Somohardjo: Ik moet PL niet meenemen in m’n graf

Tijdens de dankdienst in verband met de twintigste jaardag van Pertjajah Luhur (PL) heeft partijvoorzitter Paul Somohardjo woensdag benadrukt dat het tijd is om de partij aan jongeren over te dragen. Die moeten het stokje overnemen. “Het is niet de bedoeling dat ik de partij meeneem in m'n graf. De partij moet blijven voortbestaan”, hield de politicus de partijleden en –sympathisanten voor.

De partij bestond gisteren precies twintig jaar, maar hield haar feestvergadering afgelopen zaterdag. Tijdens de dankdienst waren ook KTPI-voorzitter Willy Soemita en PDO-voorman Waldi Nain aanwezig. Ook de Palu had een vertegenwoordiging onder leiding van ondervoorzitter Henk Ramnandanlal gestuurd. Volgens Somohardjo toont hun aanwezigheid de bereidwilligheid aan om met elkaar samen te werken.

De dankdienst werd geleid door Nasier Eskak. Hij merkte op dat in de PL niet alleen een voorzitter is die nooit slaapt, maar ook standvastige PL-ers die hard werken voor de partij én een andere motor die de partij staande houdt: de motor van het gebed, die elke storm overwint. Hij zei dat de storm die de partij in de afgelopen periode heeft meegemaakt niet eenvoudig was en vele gezichten had. “Het had het gezicht van verraad, het gezicht van omkoperij, het gezicht van ongeduld, kortom, het gezicht van afgunst en hebzucht. Maar vandaag de dag staat PL nog kaarsrecht overeind en dat hebben jullie bewezen op 1 december”, sprak Eskak.

Hij stelde dat de PL al 20 jaar en zelfs langer heeft bewezen dat het niet een partij is die leeft in de hoop en sterft in de verwachting. Integendeel heeft de PL bewezen een partij te zijn die hoop geeft en goede verwachtingen schept voor een goede ontwikkeling van mens en maatschappij. “Per slot van rekening zijn hoop en verwachting zaken die elkeen nodig heeft. We leggen al onze zorgen voor aan de Almachtige Schepper. We geloven erin dat de Almachtige Schepper boven elke situatie staat, boven elk individu en boven elke partij en in staat is in een gegeven situatie verandering te brengen. Binnen dat geheel is saamhorigheid belangrijk. Die saamhorigheid komt niet vanzelfsprekend, maar is iets waar wij aan moeten werken. We moeten belangstelling voor elkaar en elkaars noden en zorgen blijven tonen en begrip voor elkaar kunnen opbrengen.”