Het betreft een klaagschrift van 23 maart 2006, waar uiteindelijk op 14 december 2018 een besluit over is genomen. De zaak draait om een patiënte die op 28 december 2005 cito werd opgenomen in het ziekenhuis. Ze is vanaf haar opname in het ziekenhuis behandeld door de specialist. De spoed opname geschiedde kort nadat de huisarts telefonisch contact had opgenomen met de specialist met de mededeling dat de patiënte koorts, braken en diarree had en dat haar toestand verslechterde. Een dag na haar opname is de vrouw in de avonduren overleden op de afdeling Intensive Care.

De klacht tegen de specialist is ingediend door de dochter van de overleden patiënte. Ze eiste dat er tegen de specialist maatregelen worden getroffen, maar dat ook tegen de gezondheidszorg in het algemeen wordt opgetreden. Ze verweet de specialist van ernstige nalatigheid en onzorgvuldigheid bij de opname van de patiënte. Volgens de aanklager zou de specialist niet gelijk werk hebben gemaakt oftewel heeft hij zich geen enkele inspanning getroost om het leven van de patiënte tijdens haar opname te redden.

De aanklager zegt ook dat zij op geen enkele wijze duidelijkheid over de toestand van de patiënte kon krijgen van de specialist. Over het overlijden van haar moeder is ook geen duidelijkheid verschaft. Het enige dat zij weet is dat de patiënte door uitdroging is overleden. Ook zou de specialist het beroepsgeheim hebben geschonden in zijn reactie op een artikel in een dagblad. De specialist heeft in de krant details verschaft over de ziekte van de patiënte en over de ziekte van de aanklager.

Het Medisch Tuchtcollege acht nalatigheid van de specialist in deze niet bewezen na alle documentatie, verhoren en verweren. Ook is er volgens het tuchtcollege geen sprake geweest van grove onkunde. Het achtte echter schending van het recht op informatie en schending van het beroepsgeheim bewezen. Het niet in acht nemen van de informatieplicht en schending van het beroepsgeheim door de specialist, vallen onder de noemer het ondermijnen van het vertrouwen in de stand van de artsen casu quo specialisten. Ingevolge artikel 5 van de Wet Medisch Tuchtrecht 1944 acht het Tuchtcollege het passend en geboden de specialist de maatregel van waarschuwing op te leggen.