Het grootste deel van de contractarbeiders koos voor de optie om achter te blijven in Suriname en kregen in ruil daarvoor een perceel ter beschikking. Ironisch genoeg was de economische groei van de Indo-Surinaamse gemeenschap het gevolg van de Eerste Wereldoorlog, want de prijzen van landbouwgewassen stegen. De Indo-Surinaamse landbouwers investeerden hun winst in de educatie van hun kinderen, de kinderen die in Suriname waren geboren.

Met een eigen vaart in het proces van dekolonisatie, werd Suriname onafhankelijk in 1975 en toen bestond een derde van de bevolking van Suriname uit Personen van Indiase Origine (PIO), die zich actief bezighield met het conserveren van de voorouderlijke cultuur, -tradities en –talen. Het ontstaan van Sarnami, een linguïstische amalgamatie van Bhojpuri, Awadhi en Maithili en de continuering van sociale structuren zoals de Panchayat en Jamaat, waren enkele van de vele aspecten die de band met het land van origine hebben vereeuwigd.

De Indiase regering gaf serieuze betekenis aan PIO’s onder leiderschap van voormalig premier Atal Bihari Vajpayee, door de PIO’s te erkennen als substantiële delen van de bevolking van Caribische landen. De Pravasi Bharatiya Divas (PBD) is een activiteit waaraan regeringen participeren van landen met Indiase Diaspora.

India heeft het succesvolle Know India Programma geïntroduceerd voor nakomelingen van Indiase Diaspora door ze een gefaciliteerd verblijf aan te bieden met een vaste agenda, gedurende drie weken, voor een authentieke waarneming van de beelden welke zij in hun gedachten hebben van India.

Mijn eigen verwachtingen kwamen de realiteit tegen toen ik in 2013 aan de Suriname Ghaat, een oude steiger aan de haven van Kolkata stond en het beeld van mijn voorouders voelde, het beeld van hoe zij de oever van Hindustan verlieten en met zich meenamen een paar dhoti’s, sari’s en andere kleine waardevolle bezittingen, zonder weg te laten de hookah (pijp), welke wij in onze familie nog steeds hebben en de gouden Victoria Rupee, dat in mijn land overbekend staat als de Mohar en een traditioneel geschenk is bij huwelijken.

Ramayan, Garud Puran en een Qur’an werden ook meegenomen. In een reis van twee maanden, is men geneigd om hechte vriendschappen te sluiten en de jahaaji broer en zus relaties zijn tot heden een verlenging van de familiebanden. Met een positief geloof in vereeuwigde herinneringen, werd het idée geboren om een monument te plaatsen en in 2015, heeft de Indiase regering in samenwerking met de Surinaamse regering, het Baba en Mai Monument geïnaugureerd bij de Garden Reach in de Haven van Kolkata om de mannen en vrouwen te gedenken die naar Suriname waren gereisd.

Overseas Citizen of Indian (OCI) is een ander geprezen initiatief van de Indiase regering om de Indiase Diaspora te faciliteren. In het Caribisch Gebied zijn Divali, Eid Ul Fitr en Eid Ul Adha nationale feestdagen. In Suriname participeren personen van niet-Indiase origine vanzelfsprekend aan het Holi (phagwa), waardoor de Caribische Holi een canvas is van mengsels van vele etnische variëteiten, dansend en feestvierend op de tonen van de Baithak Gana of Chutney versie van Rang Barse, een Bollywood hit van de tachtiger jaren van de vorige eeuw.

De roots spreken, ze dansen, zingen en drukken zichzelf uit in gedachten en politieke formaties, maar ze beslissen niet de identiteit van deze vierde, vijfde en in sommige gevallen zelfs de zesde generatie van Personen van Indiase Origine. Ik vermijd het om uit het hart te spreken, Phir Bhi Dil Hai Suriname en denk toch dat het belangrijk is door welk raam naar de dialoog van conserveren van de Indiase roots wordt gekeken.