Rastafarians vieren Marcus Garvey dag

De Rastafarians in Suriname hebben net als hun collegae in de overige Caricom-landen, Washington DC, New York, Londen, Amsterdam en Parijs op 17 augustus de 131e geboortedag van Marcus Garvey herdacht en gevierd. Marcus Garvey wordt door de Rastafarians gezien en geëerd als een profeet omdat hij al in 1917 de kroning van Keizer Haile Selassie van Ethiopië had voorspeld.

Het erfgoed van Marcus Garvey heeft op de avond van de viering centraal gestaan. Diverse sprekers hebben gewezen op het belang dat Garvey hechtte aan onderwijs en vorming van zijn volgers, zijn organisatietalent, zijn wens om zwarte mensen te motiveren om ondernemingen op te richten en vooral om bij elkaar te kopen. Ook het streven van Garvey om de zwarte mensen overal ter wereld te motiveren om naar een nieuw verder te ontwikkelen Afrikaans continent te emigreren is aan de orde geweest.

De voorzitter van de Nationale Commissie ter Herdenking van de Nationale Dagen, Henk Herrenberg heeft tijdens zijn spreekbeurt een aantal onthullingen gedaan. Hij begon zijn betoog door Rudolf Morgenstond, alias Jahroots in het zonnetje te zetten voor diens doorzettingsvermogen en inzet om de Rastafarians in Suriname te organiseren. Herrenberg heeft in de eerste plaats een beroep op de aanwezigen gedaan om bij de viering en herdenking van de prestaties van internationale helden in het vervolg ook ‘de grote drie van Suriname’ mee te nemen. De grote drie zijn volgens Herrenberg de politici Iding Soemita, Jagernath Lachmon en Johan Pengel.

Herrenberg heeft ook de wens uitgesproken dat het standbeeld van Henck Arron als realisator van de staatkundige onafhankelijkheid naar het Onafhankelijkheidsplein wordt verplaatst. Hij heeft verder naar voren gebracht dat de regering hard werkt om op korte termijn een ambassade van Ghana in Paramaribo en een Surinaamse ambassade in Ghana te realiseren. Hij heeft ook de aanbeveling aan de Rastafarians gedaan om lesbrieven op te stellen en deze onder de schooljeugd te distribueren, zodat jongeren beter gaan begrijpen waar de Rastafarians voor staan.

De voorzitter van de Nationale Reparatie Commissie Suriname, Armand Zunder heeft gewezen op het feit dat de tijd is aangebroken voor de nazaten van de Afrikanen en de contractarbeiders om in het kader van zelf-reparaties aan de 3 R’s te gaan werken. De 3 R’s staan volgens Zunder voor Refocussing, Re-Education en Re-Writing. Hij stelde dat de nazaten van de Afrikanen tot nu toe teveel aandacht hebben getoond voor de slavernij van vierhonderd jaren en totaal niet georiënteerd zijn geweest op wat hun Afrikaanse voorouders in de loop van eeuwen hebben gepresteerd en beslist te weinig gefocust zijn op de bijdrage die hun voorouders aan de wereldbeschaving hebben geleverd.

Zunder wees onder meer op de piramides die eeuwen geleden door zwarte mensen in Nubië (Sudan) en Egypte zijn gebouwd en de grondleggers zijn geweest van wiskunde, scheikunde, natuurkunde en medische wetenschappen. Hij benadrukte dat het Afrikanen waren die de Europeanen hebben geciviliseerd en beslist niet omgekeerd. Hij heeft daarbij gewezen op historische feiten en stelde dat toen de Moren uit noord-Afrika in 711 vóór Christus Spanje binnen waren gevallen 99% van de Europeanen analfabeet was en in heel Europa er twee universiteiten waren. De Moren hebben binnen vier jaar in Spanje zeventien universiteiten operationeel gemaakt. De Moren hebben volgens Zunder ook badhuizen, badzeep en ondergoed, maar ook muziekinstrumenten als de banjo, de gitaar en de piano in Europa geïntroduceerd.

Zunder heeft ook gewezen op dat de geschiedenis van de contractarbeiders niet is begonnen bij inschepingen in Calcutta, Batavia of een andere inscheepplaats van contractarbeiders, maar dat de moederlanden van de contractarbeiders, of het nu gaat om China, India, of Indonesië een rijke eeuwenoude historie hebben die tot de oudheid doorloopt, maar voor hun nazaten nog grotendeels onbekend is. Zunder concludeerde met een pleidooi voor diepgaand historisch onderzoek en onderwijs en uiteindelijk voor het herschrijven van de geschiedenis van de bewoners van Suriname op basis van een ander perspectief dan tot nu toe aan de orde is geweest.

Na de speeches hebben 15 verschillende Rastafarian artiesten de aanwezigen tot in de nachtelijke uurtjes goede reggae muziek aangeboden.