De dienst in Ocer wordt geleid door een dominee. Er hebben verschillende koren opgetreden met bemoedigende liederen. Een kinderkoor heeft een liedje speciaal voor de jongetjes gezongen; in het nummer zijn de jongens bij naam genoemd en gegroet. Op twee schermen passeren foto's van Teshiro, Trushon, Jayden en Jelaini, met hun ouders en familieleden. Ook Spiderman komt langs, verdrietig en terneergeslagen. De superheld siert ook de voor- en achterpagina van de boekjes waaruit stichtelijke liederen gezongen worden. Op elk kistje, dat gevuld is met gekleurde rozen, zit een wit beertje. “De engeltjes die tijdelijk aan ons geleend zijn, keren terug,” preekt de dominee. Hij bidt voor kracht en rust omdat “nu pas, na de begrafenis het rouwproces begint”.

“Ze waren zindelijk, vanaf hun eerste jaar konden ze alles al zelf doen,” vertelt familielid Aljareau. “Toshiro de oudste, zes jaar, was als een vader voor zijn broertjes. Hij kon al zelf naar de winkel gaan maar dat mocht niet. De bendeleider was Jelaini. Gaf altijd opdracht aan zijn broertjes om uit te voeren. En als je vroeg, had niemand het gedaan. Treshon was onze dansiman. Vanaf zijn achtste maand, als hij muziek hoorde, danste hij. Jayden was net als Jelaini, maar niet zo pittig, hij was zachter.” Het zijn typische jongetjes geweest, ondeugend, druk maar ook lief, deelt Aljareau mee. Respect was hen al vroeg bijgebracht en ze droegen het ook uit, vervolgt hij. “Het is teveel om op te noemen wat we verloren hebben... mijn neefjes... maar...” Aljareau zucht, hij kan zijn spreekbeurt niet afmaken. Hij loopt weg van het podium.  

Odette Miranda leest het dankwoord van opa Humphrey van Hetten voor. Hij is de overheid en de samenleving heel erg dankbaar voor de steun de afgelopen dagen. Maikel van Hetten dankt heel Suriname voor de aandacht en de steun. Tot ver buiten Suriname zijn landgenoten getroffen door de tragedie, deelt hij mee. De vier kleine kinderen zijn op 2 juli bij een brand omgekomen. Na de zegen van de dominee “In Jezus Naam, Amen” smeekt ‘oom Maikel Anana voor steun. “We begi Anana, begi te na koro. Baka, hor’ den gi wi” zingt hij.  Tijdens zijn zang wordt de eerste kreet geslaakt. Het verdriet is haast niet te dragen. Ook 'stoere kerels' laten hun tranen de vrije loop. Ook zij worden ondersteund. Maar ook een van de ondersteuner barst in hevig snikken uit en schreeuwt het uit.

Bij begraafplaats Hodi Mihi Cras Tibi staat er al een menigte te wachten. Dansend en zingend met de kistjes zijn de dragemannen aangekomen. Achter hen een menigte. Mobieltjes leggen de momenten vast, terwijl de eigenaren op de verschillende ritmes meebewegen. Minister André Misiekaba van Sociale Zaken en Volkshuisvesting bevindt zich tussen de mensen. Hij maakt ook het moment mee wanneer de kistjes in de kelders worden neergelaten. Een vrouw gilt het uit wanneer de kelders worden dichtgemaakt. Een meisje laat ballonnen los. Een jongetje op de schouders van een ouder wil dichterbij gebracht worden, zodat hij een groene roos in een van de kelders kan doen voordat deze voorgoed dichtgemetseld wordt. Het lukt.  

René Gompers