Column: Politieke Borrelpraat 400
25 Mar 2018, 22:21
foto
Rappa (Robby Parabirsing)


“Zo, dan hebben we dag 2 van de Movement van de Next Generation gehad.”
“Duidelijk minder opkomst dan de eerste dag op dat pleintje aan d’overkant van het Regeringsgebouw.”
“En er komt pas op 12 april een dag drie; dit doet me denken aan die vroegere muziekgroepen op verjaardagsfeestjes: ze spelen twee poku's, dan pauzeren ze een half uur, dan spelen ze weer een poku…”
“Maar haar aanhang wilde doorgaan.”
“Zie daar haar eerste grote fout: ze deed niet wat haar aanhang wilde.”
“Maar mijn hemel, je kan toch niet eerst met 250, dan met 100, dan misschien met 50 mensen doorgaan?”
“Waarom niet? Die vijftig of 25 zijn jouw harde kern; stel je die teleur, heb je niets meer.”
“Maar wat was Xaviera’s argument om pas over een paar weken door te gaan?”
”Vanwege de lijdensweek van de christenen.”
“Jeetje, dat is juist dé periode dat je het lijden van ons volk, het zwichten onder het juk van die…, van die…, dat…., nou ja, van deze regeerclub, duidelijk naar voren kan laten komen.”
“Ze is jurist, dus opgeleid om allerlei bochtige redenen te bedenken.”
“Zeg geen nonsens met je schoolmeesterspraktijk, alsof jij de wijsheid in pacht hebt.”
“En ze maakt een tweede grote fout…”
“Zijn we hier om de fouten van een veelbelovende politica te bespreken? Look it from the positive side: nieuw bloed in de politiek. En ze is een schatje om naar te kijken.”
“Hé, stop! No skatje mi! Alleen m’n man mag me schatje noemen. Zo smeet ze het toch een paar weken geleden voor Robbi Lachmi in dat Kringengesprek op de Alfabetische zender?”
“A kies Robbi mooi.”
“Ja, maar hoe ga je het in de politiek maken als je nu al bits doet tegen machtige mannen? Politiek is in jouw belang deals weten te sluiten, zelfs met je vijanden.”
“We dwalen af. Wat was volgens jou haar tweede grote fout?”
“Dat ze net als iemand een belofte deed die ze absoluut niet kan waarmaken.”
“En wat was die belofte?”
“Dat ze de koers zou zakken, zodat de prijzen enzo weer draaglijk voor die arme, pinarende, verhongerende, uitgebuite bevolking zouden worden.”
“Inderdaad, dat had iemand anders ook beloofd; weten jullie nog? ‘M’o saka a koers go na vijf!!!!!”
“Yeaaaaaah,’ brulde toen zijn aanhang. Eindstand: a koers f’a euro dyompo go na Hief en naar tien. Met veel moeite a stabiliseer rond negen punt zoveel.”
“Ik begrijp niet dat mensen met een redelijk ontwikkeld verstand niet doorhebben dat je de koers van je geld ten opzichte van de buitenlandse munt niet omlaag brengt met alleen maar populistisch geschreeuw. De koers hou je stabiel door meer productie, door als land meer deviezen binnen te halen en die niet te verspillen of weg te sluizen naar privérekeningen.”
“Maar ik vond een paar dingen in haar petitie aan DNA wel goed: ze waarschuwt vooral de oppositie dat die het niet zover moet laten komen dat zij, de Next Generation Movement, die oppositie zal moeten dwingen om de president af te zetten.”
“Wat een pretentie, wat denkt ze wel met d’r 50 aanhangers.”
“Maar toch zag je de verzamelde oppositieleden niet bepaald vrolijk toekijken toen ‘No-skatje-mi’ haar petitie voorlas met haar bril weer eens op haar mooie haren in plaats van op haar fier neusje, nee, niet Neus, die gaat in Nederland een lezing houden, helemaal daar…”
“Ben je soms jaloers? Zij valt tenminste in positieve zin op en promoot mensenrechten en democratie tot in Nederland.”
“Maar Jim-in-dat-Hok vindt dat Nederland met z’n bemoeizucht onze ontwikkeling heeft gestagneerd, dus dát was de schuld van ons falen als land sinds 1975.”
“Ik zou me eerder druk maken om onze eigen leidinggevenden die dit land, hun eigen land, sinds 1975 op allerlei manieren hebben leeggeplunderd, zoals bijvoorbeeld tot in de vorige regering door speculatieve area’s of interest tot zelfs in de lucht als concessies te hebben uitgegeven. Waren dat bakra’s?”
“Wil je geen ongefundeerde uitspraken doen? Lees in hun Paloeloe-jubileumboek hoe Holland ons steeds heeft tegengewerkt. Gunst mang! Altijd lever je kritiek op anderen, maar kijk ook eens naar jezelf. Als je werkelijk zo een geweldige master sabi-so bent, waarom zuip je hier elke week?”
“Ik breek je %&$* dalijk voor je, jo $%#@!”
“Heren, heren, rustig, geen verhitte gelederen, alsjeblieft. Ober, breng een bucket met ijs zodat de heren kunnen afkoelen.”
“Jeetje, door dat ge-sideline van jullie ben ik de draad kwijt. Waar hadden we het weer over?”
“Dat die bij elkaar geharkte etnische oppositieleden niet bepaald vrolijk stonden toe te kijken hoe Xavieraatje haar krasse petitie aan de DNA-griffier aanbood.”
“Ik vind het jammer dat ze daarin niet heeft geëist dat alle DNA-leden hun dubbele salarissen inleveren, wat mijn Baas wel gedaan heeft gekregen van zijn paarse DNA-leden. Niemand praat over dat goede voorbeeld, want iedereen wil maar blijven profiteren van dubbele salarissen, dubbele pensioenen, dubbele daggelden, dubbele kabinewagens, dubbele lijfwachten, dubbele, dubbele…. eh…”
“Ondertafelgeldtellers.”
“Begin niet weer, begin niet weer. Kijk liever hoe een van jullie hoofdsponsors opeens in Nederland in een ziekenhuis dokt; hij is niet gevlucht, echt niet, en over twee weken is hij terug.”
“Ha, ha, ik zie dat nog gebeuren. Is hij met de duikboot wekkevaren of is hij van z’n airstrip in het rijstveld opgestegen?”
“Misschien heeft hij een semi onderwatervliegdekschip.”
“Dus nu hebben we drie nieuwe partijen, te weten: Strei! van meisje Neus, PRO met Curtis als loopjongen en NGM, Next Gen Move, met Xavie Noskatjemi.”
“Ik vind het niet leuk hoe je onze drie nieuwe partijen met jongeren in de voorhoede met je ironiserende bewoordingen lichtelijk belachelijk maakt.”
“Dat ga je krijgen als je je in de politieke arena begeeft. En ik ben nog niet klaar. Het blijkt nu een soort traditie te worden hoe je je nieuwe beweging of partij opricht: je gaat dagenlang staan bij de Waterkant met een bord: Weg met Bouta, of ‘p’a moni de’? Of je trekt via de media in bijvoorbeeld Kringengesprekken de aandacht met je theoretisch goed bedoelde, maar praktisch niet zo gerijpte insteken.”
“Tenminste durft ze haar nek uit te steken, wat vele pienteren niet durven.”
“Hm, goed. Dan volgt stap twee: op een dag roep je je aanhang op, liefst net na werktijd als iedereen naar huis rent om te gaan eten en de zon het heetst straalt, om met borden enzo zonder vergunning lawaai te komen maken.”
“Dan ben je jurist, dan vertrap je wet- en regelgeving.”
“Ik vind het maar een koloniaal gedoe dat je bij masra Gado pikin brada, de DeeCee, vergunning moet vragen om je democratisch recht van meningsuiting te beleven. Ik vind: meld de DeeCee, dat je op zo een dag daar en daar met zus en zo wilt betogen en meldt dat ook aan de Commissaris van Politie. Klarie.”
“A kies Neerkust mooi. Laat die maar liever kraantjes op markten openen dan onze vrijheden beperken.”
“Lieb, na DeeCee; hij doet z’n werk. In ieder geval, als je aanhang zich op het grote Plein verzamelt, ondanks zon en honger, dan gaan jullie drie rondjes om dat plein lopen. Bij het paleis schreeuwen jullie hééééél luid: ‘Bouta go home’, bij Financiën schreeuwen jullie: ‘Hoefdraat is een Boefdraad in het kwadraat’, bij het congresgebouw komen jullie op adem en bij DNA schreeuwen jullie: ‘Un yagi Bouta, anders w’o yagi unu.”
“En wat schreeuwt men dan bij het tweede rondje bij het paleis?”
“Bouta, ie de ete? Ben je nog niet weg?”
“En uit het paleis klinkt dan een bekende stem: ‘Ik ben er zeker tot 2020. Met alleen geschreeuw en toetergeblaas haal je me echt niet weg.”
“Maar die drie nieuwe partijen kunnen alleen in de stad wat stemmen halen. Jammer dat ze niet bundelen.”
“Maar tenminste mi mati Alva-si trong nieuwe DOE-voorzitter. Met overtuigende meerderheid.”
“Hij zal het danig geschaad imago van deze partij fiks moeten opkrikken, want wat die vorige glibber-glabber ervan gemaakt heeft, is echt niet Bree’int veld.”
“Wattebout alles wat politiek nieuw en stadsmiddenklasse is bij elkaar? De DPSM, de Doe Pro Strei Movement?”
“Die halen in de stad zeker 2 en in het binnenland eentje, samen drie zetels.”
“Dronkemansdromen. Iedereen wil voorzittertje en lijsttrekkertje zijn en blijven en denkt maar door op Bouta te schelden stemmen voor het eigen clubje te zullen trekken.”
“Vertel me liever: hoe gaan we al onze schulden aflossen, de subsidies op stroom en water afbouwen en de chaos in de medische zorg transparant oplossen? En de vergunningenbende bij het particulier busvervoer? En hoe zullen we de verdiencapaciteit van dit land duidelijk verhogen en de corruptie daadwerkelijk aanpakken? En de woningnood binnen vijf jaren duidelijk verlichten? En de gronduitgifte ordenen? En het kwikgebruik in de kleinschalige goudroofbouw en de ontbossing tegengaan?”
“Inderdaad, laten we daarover live via de media discussiëren, als een soort schaduwparlement en tot besluiten komen en niet met populistische slogans komen, alleen maar om op een goedkope manier stemmen te trekken.”
“Yeah. En stel Bouta gaat weg. Wie is nu al de eenstemmige kandidaat van de totale oppositie om hem te vervangen? Somo? San-taki? BeeCee? Etnelletje? Mashia? Curtis? Mooi Brillenmeisje? Of gaat dat bij stemmenwinst ook in een achterkamertje bedisseld worden?”
“Inderdaad, la’we dat nu al weten en ook een schaduwregering samenstellen. Kunnen we dat niet opbrengen en blijft de oppositie versnipperd, dan gaat Bouta maar weer vijf jaren zijn geliefd spelletje van ministers reshuffelen spelen en die massa van’em zoethouden.”
“Yeah, daar geef ik een rondje op.”
“Hou je rondje maar. Ik drink water vandaag, want dat raakt al in vele landen op.”

Rappa

Borrelpraat no. 1 verscheen op 4 juli 2010. Nu opeens zijn we 400 afleveringen verder, in zowat 8 jaren tijd met in totaal meer dan een half miljoen woorden. Waar gaat de tijd. Bestaat er werkelijk zoiets als 'tijd'? In ieder geval: thanks aan al de trouwe lezers van deze rubriek in binnen- en buitenland, in het bijzonder mijn taalguru masra Hein E. en aan de captain of the crew, Nita R.
Blesi gi yu ala.
Rappa
Advertenties