Reshuffelen: incompetent leiderschap

De komende week worden ministers bedankt en worden er weer nieuwe benoemd: er wordt gereshuffeld. Tijdens het militair bewind van 1980-1987, en daarna telkens met NDP aan de macht zijn ministers aangetreden, om korte tijd later afgedankt te worden. Iedereen is het er inmiddels over eens dat reshuffelen niet helpt. Het is ‘symptoom bestrijding, ’ in plaats van de oorzaak worden randverschijnselen bestreden. Je kunt het land niet uit de crisis lenen, je kunt het land ook niet uit de crisis reshuffelen.

De kern van het nationale probleem is leiderschap: het onvermogen en de onwil om het land te besturen zoals het betaamt. Deze incompetentie heeft geleid tot verarming. Bejaardentehuizen, ziekenhuizen en de universiteit hebben geen geld om salarissen te betalen. Het beleid van de regering lijkt er op gericht het volk te verarmen, om vervolgens deze verarming op te vangen met het uitdelen van pakketten, waarbij religieuze instellingen worden misbruikt.

De Raad van Ministers van waaruit het land dagelijks bestuurd zou moeten worden is ontmand, omdat de touwtjes van alle beslissingen over personen, geld, concessies en vergunningen stevig in handen zitten van de president en de belangengroep op zijn kabinet. Ministers, oud of nieuw, capabel of niet, kunnen zo niet presteren. Ze worden van her en der geplukt, ze missen zowel het politieke draagvlak als de feitelijke bevoegdheden om iets te kunnen, maar ze zijn graag speelbal in ruil voor een stevig salaris en valse status. Ook NDP’ers beseffen inmiddels hoe belangrijk het is dat ministers politiek draagvlak hebben, en hoe onaantrekkelijk het is om onder deze omstandigheden 'ministertje' te spelen.

Het is misleidend om te doen alsof de grote problemen van het land opgelost kunnen worden door het vervangen van poppetjes. Toen in mei 2015 de president eindelijk toegaf hoe ernstig de door hem en zijn regering geschapen crisis was, heeft de VHP hem op verschillende momenten uitvoerig geadviseerd over vrijwel alle onderwerpen. De VHP bracht in een vroeg stadium de noodzaak van een crisis beheersingsplan onder de aandacht. Het IMF onderstreepte die noodzaak. Maar een dergelijk plan kwam niet, en de regering bleef ongebreideld lenen en uitgeven.

De reshuffling van de komende week zal niets veranderen. Het wekt de indruk dat er iets gedaan wordt, maar feitelijk leidt het alleen de aandacht af. Het is verspilling van kostbare tijd en geld. Tijd en geld die ten goede moeten komen aan het verbeteren van het leven van de burger.


VHP mediacommissie