Ik ben moeder, dochter, zuster, vrouw, nicht, tante en vriendin
15 Oct 2018, 15:18
foto


Ingezonden

Als moeder kijk ik elke dag naar mijn kids, mijn zoon en dochter. Ik vraag me af hoe het zal zijn wanneer ze ouder zijn. Zullen zij welgemanierd en respectvol zijn? Geliefd? Liefdevol? Mijn hartenwens voor mijn zoon is dat zijn vader en ik hem het juiste voorbeeld geven van wat wel en niet kan of mag in een relatie.

Dat wij in staat zullen zijn hem te leren omgaan met zijn emoties, hetzij pijn, verdriet, vreugde of liefde. Huilen is toegestaan! (behalve als je dwingt). Zal ik een gezonde, intelligente, knappe liefdevolle man kunnen toevoegen aan deze samenleving? Wanneer ik mijn dochter zie met haar nu al sterke persoonlijkheid, probeer ik mij in te denken hoe het zal zijn wanneer zij groter is. Zal ik in staat zijn haar te beschermen tegen de gevaren die het leven allemaal te bieden heeft? Hoe zal ik haar voorbereiden op de uitdagingen welke op haar pad zullen komen, uitdagingen die weggelegd lijken te zijn voor vrouwen? Er zal een punt komen waarbij ik mijn kinderen ga moeten uitleggen dat niemand aan hun geslachtsdeel mag komen en dat ze mama mogen (cq moeten) zeggen indien het toch gebeurt.

Ik zal mijn dochter moeten zeggen dat ze veel waard is en geen man nodig heeft om haar in waarde te doen toenemen. Dat zij niet in een ongezonde relatie hoeft te blijven en recht heeft op beter. Mijn zoon zal ik in een gesprek moeten aangeven dat hij respect verdient, geen 'pushover' van geen enkele vrouw hoeft te zijn, maar dat het ook 'OK' is als zij niet meer wilt. Hij is een aanwinst voor elke vrouw die op zijn pad komt en dat geen enkele partner zijn bezit is.

Wanneer ik al deze zaken overdenk, denk ik terug aan de duizenden mama’s in de Facebookgroep Team Mama. Ik hoop dat zij met deze zelfde gedachten rondlopen wanneer zij naar hun kids kijken.
Vermoedelijk hebben mijn eigen ouders deze gedachten gehad toen ik jonger was en zullen er nog enkele van deze sentimenten blijven hangen in mijn volwassen leven.

Ervan uitgaande dat deze samenleving is opgebouwd uit mannen en vrouwen die uiteindelijk iemands dochter/zoon, zuster/broer, nicht/neef, man/vrouw, moeder/vader zullen zijn op een bepaald moment, bekruipt mij de gedachte dat geweld, in welke vorm dan ook, tegen 1 van deze entiteiten een 'no-go' is. Als samenleving verwacht ik dus dat geweld in relationele of huiselijke sfeer onacceptabel is. Van man op vrouw, maar ook van vrouw op man. Ik verwacht dat zowel mijn zoon als mijn dochter met de nodige liefde en respect behandeld zullen worden.

Echter zien wij vaker dat vrouwen het slachtoffer worden van geweld met of zonder de dood als gevolg. Wij hebben de berichten allemaal gevolgd. Redenen uiteenlopend van vermoeden van overspel tot beëindigen van de relatie. Zowel mannen als vrouwen zijn niemands eigendom en wij moeten dit aan onze zonen en dochters leren. Wij moeten onze zonen ook leren hoe om te gaan met emoties als 'rejection' en verdriet zonder dat wij ze denigreren of een loopje met ze nemen.

Onze dochters aan de andere kant moeten leren dat zij het recht hebben hun geluk te zoeken en dat niemand het recht heeft hen wat aan te doen. Meer nog dat zij om hulp mogen (cq moeten) vragen indien zaken verkeerd dreigen te gaan.
Het pad van dialoog is altijd het beste en als partijen elkaar niet meer kunnen vinden, zouden wij als welopgevoede burgers onze wegen moeten kunnen scheiden zonder calamiteiten.

Ik heb als moeder, dochter, zuster, vrouw, nicht en vriendin besloten mijn gevoelens neer te pennen omdat ik de mening ben toegedaan dat we als samenleving een betere job kunnen en moeten doen met onze mannen en vrouwen. Wij horen onze zonen en dochters anders op te voeden, beter op te voeden met als doel hen tot sterkere individuen te maken. Wij horen een duidelijk standpunt in te nemen op dit punt en moeten een duidelijke boodschap hebben voor de mensen die dagelijks geweld plegen tegen hun partner en de mensen die dagelijks het slachtoffer zijn van geweld. Wij moeten gezamenlijk in staat zijn aan te geven dat wij onze dochters niet kwijt willen raken aan huiselijk geweld of moord, maar ook dat wij onze zonen niet kwijt willen aan de penitentiaire instellingen. Ze zijn beiden meer waard dan dit.

Dit is de reden waarom ik besloten heb de Stille Loop van vandaag te ondersteunen en via dit forum de rest van de samenleving wil oproepen dit initiatief te ondersteunen. Ongeacht jouw achtergrond, in de eerste plaats ben jij Surinamer en als Surinamers is dit de tijd om op te staan en als een geheel huiselijk geweld, vooral tegen de vrouw, af te wijzen. En hopelijk zullen wij vanaf vandaag actie ondernemen indien wij merken dat er in onze omgeving sprake is van geweld, maar ik hoop ook dat mensen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld nu nog meer zullen durven om hulp te vragen.

Grätl Blokland
Moeder, dochter, zuster, vrouw, tante, nicht en vriendin
Tevens beheerder Fb Forum Team Mama
Advertenties

Tuesday 19 March
Monday 18 March
Sunday 17 March