Bij een intern paars conflict

Het paarse DNA-lid Gangaram Panday en de paarse DNA-voorzitter Simons kruisten de degens over het relationeel geweld. Gangaram Panday deed aan blaming the victim. Vrouwen zouden door hun gedrag geweld van hun mannen uitlokken. Daders werden bij hem slachtoffers. Simons trakteerde volgens de media haar partijgenoot op een 'tirade', waarbij zij onvoorwaardelijk, geweld tegen vrouwen verwierp. Sterker, zij vond het een kwestie van beschaving dat er geen geweld in relaties en in de samenleving wordt gebruikt.

Hypocrisie
Het interne paarse conflict in De Nationale Assemblee was illustratief voor de opportunistische 'eenheid' van de partij van de hoofdverdachte in het 8 december strafproces, tegen wie een strafeis van 20 jaar loopt. Het bewezen feit dat over zoiets fundamenteels als geweld tegen vrouwen geen overeenstemming binnen de NDP bestaat, is het gevolg van de strategie van partijuitbreiding door omkoping.

Met baantjes en andere privileges, los van authentieke politieke overtuigingen en waarden, overlopers het paarse tenue aandoen, levert een organisatie die op weg is naar scheuring. Ik zou graag, evenals de oppositie, de positie van Simons steunen, was het niet dat haar afkeer van geweld niet zonder hypocrisie is. Zij is immers een van de supporters van de zelfamnestiewet, die haar partijleider vrijwaart van rekenschap voor marteling en massamoord.

Het morele gezag van Simons in beginsel juiste kritiek op het vrouwonvriendelijke standpunt van haar partijgenoot, is daardoor zwak, inconsistent met haar politieke steun aan verantwoordelijken voor ernstige schendingen van de rechten van de mens. De vrouwonvriendelijken zijn mede daardoor nog niet verslagen. Als in Brazilië, het machtigste land van het continent, de vrouwonvriendelijke reactie, gefaciliteerd door grootschalige 'linkse' corruptie, zo de macht grijpt, ontstaat een grotere ruimte in de regio voor onderdrukking van vrouwen, LGBTers en andere kwetsbaardere groepen. De autoritairen, binnen en buiten het gezin, zullen zich gesteund voelen.

Theo Para