De graanschuur en heroïsch gedrag

Het jaar 2020 nadert en in de politieke arena bruist het van het leven: het licht brandt er dag en nacht en men houdt actiever dan ooit huis. Volgens velen lijkt weinig zonder vooropgezet plan te gebeuren.

Oude politiek en nieuwe partijen zorgen momenteel voor een dynamiek die diverse reacties oproept bij het volk. Naast onder andere enthousiasme, hoop, boosheid en argwaan is er ook sprake van scepticisme die doet afvragen welke visie voldoende vruchtbaarheid bevat voor de huidige Surinaamse grond. Welke aanpak is krachtig genoeg om Suriname díe vooruitgang te brengen die daadwerkelijk nodig is? Kiezen we voor hetgeen vertrouwd is, omdat we momenteel ontwikkelingen richting ‘de goede kant’ opmerken? Of zien we elders potentie? Lastige kwestie rondom de naderende verkiezingen, gecombineerd met de huidige toestand waarin Suriname verkeert.

Nu de verkiezingen langzaamaan dichterbij komen, lijkt er sprake te zijn van gedrag dat doet denken aan betrokkenheid bij het wel en wee van mensen. Dit brengt discussies op gang die betrekking hebben op de vraag of mensen al dan niet strategisch zwak gemaakt en zwak gehouden worden.
Bewust gecreëerde afhankelijkheid brengt altijd het aspect van misbruik met zich mee en dit spel lijkt levend gemaakt te worden door kinderen, vrouwen en bevolkingsgroepen van dorpen in het binnenland, tot de roos van het dartbord te maken.

‘Begaan met mens, maatschappij en milieu’ maakt geliefd en wordt, begrijpelijkerwijs, veelvuldig onder de aandacht van het volk gebracht. Gekunsteld of oprecht: het volk krijgt als jury te vaak zand in de ogen gestrooid en loopt daarbij het risico de waarheid minder goed van bedrog te kunnen onderscheiden.
Wachten op vernieuwing in deze cruciale periode lijkt niet geheel bevorderlijk. Van belang is onder andere een gezondere en proactieve houding. Er wordt veel energie gestoken in het destructieve: bekvechten, schelden, vervloeken en elkander veelvuldig bedreigen. Met ruziemaken en elkaar trachten te overtreffen in de hoeveelheid beledigingen, kan nooit een stabiele en nieuwe arena van de grond komen. Of we nu tot dezelfde partij of ‘kleur’ behoren, effectiever is op volwassen manier samen te werken aan het gemeenschappelijke belang: Suriname.

Het kan onmogelijk de bedoeling zijn een ander kruimels te geven, diegene te dwingen die kruimels voor hele broden aan te zien en vervolgens een applaus te verwachten voor die handeling.
De graanschuur behoort te allen tijde open te blijven, ook wanneer er geen verkiezingen in aantocht zijn. Suriname is immers van het volk zelf. Het land is niet in het bezit van één persoon, één groepering of één partij; het land is en blijft van het volk.

Wie met oprechte bedoelingen geeft, hoeft niet bij elke gift hoog van de toren te blazen en te koop te lopen met de verrichte daad. Hoe meer er op deze wijze gezocht wordt naar stemmen, hoe groter de ongeloofwaardigheid.

Vishma de Keijzer