Column: Politieke Borrelpraat #448

“Zo, laten we die drugsdingen even laten; al onze aandacht wordt opgeëist door het ontslag van geldgouverneur A-geersi.”
“Kijk hoe een serieuze minister de zaak eerst tot in DNA verdedigt: het is gossip, we gaan de verspreiders van deze roddel traceren, en nu blijkt dat het waarheid is.”
“Je staat nu wel in onze historie van blunders voor Jan Piet Snot Paling & Kokkoh genoteerd.”
“Aftreden moet hij, de eer aan zichzelf houden, moet hij.”
“Ach, kom nou. Zolang je de zaak hebt verdedigd, al was het ten koste van je eergevoel, so what? Wat heb je aan eergevoel, maar zonder ministerssalaris op je oude dag? Jullie hebben mooi praten vanuit jullie comfortzone.”
“Maar A-geersie is volgens mij netjes afgevoerd, zodat hij niet ontevreden uit de school zal klappen.”
“Maar waarom moest hij of wilde hij weg?”
“Misschien zullen we dat nooit te weten komen of misschien uit het komende financiële beleid kunnen afleiden. Feit is: de man is ontslagen, of is tot ontslag nemen gedwongen, what ever, en de eerste vrouwelijke geldgovernor neemt waar, klari.”
“Maar de gevolgen, kijk de gevolgen, mijn hemel, die koers begint al te stijgen, die drie nullen komen er aan, kijk wat ik jullie brom.”
“Luister, als de echte geldgovernor, die cambioman Remy Bhaiwal, zegt: mensen rustig, geen paniekvoetbal en speculatie met dalla’s, dan denk ik dat we daar het beste advies hebben.”
“Het beste advies komt van mijn groene voorzitter: wij zijn de betrouwbaarste partij.”
“Die ons na de nuloptie en na tien jaren geweldig stabiel versnipperd patja-patjabeleid in de handen van de huidige machthebbers dreef.”
“Onzin, onzin, dat was het gevolg van dat lichtgelovig kiezersvolk.”
“Heren, heren, zo komen we er niet, door maar elkaar de schuld van ons aller falen te geven. Geen van onze grote politieke praters en blaters is hier schuldvrij aan en geen van hen kan misschien daarom niet met een duidelijk en gedegen stappenplan komen hoe de crisis op te heffen als zij aan de macht komen of blijven.”
“Ik wel. Stap 1: Alle knoeiers, boeven, corruptelingen van deze regering opdonderen….”
“Ja, en stap 2: Die van jou in de plaats zetten. En daar doe je drie jaren over en steeds zeg je: we zijn bezig de rommel van de vorige regeerders op te ruimen.”
“Wattebout stap 3: afschaffing van de governmenttake op brandstof? En stap 4: afschaffing van de rij- en voertuigenbelasting? Wie hoor je dat nu beloven?”
“Of: afschaffing van subsidies op elektra, water, busvervoer binnen de komende regeerperiode? Wie hoor je dat beloven?”
“Natuurlijk niemand, want politiek is: hou ze zoet met dromen en gescheld op de tegenstander, zodat ze op jou stemmen. Kondig vooral geen impopulaire maatregelen aan.”
“Zo krijgt elk volk, dus ook wij, het beleid wat we waard zijn. Wij springen toch bij de verkiezingen van de ene boevenbende naar de andere?”
“Da wat moeten we doen? Thuisblijven en klagen en niet stemmen? Je hebt mooi praats. Al gaat driekwart van ons niet stemmen, dan worden de zetels verdeeld door het kwart dat wel gaat stemmen.”
“Oké, als dat is wat het volk wil, dan geef ze dat. Dan gaan we weer eens stemmen, met vlaggen en toeters en opgejut door schorgeschreeuwde woelawoela’s. Yeaaah, weg met A, leve B. Die zal ons redden, dat wil ik met je wedden.”
“Maar concreet, die Partij Paars van jou haalt zeker geen 26 zetels meer.”
“Niet verder vertellen, maar als fervente Paarse aanhanger geloof ik dat ook niet. We vallen terug naar waarschijnlijk 20 of 21 zetels.”
“Maar, dan zal de rest in totaal maar 30 zetels halen. Dan zal naar de VVV moeten worden gegaan om de president te kiezen, boi, die VVV-ers gaan daar nog rijk van kunnen worden!”
“Maar dat ontslag van Anogeersi betekent volgens sommige analisten dat de regering heftig monetair gaat financieren, dus ongedekt of zwak gedekt geld in roulatie zal brengen om aan z’n binnenlandse verplichtingen en plannen te kunnen voldoen.”
“Maar dan gaat die koers stijgen, en dat zal ontevredenheid brengen en stemmenverlies, en dat zal geen enkele regering riskeren in het jaar vóór de verkiezingen.”
“Nou, dan zorg je ervoor dat de koers stabiel blijft, simpel toch?”
“Hoe gaan ze dat doen? Dat kan je alleen met fikse dollarinterventies doen. En ze hebben geen dollars. Zelfs de banken kunnen rekeninghouders niet in dollars uitbetalen. Dat kan toch niet? Het is toch jouw geld?”
“Da wat ga je met die US-dollars doen? Ook in het buitenland kan je die niet zomaar storten.”
“Je zet ze in je kluis, simpel toch?”
“Maar de banken hebben misschien niet genoeg dollars, maar er zijn genoeg mogelijkheden voor de overheid om aan dollars te komen.”
“Ja, die gele mannetjes.”
“Een beetje riskant nu, want die eisen als tegenprestaties je natuurlijke rijkdommen op, zoals je visgronden, je 85% groen bos dat nog over is enzo.”
“Nou, de overheid zou z’n 25% aandelen in die Meriam goudmijn aan een paar rijke Suri’s kunnen verkopen. Dat zou zeker een 180 miljoen US kunnen opbrengen. Met een koers van 1 op 8 betekent dat anderhalf miljard srd. Hallooow, ben je daar?”
“Jeetje, dan zijn we als staat die aandelen dan ook kwijt.”
“Maar in handen van een paar kapitaalkrachtige Surinamers zijn ze beter thuis, dan als allerlei politieke non valeurs daar grib op krijgen. De staat moet gewoon nergens aandelen in hebben, ook niet in de Hakrinbank, in hotel Torarica, in de ziekenhuizen, bij de Telecom en zelfs niet in nutsbedrijven. Kijk maar naar het buitenland. Denk je dat de Nederlandse staat eigenaar is van die bedrijven die de energie in het land opwekken? Echt niet. Ze controleren natuurlijk wel scherp als deze bedrijven hun verplichtingen nakomen.”
“Nee, dat gaan wij niet doen, we zijn nog niet zo ver.”
“Daarom kon hier een omhooggevallen kleermaker het beleid van ons energiebedrijf in zijn voordeel ombuigen en ons als bevolking in feite laten stikken.”
“Maar hoe kan de oppositie een fikse stemmenwinst behalen? Door maar te blijven schelden op de huidige regering, zonder met een duidelijk plan van aanpak te komen?”
“Als zij het werkelijk menen met dit land en ons werkelijk willen bevrijden van ‘dat monster’, dan moeten ze samen smelten met elkaar, met één voorzitter, één partijraad, één symbool.”
“Dus je bedoelt: Groene Greg loopt de Oranje dyari binnen en zegt net als meisje Chung: ik sluit me hier aan. En Carl doet dat ook, en Jim ook, en Somo…, jeetjemineetje, hou vast je portemonneetje…, doet dat ook, samen met ‘Zuster-geld’, en ook Lonneman en Watrabergi, allemaal scharen zich onder Mahatma Chantaki en lopen met hem mee.”
“Zelfs als Greg dat alleen doet, zit paars al in zeer grote problemen, laatstaan als die anderen volgen.”
“Maar jij droomt, dit zal nooit gebeuren; elke politieke god wil koning in zijn koninkrijkje blijven.”
“En samensmelten met die…, die…. Hindo… Hindostaan? Nee, da wattebout ons creolen, ons Javanen, ons marrons, ons dogla’s, ons bonkoro’s, ons Brasjongs, ons weet ik veel, maar natuurlijk niet: Ons Surinamers.”
“En juist daarop gokken en daarmee lokken Baas en zijn Paarsen steeds weer, en met succes. Ze weten dat de oppositie etnisch verdeeld zal blijven en dit samensmelten onder één leider niet binnen een jaar zal kunnen realiseren. Ze zijn tot hooguit zo een pre-electoraal monsterverbond alleen op grond van stemmenwinst in staat, waarbinnen de kleintjes politiek prostitueren op de groten.”
“Maar stel de oppositie doet het toch, ze smelten samen tot één partij, de Verenigde Hoopvolle Partij, kleur: oranje, symbool: een olifant met een flambouw in z’n slurf, da wat zal Bouta zeggen?”
“Ik denk dat hij zal zeggen: ‘Dit land, dit mooiste land, eindelijk hebben jullie de boodschap van de revolutie begrepen. Mijn taak is bij dezen volbracht.”
“Ik zeg: Weest gerust, alles is vol gebracht, proost!”

Rappa