Een goede leider slaagt erin om anderen beter te laten worden en boven zichzelf uit te laten stijgen. Dit doet hij door oprechte interesse te tonen in de mensen om zich heen en op die manier een goede vertrouwensband op te bouwen. Het is ook van belang dat de leider een werkklimaat creëert waarin geen angst heerst, waar geen bedreiging heerst en waarin intern conflict op tijd gesmoord wordt. Ideeën van anderen serieus nemen is een kwaliteit die van levensbelang is voor leiders die zich bezighouden met het uitzetten van de koers (Ben Tiggelaar). 

Bij president Bouterse gebeurt juist alles omgekeerd. Er is geen vertrouwensband met zijn eigen mensen, hoge functionarissen worden bedreigd. Een goed voorbeeld was het opzeggen van het vertrouwen in de procureur-generaal. Hij wilde af van de pg. Goede ideeën van de oppositie en maatschappelijke organisaties worden niet serieus genomen. Goede voorstellen van de oppositie worden steeds van de tafel geveegd. Je merkt duidelijk dat er angst heerst bij de ministers, coalitieleden en andere topfunctionarissen. De ministers en coalitieleden durven niet zelfstandig besluiten te nemen, omdat ze gewoon bang zijn voor hun baas Bouterse om gereshuffeld of ontslagen te worden. 

Twee termijnen regering-Bouterse. We zien dat het regeringsteam onder leiding van president Bouterse bijna in alle opzichten gefaald heeft, behalve in de corruptieve handelingen. Na 9 jaar is het meer dan duidelijk dat de president niet voldoet aan de karaktereigenschappen van een échte leider. Het is dan logisch dat als een regeringsleider faalt, het regeringsteam ook zal falen. 

In zekere zin heeft Bouterse als regeringsleider gefaald, dus in principe moet hij consequenties verbinden aan zijn falen. Een leider die faalt moet gaan! Maar eenmaal op de felbegeerde stoel zal Bouterse dat niet doen, want wie het kruis heeft zegent zichzelf. Hij doet zich voor als een échte leider, maar in principe heeft hij zich ontpopt als een ware machtswellusteling. 

Om naar meer macht te zoeken beloofde Bouterse vlak voor de verkiezingen van mei 2015 van alles en nog wat, van sociaal akkoord tot een treinverbinding van Zanderij naar Poelepantje. Als we alle beloften op een rijtje zetten, zullen we zeker een paar A viertjes nodig hebben. Als samenleving verwacht je van de president dat hij hard zal werken, prestaties zal leveren en altijd zal nakomen wat hij beloofd heeft. 

Je verwacht van de president ook dat hij de juiste keuze maakt en dat hij de toekomst van de natie en de belangen van het volk veilig stelt. Maar wat zien we gebeuren op 30 augustus 2019 omtrent de Alcoa deal? Ongelooflijk maar waar, als klap op de vuurpijl, Suriname wordt verkocht aan Alcoa. 

Regering Bouterse/Adhin, de coalitieleden onder aanvoering van Melvin Bouva en de presidentiële commissie onder leiding van Dilip Sardjoe, hebben gekozen voor het belang van de buitenlandse multinational Alcoa. Suriname komt er helemaal bekaaid vanaf. Deze beruchte Alcoa deal is een kardinale blunder van Bouterse en zijn coalitie. Ik ben ervan overtuigd dat de samenleving op 25 mei 2020 zal afrekenen met de mensen die Suriname verkocht hebben aan Alcoa.