DOE deelt 'gratis' brasa's uit

Carl Breeveld en Erwin Vrede, beiden van de politieke partij DOE, verplaatsen zich constant van de ene naar de andere plek, op het trottoir bij hotel Krasnapolsky. Mannen, vrouwen, kinderen, krijgen gratis brasa’s van de twee mannen. “Om de mensen te poweren, te troosten of gewoon om de Surinaamse warmte te delen,” zijn enkele van de redenen die Breeveld voor de actie noemt.

De Kasabaholo-Uitvlugt kern van DOE heeft zaterdag de Nyun Yari Brasa activiteit georganiseerd. Acht leden, met borden waarop “Gratis Brasa!” prijken hebben tussen negen en twaalf uur bij Krasnapolsky post gevat. Aan voorbijgangers is “yaai yo, yai!” (happy new year) toegewenst, is een babbeltje gemaakt, en zijn omhelzingen gegeven. Sommige mensen barsten in lachen uit of zijn verbaasd over de DOE-mensen met hun bordjes. “Serieus, is dit echt?” lacht een jongedame.

“Het is eigenlijk een open goal, want brasa’s zijn altijd gratis,” merkt Breeveld op. “Maar men heeft wel mooi gereageerd. Brasa’s geven een goed gevoel. We hebben gemerkt dat het ook nodig was.” Hij voegt eraan toe: “We hebben mensen gezien met bedrukte gezichten. Sommige mensen voelen zich eenzaam of afgestoten. Er is ook veel verdriet, denk maar aan het ongeluk op de Coppenamerivier. We hebben de mensen zien oplichten, ze laten glimlachen met de brasa’s. Ja, brasa’s geven ook troost, we weten niet altijd waar anderen door heen gaan. Brasa’s werken op allerlei manieren. Het geeft hoop, moed.”

Op gegeven moment begon het te regenen. Breeveld en Vrede hebben de missie afgemaakt. Een aantal voorbijgangers geeft een snelle omhelzing, bij anderen duurt het langer. Niet iedereen wil een brasa. Sommigen hebben genoeg aan het “bossen” met de vuisten. Anderen geven een hand. Een groep is enthousiast en eisen hun brasa’s op. Anderen willen gewoon niet, ze accepteren de gelukwensen wel. “Dat moeten we ook respecteren,” merkt Breeveld op. Enkelen gebruiken de gelegenheid “fu har Carl na en snor” of om te complimenteren voor zijn werk in De Nationale Assemblee.

“A regering disi e wer mi sking, un lek parlement toch, unu no kan yagi den man noh?” uit een oude man zijn boosheid, terwijl hij Breeveld de hand schudt. De man is niet helemaal tevreden met het antwoord van Breeveld. Hij ziet de regering liever vandaag dan morgen vertrekken. “Natuurlijk sta ik hier ook als politicus, het is niet alleen brasa’s,” geeft Breeveld aan. “Er zijn ook mensen gekomen om te schelden op de regering. Als politicus ga je natuurlijk altijd je idealen zoveel mogelijk delen. Dat heb ik ook gedaan.” Hij vervolgt met: “Ontwikkeling komt niet met pakketten en snelle projecten, maar met een gedachtegang dat gericht is op vooruitgang. Dat hebben we ook uitgelegd aan eenieder die meer wilde weten. Maar vandaag gaat het om de brasa’s, om saamhorigheid te bevorderen, om vertrouwen te scheppen.”


René Gompers