De tijd is ons echt supersnel voorbijgegaan, sommigen menen dat er niets is gedaan en weer anderen die vinden dat er is toegevoegd. Desalniettemin, zeker is zeker dat reeds heel lang, voordat we de onafhankelijkheid van onze republiek in 1975 zagen ontstaan, dat Suriname betrokken was bij diverse activiteiten, onder andere diepzeeboringen naar olie, het zwarte goud, op zee.

Het geloof tikte en dikte zich rustig aan bij ons.

Het geloof dat wij het kunnen. Dat was waar en merkbaar want achter in de jaren zeventig met de koni in ons achterhoofd dat we de ptata's achter ons hadden gezet. En de tijd van het zelf willen doen, het streven naar het sublieme van sommigen en het mooie inspirerende, dat culmineerde in het ultieme scheppingsidee van mobilisatie van het eigene.

Wat is er van gekomen?

De geboorte van het Fonds Meeropbrengsten Natuurlijke Hulpbronnen spoort tot die tijd. Fast forward langs alle kuilen van gevaar en ontdekt de Self Reliance van deze tijd. Die tot stand kwam toentertijd.

De hoop was er altijd en er werd natuurlijk hard ernaar toegewerkt dat het moment suprême van één vondst *of* vondsten, dat het één van ons allen zou zijn of is.

Het is niet van nu dat er serieus gewerkt wordt aan onder andere olie en huisvesting.

Huisvesting bijvoorbeeld daar was bij de overdracht in 2010 een *overdracht/afdracht* van bijkans SRD 65 miljoen neergezet. Het was bestemd voor de bouw van een dak boven het hoofd voor de sociaal zwakkeren. Waarom zou het ons negen jaar moeten *opbrengen/duren/kosten* alvorens we nu dreigen misschien in beweging te komen om dit voor de natie zo grote volksdroom te plotten en af te leveren?

Hedendaags maken we groot barbari, kakofonie over een stabilisatiefonds en dat het een goed ding is. Maar zo’n fonds was er toch al? Het had de naam Meeropbrengsten Natuurlijke Hulpbronnen. Geef het nu de naam van bijvoorbeeld Un Patu. Die patu van toen, zoals we straks zullen zien, was niet leeg, het was *real (??)* en goed belegd. Het was zo groot, het was vol, bijna 350 miljoen Nederlandse guldens.

In die dagen stonden wij bij onze omu Snesi en de rest, niet zo rood en ook niet zo dik in het krijt.

Authentieke gedachten zijn het product van originaliteit.

Origineel ben je wanneer je erkent de geschiedenis.

De geschiedenis *waarop/waarin* we verder en te samen het mooiste hoofdstuk van ons Suriname moeten schrijven, waarin we heel duidelijk *aangeven* het welvarend land van ons en hoe wij dat hebben geleverd.