Wie is de verantwoordelijke voor alle onderwijsellende?

Het schijnt dat er maar geen rust komt binnen ons onderwijsveld. De meeste belangrijke actoren liggen met elkaar overhoop. AdeKUS-docenten begonnen deze week weer met lesgeven na drie weken van staken voor loonsverhoging, terwijl IOL-docenten doorgaan met staken vanwege geplande incorporatie van het IOL in AdeKUS. Willen wij in Suriname op zo een afkeurende onacceptabele wijze onze kinderen een toekomst geven? Het schijnt dat niemand zich druk maakt om het schooljaar dat verloren dreigt te gaan. Het zijn de studenten die de dupe zullen worden, want de stakende leerkrachten krijgen hun lonen normaal uitbetaald.

Ik spreek de hoop uit dat de docentenstaking geen al te groot negatief effect zal hebben op de studieresultaten van de AdeKUS-studenten. Het is het recht van de leerkrachten om te staken, maar het is ook het recht van de werkgever om geen loon uit te betalen over niet-gewerkte uren. Deze twee zaken gaan in de private sector meestal samen, terwijl in de publieke sector dat om (partij)politieke redenen niet wordt toegepast. Daarom grijpen overheidsbonden sneller naar het stakingsrecht.

IOL is pedagogisch gericht, omdat het dient om mensen aan te leren hoe zij kennis moeten overdragen. AdeKUS is wetenschappelijk ingericht, omdat het mensen moet aanleren hoe zij zaken wetenschappelijk gericht moeten onderzoeken (en publiceren). Is het de bedoeling dat men het IOL pedagogisch-wetenschappelijk (volgens mij kent alleen Suriname dit) of wetenschappelijk gaat omscholen. Wanneer Prof. Jack Menke als hoogste man van het AdeKUS-bestuur aangeeft dat de universiteit niet gereed is om IOL over te nemen, dan is daarmee alles gezegd. Wanneer de minister aangeeft dat het plan om dit uit te voeren niet van haar komt, dan vind ik dat spijkers op laagwater zoeken. Al komt het niet van jou, maar in jouw periode wordt het uitgevoerd. Kom eerlijk voor de dag en zeg als het in opdracht van hoger hand is? Dat gevoel heb ik niet, omdat de minister deze integratie constant met hand en tand verdedigt.

Ik vind het aan de andere kant niet eerlijk om de slechte resultaten toe te schrijven aan de onbevoegde leerkrachten. Ik heb in het schooljaar 1988/1989 op Karmel aan de Tapanahonyrivier ook les gekregen van onbevoegde leerkrachten. Toen ik in 1989/1990 in Paramaribo kwam voor verdere studie werd ik, ondanks vele negens en tienen in mijn rapport, verwezen naar de LBGO (Selectaschool). Al in de eerste schoolmaand heeft de toenmalige directeur, wijlen dhr. W. Tolud, alles gedaan om mij naar de MULO school te laten overplaatsen, maar helaas. Ik slaagde aan het eind van dat schooljaar voor MULO en vervolgde mijn studie verder.

Het belangrijke was dat ik een doel voor ogen had, waarmee ik naar de stad was gekomen tijdens de Binnenlandse Oorlog. Deze nodeloze bloedige oorlog heeft mij drie studiejaren gekost. Hoeveel van de huidige studenten weten waarvoor ze gaan? Gaat u maar langs de scholen tijdens de pauze. Het overgrote deel van de studenten is bezig met zijn smartphone. Het sociaal contact onderling is nu gegaan van persoonlijk naar digitaal. De technologische ontwikkelingen van nu zijn zeer nadelig voor onze studenten. Wie ziet kinderen nu nog touwtje springen, ‘dyompo futu’ spelen of schoppensteentje? Dit alles is bijna verleden tijd en verwezen naar musea.

Ik heb gemerkt dat de meeste studenten, ook mijn kinderen, een Digicel simkaart hebben. Na eigen onderzoek is gebleken dat op de één of andere manier zij kunnen genieten van gratis Facebook met hun Digicelsimkaart, wat niet mogelijk is met een Telesursimkaart. Hier is duidelijk dat de concurrentie nadelige gevolgen heeft voor de toekomst van onze kinderen. De huidige generatie grijpt sneller naar haar smartphone dan naar de studieboeken. Het grootste deel van de vrije tijd gaat eerder naar social media dan naar studie. Komt dit gedrag door onbevoegde docenten? Natuurlijk niet. Er moeten duidelijke bewustwordingsprogramma’s komen om de nadelige gevolgen van de huidige snelle technologische ontwikkelingen het hoofd te bieden. We moeten erkennen dat het grootste deel van de huidige generatie verslaafd is aan social media, wat ook negatieve effecten heeft op school en thuis. Er moet dringend worden ingegrepen, anders zullen de gevolgen rampzalig worden.

Het onderwijsniveau wordt niet gemeten op het aantal zittenblijvers, maar op de aansluiting op vervolgonderwijs. Ik heb nooit problemen gehad met vervolgonderwijs. We moeten ook gaan kijken naar de vernieuwingen die wij doorvoeren in het onderwijs. Tegenwoordig kunnen wij als ouders onze kinderen op de lagere school niet meer helpen met het vak rekenen. Het is een hele andere methode. Als het kind zwak is in rekenen, zijn wij verplicht om het kind op bijles te zetten.

Waar ik onze president wel kwalijk neem, is het steeds ruimte geven aan een bepaalde persoon om inspraak te hebben in onderwijsaangelegenheden. Het is deze zelfde man die ervoor heeft gezorgd dat de Staat Suriname meer dan acht miljoen euro (SRD 64 miljoen!) nodeloos heeft uitgegeven aan schoolboeken, terwijl de boeken niet te gebruiken zijn. In andere landen was zo iemand allang ontslagen of had hij de eer aan zichzelf gehouden, maar helaas schijnen wij in Suriname niet zover te zijn. Onderwijsvernieuwingen ontwikkelen, implementeren en bijsturen zijn voor professionals met frisse denkwijzen. Mensen die zijn vastgeroest in het verleden, kunnen nooit de toekomst bepalen!

Het wordt de hoogste tijd dat onze president alle betrokkenen binnen het onderwijsveld grondig evalueert. Er is teveel tumult, wat schadelijk is voor de ontwikkeling van het land. Onderwijs heeft rust nodig en geen ‘dyugu-dyugu’! Ik denk niet dat de president met de huidige onderwijssituatie kan stellen dat hij slaapt als een roos.

Onderwijs is nationaal gericht, maar niet partij- en/of regeringstermijn gebonden. Het dient strategisch te worden ingericht, waarbij het moet overgaan van regering naar regering en generatie naar generatie. Het is jammer om te stellen dat met het aanstellen van een nieuwe minister de rust binnen het onderwijs niet is teruggekeerd. De grootste verliezers zullen op de eerste plaats de studenten zijn. Ten tweede de (arme) ouders die met kunst- en vliegwerk alles eraan doen om hun kinderen naar school te sturen. Ik hoop het beste voor mijn land en volk!

Ruben Ravenberg, Ph.D, MBA
rub_rav@yahoo.com