Column: Politieke Borrelpraat 416

“Wat een ding, wat een dingen, wat een dingens.”
“En Wilgo Dingetje gaat weer tekeer en stelt weer eens een ultimatum aan Iron L. Dinges.”
“Dat ding van’em wordt nu echt hinderlijk.”
“Ja, maar zulke dingens worden uitgelokt als bepaalde dingen niet eerst goed doorgepraat worden door de heersende blue labelclub van Jozefdinge & Co met hun motto: we stoten dat ding maar voort; forward ever, backward never!”
“Communiceren is niet echt hun ding.”
“Jawel! Kijk zo: Geef gas, doe dat ding, stel geen vragen, voorwaarrrts mars, dat ding.” “Ring my bell, tingtong, tingedingeling!”
“Sjaak! Zuipen! Niet zingen!”
“Luister, ik word moe van dat geding-tingelinggedoe van jullie, dit is geen kort geding meer, maar een kletsdinggeding.”
“Maar kijk hoe bij die geruchtmakende beroving van dat geld- en goudtransport aan de Krakaweg na een maand de zevende comparant is opgepakt; ik vind het geweldig hoe grondig de politie in deze kwestie te werk gaat.”
“Ik vind het ook een pluim waard, goed zo, zonen en dochters van Hermandad.”
“Ik denk verder na en zeg: waarom wordt er ook niet in andere moord- en grote berovingszaken zo grondig opgetreden? Weten we bijvoorbeeld intussen net zo grondig veel van dat geval van die agent van politie die op het pleintje voor de ingang van het Miranda Lyceum in niet al te fraaie situatie vermoord in de wagen van zijn moeder werd aangetroffen?”
“Kan het grondige speurwerk van de politie misschien te maken hebben met een fikse beloning die misschien is toegezegd?”
“Maar is het bekend gemaakt hoeveel geld en goud bij die beroving aan de Krakaweg is buitgemaakt?”
“Ik kan me dat niet herinneren. Wel heb ik horen rondzeggen dat het de verkeerde bedrijfswagen was; het goud zat in een soortgelijke andere wagen.”
“Is dat zeker? We waren er niet bij.”
“Maar ik vind dat de schutter, degene die gewoon koelbloedig zonder vorm van waarschuwing meteen door de auto heen vuurt en twee werknemers dodelijk verwondt, geen crimineel meer is, maar een koelbloedige beestachtige moordenaar.”
“Ben ik met je eens en ik vind dat tegen zulke figuren ter beveiliging van onze samenleving het executiepeloton het enige antwoord is.”
“Dus geen doodstraf uit wraak of vergelding, maar opruiming ter beveiliging van ons.”
“Nou, ik heb mijn ernstige bedenkingen tegen dit soort opruimingsgericht denken; dat riekt sterk naar fascisme.”
“Je weet dat er landen zijn met een in onze verwesterde ogen nogal primitief overkomend rechtssysteem dat nog uit de middeleeuwen dateert volgens het principe: oog om oog, tand om tand; je wordt gestraft met wat je hebt gedaan.”
“Dus heb je vermoord, dan word je ook vermoord.”
“Ja, maar dan moet het duidelijk bewezen zijn dat de verdachte het feit heeft gepleegd. Het liefst wordt hij op heterdaad betrapt. Anders executeer je misschien een onschuldige, zoals vaker is gebeurd in landen waar de doodstraf heeft gegolden of nog steeds geldt.”
“Jaren terug bracht mijn dochter die toen op het VWO zat, een repetitieopgave thuis van het vak Nederlands waarin een verkort krantenartikel was aangehaald over een serial killer die op heterdaad was betrapt. Hij ontvoerde het liefst baby’s, misbruikte die eerst anaal en vaginaal, wurgde hen dan, sneed hen in stukjes en deed die in hete olie en gooide de gefrituurde resten voor de varkens; een verschrikkelijk iets in die landen waar het varken als onrein dier geldt.”
“Jakkes, en hoe hebben ze hem dan gestraft? Hebben ze die vent echt gemold?”
“Jawel, ik heb het originele bericht toen nagetrokken; het bleek dat hij zeker een twintigtal baby’s op die manier om het leven had gebracht, dus de terechtstelling vond plaats in een klein stadion met zowat alle familieleden en kennissen van die 20 baby’s op de tribune, de beul en helper met de dader op een podium, en daar werd die vent eerst twintig maal anaal door een paar van die zwaar geschapen kerels bruut genomen.”
“Mijn goede genade, wat verschrikkelijk.”
“Ja, begrijp dan wat die twintig baby’s hebben doorgemaakt. Daarna werd hij langzaam gewurgd, tot hij het bewustzijn bijna verloor, dan mocht hij weer op adem komen. Daarna werd zijn luchtpijp weer langzaam dichtgedrukt door de beul en dat twintig keer opnieuw. Intussen werden elke keer kleine ledematen zoals vingers en tenen en wat later steeds een stuk van de armen of benen afgesneden en in de hete olie gegooid. De wonden werden dichtgeschroeid, zodat hij niet voortijdig doodbloedde. Hij kon ook zien hoe zijn gefrituurde stukjes lichaam voor een stel hongerige varkens werd gegooid.”
“Stop mang, ik kan dit niet meer aanhoren, dit is walgelijk. Dit is beestachtig!”
“Mijn beschaafd gemoed komt steeds meer en meer in opstand tegen dat in de watten leggen van dit soort criminelen, terwijl hun slachtoffers, vooral als die het hebben overleefd, maar aan een kant worden gezet; die bekijken het maar hoe zij over het lichamelijk geweld en de geestelijke gevolgen daarvan heenkomen. Dat beetje slachtofferhulp doet niet veel.”
“Klopt helemaal, terwijl in de rechtszaal alle schijnwerpers gericht zijn op het juridisch gehaal en getrek rond de dader, of hij wel of niet toerekeningsvatbaar is, of hij wel of niet met zijn misdaad een traumatische jeugd compenseerde, of dat hij door de materialistische samenleving tot zo een daad is gekomen, en dat hij een tweede kans verdient, dat hij als een ook door de Schepper geschapen levend wezen geresocialiseerd dient te worden en nog meer van dat gewriemel en gewrammel waar slimme en gladde praters grof geld en naam mee maken.”
“En toch vind ik het beneden mijn niveau om zo te redeneren; jij stelt mij als borrelvriend danig teleur dat je de dingen zo primitief beoordeelt.”
“Wacht maar hoe je redeneren zal als een geliefd kind of persoon van je zoiets overkomt of als een goede vriend van je zonder dat hij zich kon verdedigen bruut wordt neergeknald door een of ander hebzuchtige, op goud beluste bende.”
“Desondanks moet jij als weldenkend en geschoold mens respect voor een andermans leven blijven hebben, juist als een ander dat respect niet heeft getoond. Maar ik ben het wel met je eens dat het bij sommige juristen meer gaat om flink te verdienen aan zo een case en er naam mee te maken; dan stijgt hun marktwaarde.”
“Maar het zijn niet altijd ambitieuze juristen maar ook rechters die soms vreemde vonnissen wijzen.”
“He, he, watch out, broeder, verklaar je nader.”
“Nou, niet zo moeilijk. Op 4 juli 2013 werd er na een jarenlang voortslepend proces eindelijk vonnis gewezen in de moordzaak op het toenmalige hoofd van onze Luchtvaartdienst John V. Na veel druk en tegendruk achter de schermen werd de hitman Sergio B. die samen met een comparant op een motorfiets tot voor de woning van de heer V. in Commewijne was gereden, hem tot tweemaal toe geroepen had en hem toen vol neerschoot, tot 18 jaar cel veroordeeld. In de gemeenschap werd hard gefluisterd dat het contract op het hoofd van de heer V. 20.000 euro bedroeg.
“Nou, wat is daar nou volgens jou zo vreemd aan? De moordenaar is uiteindelijk gestraft; het recht heeft gezegevierd.”
“Ja, maar in de overwegingen van de rechter staat nergens genoemd wat het motief van de moord is geweest. Dat is net zoiets als je als een schooldirecteur een leerling afschrijft zonder te zeggen waarom je die leerling afschrijft.”
“Nee, je voorbeeld is niet goed. Hij zegt dat hij de leerling afschrijft omdat die een leerkracht heeft geklapt, maar hij zegt er niet bij waarom die leerling die leerkracht heeft geklapt.”
“Ik ben het met jullie eens: als je iemand flink straft omdat hij een ander heeft vermoord, moet je zeker ook aangeven wat het motief van de moord is geweest. Anders heb je geen goede grond om tot een veroordeling te komen. Dus die hitman heeft het eerbare hoofd van de Luchtvaartdienst zomaar, uit pure lust of uit verveling, naar voren geroepen en neergeschoten?”
“Inderdaad, niet zo duidelijk, dat vonnis.”
“En broeders, terwijl De Blauwen feestvieren omdat ze de wereldcup hebben gewonnen, vliegt Poetin na wat nat te zijn geworden tijdens de sluitingsceremonie, meteen naar Helsinki om die Trompet te ontmoeten. Dit is al de tweede dictator-leider die Trompet ontmoet, meer om het ontmoeten en de show eromheen, dan om keiharde afspraken te maken.”
“En intussen heeft hij zijn Europese bondgenoten tegen zich gekregen en dwingt hij de Chinezen tot tegensancties op handelsgebied. Die Trompet gooit het hele wereldstelsel aan onderling verbonden economische activiteiten door elkaar.”
“Een oud centrale bankgovernor uit Engeland zei dat die Trompet een oorlog is gestart om zijn land weer groot te maken, maar dat zijn zogenaamd weer groot gemaakt land eindstand de grote verliezer zal zijn.”
“Maar zolang wij nog kunnen doordrinken en filosoferen, is de wereld niet echt in gevaar. Proost.”

Rappa