Corruptiebestrijding: Terughalen van gestolen bezit

(Aangeboden)


Recovery of stolen assets, terugwinning van gestolen bezit, is een term die gehanteerd wordt door de politie, internationale ontwikkelings en mensenrechten organisaties, om de inspanningen door regeringen en individuen te beschrijven voor het identificeren, terugvinden en terugbrengen van de opbrengsten van corruptie door politiek prominente personen (PPP). PPPs zijn over het algemeen senior regeringsfunctionarissen en het gestolen bezit is vaak verscholen in buitenlandse rechtsgebieden. Zulke opbrengsten van corruptie kunnen bestaan uit gelden op bankrekeningen, vastgoed, voertuigen, kunstwerken, juwelen en edele metalen.

In de afgelopen periode is er in de wereld steeds meer aandacht gevestigd op de noodzaak, de mogelijkheden en het succesvol terugvorderen van dit gestolen goed en de ter beschikking stelling daarvan ten gunste van de samenleving.
Er zijn verschillende mechanismen, regionaal en internationaal, die tot doel hebben corruptie te bestrijden en in sommige gevallen ook het terugvorderen van het gestolen goed.

Enkele bekende mechanismen/instrumenten zijn:
1. De Inter-American Convention Against Corruption
2. De VN Conventie tegen Corruptie (UNCAC)
3. De StAR Initiative (een partnerschap tussen UNODC en de Wereldbank)
4. De Global Forum on asset recovery
Belangrijk in het proces en succes van terugvordering zijn:
a. Platformen voor dialoog en samenwerking
b. Facilitering van contact tussen verschillende betrokken jurisdicties
c. De ontwikkeling van wettelijke kaders
d. Institutionele expertise en noodzakelijke vaardigheden voor de opsporing en terugvordering van het gestolen bezit.

Het opsporen, herkrijgen en terugvorderen van gestolen bezit is een gecompliceerd en langdurig proces. Het is gecompliceerd omdat geld gemakkelijk kan worden omgezet in kunst, antiek of sieraden, die moeilijk op te sporen zijn en verplaatsbaar zijn. Wereldwijd worden vooral ontwikkelingslanden, geconfronteerd met juridische beperkingen.
Dit impliceert geenszins dat het niet succesvol kan zijn. Wereldwijd zijn er reeds voorbeelden van succesvolle terugvordering van miljoenen US dollars in geld en bezit.

Jaarlijks wordt er rond de 1 triljoen US dollars aan omkoping betaald waarbij een geschatte US$ 2.6 triljoen gestolen wordt middels corruptie. Rond de 5% van het wereld BBP. In ons eigen land zijn wij bekend met o.a. de Ballast-Nedam smeergeld affaire en zijn er schattingen dat alleen in de afgelopen 8 jaar niet minder dan 1.2 miljard Euro aan financiële middelen onverklaard is. Daarbij is niet meegenomen de vele concessies voor exploratie van onze natuurlijke hulpbronnen en andere niet-financiële staatsmiddelen die hun weg op onrechtmatige wijze hebben gevonden naar de persoonlijke bankrekeningen en koffers van Politiek Prominente Personen in ons land.

Goal no 16 van de Duurzame Ontwikkelingsdoelen roept op tot het verminderen van corruptie en omkoping, het versterken van het opsporen en terughalen van gestolen middelen en het ontwikkelen van effectieve , inclusieve en transparante instituten. Het is een wereldwijd appèl voor eerlijkheid, een collectieve eis voor rechtvaardigheid.

De vraag is hoe ver en wat zijn onze mogelijkheden in Suriname wanneer het komt op het terugvorderen van bezit en zijn wij nu reeds in staat om hier inhoud aan te geven en indien niet, wat zal het nog van ons vragen?

Deze vraag staat centraal tijdens de voor 25 januari geplande paneldiscussieavond in het Auditorium van Self-Reliance. Deze openbare discussie avond is het jaarlijks terugkerend initiatief, Stof tot Nadenken, van de voorzitter en het Wetenschappelijk Buro van DA’91.
Het doel van de avond is informatief evenals transformatief in het denken over de huidige mogelijkheden, hindernissen en toekomstige acties voor effectieve corruptiebestrijding, met name het terughalen van gestolen bezit

DA’91 Wetenschappelijk Bureau

Robert Seute