’ zijn. Sommige vrouwen verlaten de gewelddadige partner “uit liefde” niet, of vanwege kinderen, of geloven dat er verandering komt of vinden het gedrag normaal. De gevolgen kunnen ook de kinderen treffen. De meesten tonen agressief gedrag.

Aangetoond is dat slecht 6 procent van de slachtoffers het geweld aan de politie heeft gemeld. De naaste familie is de grootste groep aan wie het leed wordt verteld met name de moeder, 31 procent. De meeste vrouwen, ook 30 procent, vertellen het aan niemand. 1 procent heeft het aan een religieuze leider doorgespeeld en slecht 0.2 procent aan NGO’s of vrouwenorganisaties. Uiteindelijk krijgen de slachtoffers van huiselijk geweld de meeste hulp van niemand, tonen de cijfers aan. Niemand bestaat uit 58 procent, ouders 14 procent, politie 10 procent, broers en zusters 8 procent, de partner of zijn familie 8 procent.

De survey toont ook aan dat 67 procent van de mensen die het slachtoffer in vertrouwen heeft genomen, werkelijk steun bieden. 11 procent van die vertrouwelingen heeft geadviseerd om stil te blijven over het geweld. Slechts 2 procent heeft geadviseerd om naar de politie te gaan. Er is ook onderzoek gedaan naar seksueel geweld tegen vrouwen door iemand anders dan de partner. 14 procent van ondervraagden heeft seksueel geweld ervaren door een pleger die geen partner was. De meeste respondenten gaven aan dat de pleger meestal tot de familie behoort of een vriend was. 1 procent gaf aan dat ze in hun jeugd, vóór hun 18e zijn misbruikt.

“Er is een heleboel materiaal naar boven gekomen,” zegt Bakboord. “Er is verder onderzoek vereist nu zoveel vrouwen dit zeggen, dit ervaren. Nu moeten we gaan onderzoeken hoe het komt, wat er allemaal nog speelt. We moeten ook weten wat de oorzaak is van de triggers." Ze voegt eraan toe: "Dat van de Creoolse vrouwen, RK en Volle Evangelie vereist bijvoorbeeld ook meer onderzoek. Bij een survey heb je een vragenlijst met ‘ja of nee of anders’. Wij hebben nu genoeg informatie om diepte interviews te gaan doen. De steekproef heeft in elk geval afgedaan met bepaalde percepties en vooroordelen die men had over partner- en huiselijk geweld.”

René Gompers