Onterechte sneer over bijstand bootslachtoffers
13 Jan 2019, 04:46
foto


Laat mij gelijk met de deur in huis vallen, onlangs verscheen er een artikel in dit medium waarin er heel fel misnoegen kenbaar gemaakt werd. Naar gelang ik dit artikel doornam begon ik te walgen van de inhoud en de toon van het stuk. Ik weet niet wie de schrijver is en wat diens bedoeling is maar bij mij wordt niet de indruk gewekt dat het hier om iemand gaat die goed heeft gevolgd hoe zaken zich hebben voltrokken rondom het afschuwelijke en tragische gebeuren van 28 december 2018.

De toon in het desbetreffend schrijven is ontzettend respectloos naar de regering van dit land maar vooral naar allen die dagenlang hun huis hebben gelaten om round the clock ter beschikking te zijn van de overlevenden en de nabestaanden.

De aantijgingen aan het adres van de opeenvolgende regeringen zijn besmeurd met politieke nuances en op basis daarvan ben ik van mening dat als rechtgeaarde burger van dit land hier wel iets van gezegd moet worden. Ik hoop dat de schrijver van het stuk ontzettend trots op zichzelf is en hetgeen neergepend is geworden, maar ik vind de manier waarop hij de inheemsen afschildert, op zijn netst uitgedrukt, een zielige vertoning.

De huidige president heeft zich altijd ingespannen voor de lotsverbetering van de inheemsen in Suriname. Maar dit is niet waar ik het over wil hebben.
Wat mij vreselijk irriteert zijn de aantijgingen aan het adres van diverse instanties, zoals het Nationaal Leger en NCCR. Ik wil ervan uitgaan dat de schrijver niet ter plaatse was op de dag van en de dagen na het ongelukkige voorval en dus zich er ook niet van heeft kunnen verwittigen dat het Nationaal Leger ter plekke aanwezig was vanaf het begin.

Maar blijkbaar heeft de schrijver ook de berichtgevingen gemist over de rouwdienst in de Memre Boekoe kazerne en de dede oso die door de president zelf is bijgewoond. De berichtgevingen dat de president al op dezelfde dag in het Militair Hospitaal aanwezig was om de nabestaanden aldaar te woord te staan en dat vanaf de komst van de overlevenden en nabestaanden in de kazerne de militairen round the clock de zorg over deze groep op zich heeft genomen en met liefde deze taak vervult.

Hij heeft zeker ook gemist dat DNA-leden vanuit de NDP-fractie bezoeken hebben gebracht aan de overlevenden en dat er zelfs ministers in hun vrije tijd bij de mensen zijn langsgelopen. En dit alles heeft zich voltrokken lang voordat andere partijen de moeite hebben genomen om een simpel bericht te lanceren. Dus het verbaasd me dat de schrijver stelt dat militairen niet zijn ingezet zoals in andere landen gebruikelijk is, wanneer de overlevenden tot op heden nog steeds hun verblijf genieten in de kazerne en onder begeleiding staan van deskundigen.

Er zijn zelfs donaties gekomen, onder meer van de voorzitter van DNA, in de vorm van reddingsvesten. Dat diverse personen zowel uit hoofde van hun functie in het openbaar bestuur, alsmede uit privémiddelen zijn ingekomen om diverse donaties te doen en acute gevallen gelijk op te vangen. Ik ga ervan uit dat de schrijver geen moeite heeft gedaan om met mensen te praten anders zou hij van deze zaken op de hoogte zijn. Maar zoals ik al eerder heb gesteld, het artikel is besmeurd met politieke bedoelingen. Het is jammer dat men zo ver valt dat men zo een ingrijpend gebeuren wilt misbruiken omwille van politieke belangen.

Ik vind de laatste alinea’s ook heel bijzonder, eerlijk gezegd. Ik vraag me af of betrokkene bekend is met desbetreffende rivier en weet hoe de leefgemeenschappen eruit zien dat hij stelt dat de veerboot terug moet komen. En hoe zou die veerboot zijn vaarroute er precies uit moeten zien? Ik vind zijn slogan wel prachtig, maar ik vraag me af wat hij heeft gedoneerd aan de overlevenden of aan de gemeenschappen die over de rivieren moeten varen om hun veiligheid te garanderen, of is zijn enige bijdrage het produceren van een stuk gevuld met ongenuanceerde, niet onderbouwde aantijgingen die nergens op slaan. En negatief praten over de inheemse bevolking?

De veiligheid van ons als inwoners van dit land is niet alleen een zaak van de regering maar ook dat van ons zelf. En als je niet kan bijdragen aan een structurele oplossing of op zijn minst een tijdelijke oplossing, zeg dan ook liever niets.

Ik wil tot slot de regering en alle betrokken instanties en individuen, maar in het bijzonder de mannen en vrouwen van het Nationaal Leger en het ingesteld trauma team, hartelijk bedanken voor hun inspanning vanaf 28 december tot op heden. En ik spreek de hoop uit dat wij als volk beter op elkaar zullen letten om de kans op zulke rampen in dit land sterk te verminderen.

Mariam Letterboom
Advertenties