Ingezonden
Wereld Milieu Dag valt
vandaag samen met de nationale feestdag van Ied-ul-Fitre, een opmerkelijke dag
om te bezinnen over de relatie tussen de mens, het milieu en God. Op de website
van de United Nations Environment Programme wordt er aandacht
besteed aan de belangrijke rol die de Islam kan vervullen als model voor wat
zij noemen Environmental
Stewardship.
Ik heb zelf mogen
meemaken, niet alleen via interessante documentaires op televisie, maar ook
persoonlijk met vrienden en familie hoe bijvoorbeeld zuinigheid met voedsel en
water wordt verkondigd in de Islam. Neem niet meer dan je kan eten, drinken, of
gebruiken.
Vandaag vraag ik de
aandacht van alle Surinamers om stil te blijven staan bij de vraag wat voor
wereld wij willen overdragen aan onze kinderen. Ik stel deze vraag in het
bijzonder aan de jonge ouders, de Millennials, personen
in hun dertiger jaren. Waarom aan u?
Omdat u, ongeacht als het u interesseert of niet, zal moeten leven met
de gevolgen van beslissingen die vandaag worden genomen door machthebbers die
gezien hun hoge leeftijden naar alle waarschijnlijkheid niet erbij zullen zijn
om de gevolgen van hun besluiten op onze kinderen in het jaar 2050, zij het
goed of kwaad, gewild of ongewild, mee te maken.
Ik stel deze vraag in het
bijzonder aan u, jongeren van Suriname, omdat u, insh' Allah, nog
in leven zal zijn om de gewenste verandering mee te maken, waarvoor ik vandaag
bij u pleit, in het belang van onze kinderen. Het jaar 2050 heeft
internationaal een bijzonder grote symbolische betekenis, omdat er in dat jaar
heel wat ernstige gebeurtenissen zullen plaatsvinden die de leefbaarheid en
bewoonbaarheid op onze planeet permanent zal bedreigen indien wij niet instaat
zijn een mentaliteitsombuiging te maken.
De verscheidene milieu
vergaderingen en workshops die ik heb mogen bijwonen, maar ook educatieve
documentaires wijzen allen op het gegeven dat de menselijke beschaving
onvoldoende doet en heeft gedaan om haar levensstijl te houden binnen de
grenzen van het voorzienend en herstellend vermogen van de natuur. Maar dat was
niet altijd zo geweest.
De moderne levensstijl
begon met de Industriële Revolutie in 1750, toen er sprake was van een overgang
van handmatig naar machinaal vervaardigde goederen. Al gauw was de hele aarde
gekoloniseerd en opgedeeld in kolonies, die tot de dag van vandaag nog steeds
ontwikkelingslanden zijn. En vandaag aan de dag als gevolg van massa productie,
massa consumptie en de natuuronvriendelijke benutting van de aarde, hebben wij
niet alleen maar te maken met ernstige klimaatverandering, maar ook met
ernstige milieuvervuiling en het opraken van de nodige natuurlijke hulpbronnen
om deze moderne levensstijl te accommoderen.
Het is in verscheidene
wetenschappelijke- en VN-rapporten aangetoond, dat indien elk
ontwikkelingsland een levenstandaard wil bereiken als dat van de Verenigde
Staten, wij natuurlijke hulpbronnen nodig zullen hebben equivalent aan drie (3)
tot vier (4) keer dan wat de Aarde kan bieden. U kunt zich voorstellen dat, met
dit gegeven, de ontwikkelde landen (oftewel de Centrum landen) er alles aan
zullen doen om hun hoge levenstandaard te behouden al dan niet ten koste van de
ontwikkelingslanden (oftewel de Periferie landen). En alleen enkele
ontwikkelingslanden die slim hierop weten in te spelen zich een redelijke
positie zullen kunnen verwerven, natuurlijk ten koste van andere minder
voorbereide landen. Het is al geprojecteerd dat in het jaar 2050 de
geopolitieke verschuivingen zullen plaatsvinden rondom de strijd voor 's
werelds overgebleven natuurlijke hulpbronnen.
Als wij allemaal
onverantwoordelijk blijven omgaan met de natuur, zullen onze kinderen, in het
hoogtepunt van hun jong bestaan, veel minder kansen hebben op een goed bestaan.
En zullen alleen de kinderen van welgestelden tot op een zekere hoogte bespaard
blijven van de desastreuze milieu gevolgen. Maar in het algemeen, zullen allen
in de ontwikkelingslanden nog vaker dan nu het geval is, het slachtoffer
worden, van geweld van de natuur en van de mens. U ziet het al om u heen.
Er heerst een drukkende sfeer. Mensen zijn gestrest, en plegen allerlei
ondoordachte handelingen en criminele feiten tegenover zichzelf en hun
medemens. De afgelopen week alleen al hadden wij te maken met zelfmoord,
verkrachting, moord, beroving, verminking en niet te vergeten pesterijen.
Daarbovenop hebben wij te doen met de gevolgen van klimaatverandering die een
voorproefje zijn van wat gaat komen als wij niet slim omgaan met onze
natuurlijke hulpbronnen en in onze betrekkingen met andere landen.
Suriname heeft geen
andere keus dan om sneller dan gewild volwassen te worden. Dat kan alleen als
wij ons afdoen van alles wat ons van elkaar scheidt om samenwerking mogelijk te
maken. Want wanneer de gevolgen van klimaatverandering en milieuvervuiling zich
manifesteren, raakt het niet één bepaalde groep, maar ons allen ongeacht ras,
geloof of sociale status. Gevolgen die in 2050, vele malen erger zullen zijn
dan nu het geval is.
In de VN wordt gebruik
gemaakt van de benaming Point
of No Return, wat inhoudt dat het warmer
wordend klimaat niet meer teruggedraaid zal kunnen worden, net als onze
wisselkoers, met alle gevolgen van dien.
Deze Point of No Return kan het vroegst in 2040 al beklonken zijn. Het
is daarom noodzakelijk dat wij Surinamers een collectief bewustzijn aannemen,
waarin wij samen als één volk optrekken. Dat wij gezamenlijk als één volk een
sociaal contract sluiten met de natuur.
Ik doe een beroep op de
religieuze leiders om hun volgelingen aanhoudend te blijven aanmoedigen een
milieuvriendelijke levensstijl op na te houden. Alle in Suriname gevestigde
religiën bevatten immers principes van een harmonisch bestaan met de natuur, en
het wordt tijd dat wij ons strakker aan deze principes gaan houden.
Ik doe een beroep op de
individuele burger. We kunnen beginnen met de kleine dingen zoals het nalaten
om vuil te gooien langs de weg of in waterwegen; om verantwoordelijker om te
gaan met petflessen en andersoortig plastic: geen plastic zakken meer te gebruiken
bij het doen van inkopen ( accepteer geen plastic zakken meer van de Chinees),
om het gebruik van petflessen hevig te reduceren, om over te stappen naar
glazen of kartonnen flessen.
Ik doe een beroep op het
collectief van bedrijven om te commercialiseren op recycling en het splitsen
van vuil. Ik doe een beroep op de overheid om public-private partnerships aan
te gaan om bovengenoemde initiatieven te faciliteren. Daarnaast vraag ik de
overheid een agressieve campagne te voeren om erop toe te zien dat de
harmonische benutting van de natuur wordt nageleefd.
Een sleutel voor succes
ligt naar mijn inziens voornamelijk in het decentralisatieproces, omdat in dit
model de zelfvoorziening van de mens centraal staat. Op de eerste plaats
dient het decentralisatieproces te worden afgerond zoals was opgenomen in de objectives van de Decentralization and Local Government Strengthening (DLGP). Ik weet hiervan, omdat mijn MPA
- afstudeerscriptie in 2017 als thema had 'De financiële decentralisatie van
Suriname', waarin ik een grondige evaluatie had gepleegd over de status van het
decentralisatieproces in Suriname. Dat houdt in dat het tiental wetten die al
langer dan tien jaar geleden waren opgesteld tijdens het DLGP met de snelste
spoed worden goedgekeurd door DNA. Dit zal niet alleen de participatory budgeting ten goede komen, dus dat burgers inderdaad kunnen
bepalen hoe en waarop het Districtsbudget wordt besteed, maar ook de financiële
autonomie van de districten in de inning van gelden.
De laatste stap is het
invoeren van een Performance
Based Grant System (PBGS), wat inhoudt
dat de districten middels subjectsubsidie beloond zullen worden voor hun
voorbeeldig gedrag. Bijvoorbeeld: een
korting in nutsvoorzieningen voor alle districtsbewoners bij het behalen van
een bepaalde milieu target. Er ontstaat een gezonde concurrentie tussen
districten, waarbij milieu bewust gedrag
slechts één onderdeel is van zo een PBGS systeem.
Om klimaatverandering en
milieuvervuiling daadwerkelijk gezamenlijk aan te pakken dienen de rechten van
alle burgers geregeld te zijn en te allen tijde te worden eerbiedigt in het
bijzonder de grondenrechten van de in stam verband levende gemeenschappen in
het binnenland. Laatstgenoemden zijn degenen die direct worden geconfronteerd
met de degradatie dan wel vernietiging van onze bossen en omliggende
ecosystemen. Eenmaal ons achterland is gevallen, hebben wij de strijd zo goed
als verloren, omdat zinspelend op 2050, de internationale strijd om natuurlijke
hulpbronnen nog heftiger zal zijn dan nu het geval is. Met een verhoogde risico
van gesjoemel met concessies.
Het is zaak, dat wij nu
de nodige juridische maatregelen treffen om ervoor zorg te dragen dat onze
rijkdommen niet gratis of voor een appel en een ei worden weggedragen naar het
buitenland, maar dat wij deze in afdoende mate kunnen gebruiken voor de ontwikkeling
van de totale bevolking. Wij moeten vandaag een totale stop zetten in de export
van rondhout en in plaats daarvan investeren in een totale supply-chain industrie van houtproducten. Leer van Gabon die hetzelfde probleem had als
Suriname, maar sindsdien is uitgegroeid tot de top 5 Economische Zones voor
Houtproductie op het Afrikaans continent.
Als wij een toekomst
willen voor onze kinderen, dienen wij vandaag de juiste beslissingen te maken
en het bestuur van het land, evenrediger te verdelen, zodat de macht niet
geconcentreerd blijft bij DNA of de overheid, maar ook bij de burgers.
Concluderend kijk ik uit
naar de opkomende verkiezingen en doe een beroep op alle politieke partijen om
het milieu voldoende mee te nemen in hun politieke campagnes, met duidelijke
oplossingsmodellen hoe Suriname zich nationaal en internationaal zal dienen te
positioneren, zodat de fundamentele garanties gewaarborgd zijn voor een goed
bestaan van onze kinderen (en degenen van ons die nog in leven zijn) in 2050.
Dat Wereld Milieu Dag en Ied-Ul-Fitre samenvallen is geen toeval, maar een
aangeboden kans om in alle eerbied te reflecteren op de toekomst van de relatie
tussen Mens, Milieu en God.
As-Salaam-Alaikum
Jürgen Budike