'Verkoop 30% goudaandeel, houden ze wel van het land?'

"Het is de regering ernst om het 30% aandeel van Suriname in de overeenkomst met Iamgold te verkopen. Dit aandeel en daardoor de extra inkomsten voor de Staat werden in 2013 bereikt via zware onderhandelingen. Binnenkort mag De Nationale Assemblee (DNA) voorstellen tegemoet zien om de overeenkomst te wijzigen, en wel zeer in het nadeel van Suriname en zeer in het voordeel van Iamgold. Zoals we op 23 februari al schreven zou dit het stomste zijn dat de regering kon bedenken. Maar het is nog erger dan dat".

Jim Hok, voorzitter van de PALU vindt dat de coalitie hiermee jammer genoeg laat zien dat zij hoe langer hoe meer een pad volgt waarbij de belangen van het Surinaamse volk aan de kant worden gezet ten gunste van een buitenlands bedrijf. "Wij kunnen ons daar helemaal niet in terugvinden", stelt de politicus. Hij voegt eraan toe dat je je kunt afvragen of degenen die dit soort dingen bedenken wel van Suriname houden.
Hoe heeft het zover kunnen komen? "We hebben onlangs nog van de minister van Financiën begrepen dat Suriname er financieel en economisch goed voor staat. Om die reden zou het volgens hem verantwoord zijn om weer voorschotten te kunnen opnemen bij de Centrale Bank van Suriname. Moeten we met de verkoop van ons 30% goudaandeel dan aannemen dat het zo goed gaat dat wij die extra inkomsten verder gewoon kunnen weggeven? We kunnen ons bij de PALU niet voorstellen dat Suriname in zo een riante positie verkeert. Is niet recent nog de Wet Rij- en Voertuigenbelasting door de keel van de Surinamers gedrukt. Als het land financieel in zo een geweldige positie verkeerde, waar was dat dan voor nodig", vraagt de voorzitter van de PALU zich af.

Wanneer de regering van mening is dat Suriname deze toekomstige inkomsten niet meer nodig zou hebben, waarom is dan niet gewoon de overeenkomst ontbonden? "Dan waren we natuurlijk ook alle voordelen, en die zijn niet weinig, uit die overeenkomst kwijt. En dan zou Iamgold bij elk gebied dat in exploitatie moest worden genomen opnieuw een verzoek moeten indienen en zou er steeds weer onderhandeld moeten worden, maar dan moest dat maar. De laatste onderhandelingen hebben twee jaar geduurd. Maar wat er nu gebeurt is werkelijk te gek voor woorden. Bovenop het weggeven van alle voordelen van de overeenkomst gaat de regering verder door Iamgold ook nog eens extra rechten te geven binnen de Area of Interest ten nadele van Suriname. En dat terwijl die Area of Interest bij het opzeggen van de overeenkomst dan strikt genomen niet eens meer zou bestaan. Er zijn nog meer zeer nadelige bepalingen opgenomen in de wijzigingsvoorstelllen."

Als de regering ondanks alle verhalen dan toch in acute geldnood zit, dan had men meerdere opties. Men had bijvoorbeeld kunnen volstaan met het verkopen van een klein deel van de toekomstige hoeveelheid goud uit ons aandeel in de jointventure, uit een beperkt gebied dat nu wordt ontgonnen. Een zogenaamde forward sale. Dan zou deze voor Suriname gunstige overeenkomst gewoon door blijven gelden voor de rest van de Area of Interest en voor de rest van de geldigheidsduur. Maar men kiest ervoor om een voor Suriname gunstige overeenkomst op te geven, ook voor alle toekomstige ontwikkelingen in de Area of Interest. In financiële termen zal dit een aderlating betekenen voor komende generaties, betoogt de PALU-topman.

"Dit kan toch niet gewoon een stommiteit zijn van de regering? Waarom kiest men ervoor dat het buitenlandse belang wordt gediend en Suriname wordt benadeeld? Is het onderdanigheid naar het buitenlandse bedrijfsleven? Zoiets van ‘als zij het doen dan gaat het tenminste beter’? Wanneer gaan wij dan een begin ermee maken om de belangen van de Surinamers zelf op te pakken en die heel bewust op de eerste plaats te zetten, zoals wij dat al vanaf de onafhankelijkheid hadden moeten doen? Welke verwijten kan de NDP-coalitie dan nog maken aan anderen die op hun beurt de verantwoordelijkheid voor de ontwikkeling van Suriname in handen willen leggen van het buitenland? Komt het niet op hetzelfde neer? De PALU zal erop blijven hameren dat wij ons land, het land van onze kinderen, niet mogen uitleveren aan andere landen, maar ook niet aan multinationals. We mogen onder geen enkele voorwaarde een relatie accepteren die ons tot tweederangs burgers maakt in ons eigen land,"stelt Jim Hok.