Column: Rammelende coalitie sleept samenleving naar ondergang

“Wat niet bij elkaar hoort, zal niet bij elkaar blijven.” Een uitspraak van de legendarische premier Jopie Pengel, werd een van de gevleugelde uitspraken van de politicus Desi Bouterse. Toch komt er een regering onder zijn leiding tot stand tussen Mega Combinatie, A-Combinatie, met Ronnie Brunswijk, als sterke man en Paul Somohardjo (Volks Alliantie/Pertjajah Luhur). Het was vanaf het begin duidelijk dat deze samenwerking niet zou leiden tot heil en zegen van de natie. De samenwerking is niet gestoeld op gelijkwaardigheid en wederzijds respect. Sterker nog: De samenwerking is gebaseerd op wantrouwen, verbittering en lijkt om te slaan in haat.

In acht maanden heeft de regering niet kunnen imponeren. Het leven van alle dag is er alleen maar moeilijker op geworden. Het veiligheidsvraagstuk baart enorme zorgen. De regering is bezig de ene brand na de andere te blussen, zonder dat er structurele oplossingen komen.
Dat de problemen niet opgelost worden, ligt niet alleen aan externe factoren, maar vooral interne perikelen zorgen ervoor dat de samenleving meegesleept wordt naar de afgrond.
Het begon al mis te gaan toen de regering geformeerd moest worden. Nieuw Suriname werd aan de kant geschoven, omdat intern een gevecht begon over het leiderschap in de partij. Alle partijen konden een minister voordragen, zelfs Seeka zonder zetels, maar Nieuw Suriname ving bot. Met twee zetels stapte deze partij – die nog steeds verwikkeld is in een interne strijd – uit Mega Combinatie.

De heftige strijd binnen A-Combinatie was sinds de formatie van de coalitie gaande. Brunswijk had in zijn eentje een akkoord getekend met Bouterse, terwijl Caprino Alendy, voorzitter van de BEP, als eerste gesprekken voerde met de NDP. Aanvankelijk zou er niet samengewerkt worden met Brunswijk, maar die vlieger is niet opgegaan. De verbijstering was binnen en buiten NDP enorm toen de twee aartsrivalen elkaar om de hals vielen. De brasa bleek duidelijk niet uit genegenheid, vriendschap en alles behalve uit liefde te zijn gegeven. ‘Wat niet bij elkaar hoort…’

De doodskus blijkt A-Combinatie uit elkaar gedreven te hebben. Een gehavende BEP stapte uit de combinatie maar is nog steeds blijven plakken in de coalitie. “Die man is niet veranderd. Hij is dezelfde man van de jaren tachtig”, zei Alendy, maar hij heeft tot nu toe geen consequenties verbonden hieraan, terwijl zijn partij een derderangs behandeling krijgt en zoals haar eigen conclusie luidt: ‘Niet zichtbaar is in de coalitie’.

De gemoederen rond KTPI zijn met het opofferen van minister Martinus Sastroredjo van Ruimtelijke Ordening, Grond- en Bosbeheer (RGB) enigszins tot bedaren gekomen. Zijn opvolger, Simon Martosatiman, is sinds zijn beëdiging op 8 februari onzichtbaar. De macht van Somohardjo is op RGB volkomen gesloopt. Ook Willy Soemita, voorzitter van de KTPI, weet dat hij voorzichtig moet zijn om dit departement niet kwijt te raken.

Terwijl de vele problemen binnen de coalitie zich ophopen en coalitieleiders openlijk hun kritiek uiten, is er ook nog power play gaande over het rapport ‘reorganisatie RGB’. Bouterse en Somohardjo hebben de geschillen niet binnenshuis kunnen oplossen, zoals de bedoeling was. Somohardjo speelde hoog spel en eiste een onderzoek van de procureur-generaal. Bouterse laat het niet op zich zitten en schakelt de pg in. Somohardjo gaat een stap verder en vraagt om een openbaar debat in het parlement. Hij weet dat in het rapport lang niet alles staat, omdat hij volkomen op de hoogte is van gronduitgifte en wie allemaal grootgrondbezitters zijn.

Als er koppen zullen rollen van prominenten van Pertjajah Luhur, zal de regering geen stand kunnen houden. In de afgelopen regeerperiode hebben ook toppers van ABOP en BEP honderden hectaren grond gekregen. Ook diverse ministers in het huidige kabinet en assembleeleden zullen met de billen bloot komen te staan. In het verleden heeft ook de NDP flink wat lappen grond verdeeld aan partijgenoten, vrienden en familieleden. Het sjoemelen met grond is niet iets van de laatste vijf jaren. Laat alles dan maar naar buiten komen, waarbij als eindresultaat gronden terug naar de boezem van de staat dienen te gaan en alle schuldigen het boetekleed zullen moeten aantrekken.


Nita Ramcharan