Goede week in het teken van ecologische bekering

“Op Witte Donderdag staat de voetwassing centraal, als symbool van nederigheid en dienstbaarheid. Op Goede Vrijdag is de dienst om drie uur in de middag, waar het lijden en sterven van Christus centraal is, het is een moment van droefheid, dat de mensheid God dit heeft aangedaan. Stille Zaterdag is voor bezinning zodat op zondag Pasen gevierd kan worden,” vertelt monseigneur Karel Choennie van het Rooms Katholiek Bisdom Paramaribo aan Starnieuws.

Op deze dagen zijn de kerken volgens hem “te klein”. Choennie geeft aan dat Suriname een diepgelovig volk heeft, al gaat men door het jaar niet naar de kerk, op hoogtepunten met Kerst, Palmzondag, Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Pasen wel. Op Goede Vrijdag komen er volgens Choennie zelfs veel meer mensen naar de kerk dan Pasen. Volgens hem identificeren de gelovigen zich kennelijk erg met het lijden dat Christus heeft gedragen voor de mens. De kerkleider zegt echter dat men niet bij Goede Vrijdag moet blijven steken, maar naar Pasen moet gaan, nieuw leven, de overwinning op de dood.

Goede week
Deze veertig dagen van vastentijd eindigt met de goede week, het wordt ook wel pina wiki, lijdensweek en stille week genoemd. “Voor mij is het goede week, hoewel er veel lijden is, verraad, verloochening van de zoon van God en de kruisiging is het toch een moment van overwinning,” zegt de monseigneur.

“De dood is de grootse machtigste vijand van de mens. Als ons leven zou eindigen met de dood, waarvoor leven wij eigenlijk, alles wat je doet eindigt op een gegeven moment toch in de dood. Omdat Jezus aan het kruis gestorven ons verlost heeft van die dood, heeft het zin om je nu volledig in te zetten om het beste en het mooiste wat je hebt te realiseren.”

Ecologische bekering
Choennie stelt dat hij in navolging van Paus Franciscus heeft opgeroepen tot een ecologische bekering. Daarmee bedoeld hij dat we ons een bepaalde levensstijl hebben aangemeten waardoor wij de natuur te zwaar belasten. De auto’s, vliegtuigen en industrieën hebben gezorgd voor klimaatsverandering. Er zijn vaak stormen en orkanen, het klimaat raakt uit zijn evenwicht en wij moeten ons daarop gaan bezinnen als mensheid, meent Choennie.

Heel de wereld hangt met elkaar samen. Als er vervuiling is in het rijke West Europa of in America of in Japan, voelen we de gevolgen ook in Suriname, illustreert hij de ernst van de zaak. Daarom moet er volgens hem een mondiaal bewustzijn komen en alhoewel Suriname klein is, moeten ook wij ervan bewust worden dat we een bijzondere zorg hebben voor de natuur. Het begint met minder plastic gebruiken, een boodschappentas aanschaffen en de natuur beschermen die we hebben gekregen.

Choennie vertelt dat hij vorig jaar samen met Conservation International een pleidooi gehouden heeft voor de bescherming van de jaguar omdat die een exotisch exportproduct werd, dat toegankelijk gemaakt werd door de houtkap. Hij pleit ook dat er duurzamer wordt omgegaan met de houtkap, dat er niet alleen rondhout geïmporteerd wordt, maar een product waar Suriname meer aan kan bijgedragen en kan verdienen. Vooral voor de mensen uit het gebied waar het vandaan komt, waar de mensen ook het armst zijn, bij de marrons en de indianen, benadrukt hij.

“We hebben een bijzondere verantwoordelijkheid in voor de Amazone omdat de Amazone wordt bedreigt. Iedere vijf seconde verdwijnt een gebied zo groot als een voetbalveld. Als we zo doorgaan vernielen we één van de longen van de aarde.” De Amazone heeft een enorme biodiversiteit en ook alle andere dieren prijzen en loven God en hebben ook recht van bestaan.

Choennie legt uit dat ecologische bekering vraagt dat we in harmonie gaan leven met de schepping. Als klein land heeft Suriname zijn eigen uitdagingen om bewuster om te gaan met het milieu. We zijn het groenste land op de wereld en moeten het zo houden en een voorbeeld stellen hoe wij in harmonie kunnen leven met de natuur, onze medemens en met God. Het duurzaam omgaan met onze natuurlijke rijkdom is ook van belang voor de volgende generatie, spoort de kerkelijke leider de mensen aan tot ecologische bekering.


Raoul Lith