BEP: Inheemsen verdienen meer

Inheemsen in Suriname staan, net als hun lotgenoten in veel andere landen, onder grote maatschappelijke druk, mede vanwege hun grote achterstanden in ontwikkeling en hun ondermaatse positie in economische zin. Ook hun ondervertegenwoordiging in de politiek doet hun stem minder luid klinken en hebben ze weinig invloed op de ontwikkelingen in het land.

Ook op specifieke ontwikkelingen die van invloed zijn op hun leven en hun omgeving hebben ze vaak minder te zeggen dan ze zouden moeten kunnen. Hun status als oorspronkelijke bewoners van Suriname geeft ze genoeg aanspraak op meer (mede-)zeggenschap. De realiteit wil echter anders. Ook de Verenigde Naties (VN), die in 1994 de dag van 9 augustus heeft uitgeroepen tot Internationale Dag der Inheemsen, onderstreept de moeilijke situaties waaronder inheemsen wereldwijd gebukt gaan. In aanloop naar de herdenking van de International Day of the World’s Indigenous People (voor Suriname simpelweg ‘Ingi Dey), stelde de VN onder meer het volgende op haar website:

“Vanwege het verlies van hun land, gebieden en hulpbronnen als gevolg van ontwikkeling en andere vormen van druk, migreren veel inheemse volkeren naar stedelijke gebieden op zoek naar betere vooruitzichten op leven, onderwijs en werkgelegenheid. Ze migreren ook tussen landen om te ontsnappen aan de gevolgen van conflicten, vervolging en klimaatverandering. Ondanks de wijdverspreide veronderstelling dat inheemse volkeren overwegend in plattelandsgebieden leven, zijn stedelijke gebieden nu de thuisbasis van een aanzienlijk deel van de inheemse bevolking. In Latijns-Amerika woont ongeveer 40 procent van alle inheemse volkeren in stedelijke gebieden - zelfs 80 procent in sommige landen in de regio. In de meeste gevallen vinden autochtone bevolkingsgroepen betere arbeidsmogelijkheden en verbeteren ze hun economische situatie, maar vervreemden ze zich van hun traditionele land en gebruiken. Daarnaast worden inheemse migranten geconfronteerd met een groot aantal uitdagingen, waaronder een gebrek aan toegang tot openbare diensten en verschillende vormen van discriminatie.”

Hoewel het in Suriname wellicht niet op alle fronten zo erg gesteld is, kunnen we niet ontkennen dat de groei van de hout- en goudindustrie evenals andere economische activiteiten zoals toerisme, een bedreiging vormen voor de inheemse bevolking. Aangezien die bedreigingen samenhangen met hun migratie naar stedelijke gebieden waar hun situatie veelal niet rooskleurig is, is het van belang dat er ruime aandacht wordt geschonken aan deze bijzondere groep Surinamers.

Het is van eminent belang dat wij als samenleving erkennen dat de inheemsen vanwege de aard van hun leefgewoonten en cultuur, een zodanige band hebben ontwikkeld met de gebieden die zij bewonen en bewerken, dat wij ze de specifieke landrechten niet mogen onthouden. Als landgenoten en als partij dragen wij daarom ook een warm hart toe aan de recente wijzigingen aan de Wet Beschermde Woon- en Leefgebieden. Deze wet kan daardoor dienen als basis en opstap in het pleidooi van inheemsen voor collectieve landrechten in Suriname. Ook het in juni door president Desire Bouterse getekende grondenrechten document als stappenplan en deel van de oplossing van de problematiek, is een belangrijke vooruitgang in de rechtvaardige strijd van de Inheemsen.

De BEP kijkt uit naar een voortvarende afwikkeling van deze kwesties en uiteindelijk wettelijke erkenning en bevestiging van de grondenrechten van inheemsen en andere tribale volken in Suriname, één en ander zonder het creëren van nieuwe scheve verhoudingen in de maatschappij.

Bij de viering van Ingi Dey roept de BEP op de verscheidenheid van de Surinaamse samenleving te blijven koesteren en de eerste bewoners van dit land meer en betere kansen te gunnen op ontwikkeling met behoud van hun cultureel en historisch erfgoed.


Partij voor Broederschap en Eenheid in de Politiek