Wie is nationaal en wie is a-nationaal bezig?
22 Mar 2018, 02:44
foto
Marten Schalkwijk


Soms moet je glimlachen om de verwarring die bewust gezaaid wordt door woorden die misbruikt worden en een discussie die niet zuiver gevoerd wordt. Ik heb het dan over de weigering van de heer Assen en mevrouw Levens om zitting te nemen in het kabinet Bouterse. Dit had men duidelijk niet verwacht, want blijkbaar staan er veel personen te trappelen om minister te worden en het betekende ook een duidelijke tegenslag voor de NDP.

door: Marten Schalkwijk, politiek analist

De spin-doctors van de NDP kwamen dan ook snel in actie om het geheel een andere draai te geven. De draai was dat president Bouterse heel nationaal bezig zou zijn en dat de weigering van de twee NPS-ers maakte dat zij a-nationaal waren. Zo probeerde men de tegenslag voor de NDP om te zetten in een winstpunt. Het leek een goede zet, want velen trapten er in en begonnen het na te praten, zelfs journalisten van wie je een scherpere analyse had mogen verwachten.

Geen nationaal kabinet
De discussie omtrent een nationale en a-nationale opstelling is heel makkelijk door te prikken. Op dit moment heeft Suriname een politiek kabinet d.w.z. de regering is na de verkiezingen gevormd door de NDP. Zij hebben een meerderheid in de Nationale Assemblee en kunnen dus alleen regeren. Voor wat franje hebben ze de BEP en DOE meegenomen in de coalitie, plus een aantal dissidenten van de Pertjajah Luhur. DOE zit inmiddels niet meer in de regering. Er is dus een NDP regering (of zo u wil een NDP plus regering) aan de macht en elke minister die toetreedt tot het kabinet is in feite een politieke minister.

Dus is het helemaal niet vreemd dat de twee NPS-ers hebben besloten om niet tot een politiek NDP kabinet toe te treden. Dat heeft niets met nationaal of a-nationaal te maken, maar met de politieke constellatie van het kabinet. Waarom zou je als NPS-er gaan zitten in een paars kabinet? Het zou net zoiets zijn wanneer Real Madrid plotseling twee spelers (bijv. Iniësta en Pique) van Barcelona vraagt om voor Real Madrid te spelen (zonder dat er sprake is van een officiële transferperiode) en wanneer ze niet willen dan zijn ze a-nationaal.

Het zou wat anders zijn indien president Bouterse de status van zijn kabinet zou willen veranderen in bijvoorbeeld een nationaal kabinet. Met het toevoegen van twee individuele NPS-ers wordt een politiek kabinet echter niet plotseling een nationaal kabinet. Voor een nationaal kabinet zou de president andere partijen en groeperingen officieel moeten benaderen. Hij zou dan zeker met de leiding van de NPS moeten praten en niet met twee individuele leden. Voor een echt nationaal kabinet is overigens nog veel meer nodig, waar ik nu niet verder op in zal gaan.
Kan men echt een bijdrage leveren?

Wanneer een mogelijke kandidaat voor een ministerspost naar zo een functie kijkt, dan zal die niet alleen naar het salaris, de privileges en de status moeten kijken. Ten eerste moet je nagaan of je voldoende verstand van het beleidsgebied hebt (want je moet zaken immers goed kunnen begrijpen en analyseren) en je moet veel managementervaring hebben. Daarnaast moet je kijken wat er de afgelopen periode op zo een ministerie is gebeurd bijv. is er een goede staf aanwezig (waarmee je direct aan de slag kan) of is het een puinhoop (zodat je veel tijd gaat verliezen voordat je beleid kan maken). Zijn er voldoende middelen met name ook financiële middelen? Krijg je als minister voldoende beleidsruimte of moet je gewoon uitvoeren wat het kabinet van de president zegt? Uiteraard zijn er ook vele andere overwegingen, waaronder morele overwegingen bijv. wat doe je als minister van Justitie en Politie wanneer de president, die hoofdverdachte is in het 8 decemberproces, je instructie geeft om straks dingen te doen die de rechtsstaat ondermijnen?

De partij DOE is uit de regering Bouterse gezet omdat ze het niet eens was met de toepassing van art. 148 van de grondwet (namelijk om de rechtszaak stop te zetten, omdat zgn. de staatsveiligheid in gevaar was, wat achteraf gezien helemaal niet het geval was). Wat gebeurt er wanneer je de vele corruptiezaken voortvarend wil aanpakken, maar wordt teruggefloten? De mensen die snel zijn met het maken van a-nationale verwijten aan het adres van de twee personen, praten helemaal niet over dit soort zaken, terwijl juist deze dingen voor veel integere personen wel zwaar meespelen.

Welk spel speelt de president?
Je kan je dus afvragen waarom de NDP president twee NPS'ers heeft gevraagd om minister te worden? Heeft zijn partij geen kader of speelt er iets anders? Zoals ik heb aangetoond is het geen nationaal gebaar, omdat hij een politiek kabinet leidt en geen nationaal kabinet. We hebben trouwens gezien dat er geen technocratische ministers bestaan in een politiek kabinet, want minister Adhin die indertijd als zgn. technocraat was binnengehaald op het ministerie van onderwijs, moest na een tijd wel op het paarse podium verschijnen, want anders zou zijn ministerschap zeker ingekort worden. Inmiddels is hij een NDP topper geworden, dus het kan een tactiek zijn om kader te rekruteren.

De partij DOE stelde zich juist ‘nationaal’ op door te participeren in de regering, maar werd er al weer snel uitgezet, terwijl de minister achterbleef en thans de NDP richtlijnen moet volgen. Deze ‘nationale’ opstelling is afgestraft door de president. De opname van minister Noersalim en minister Moestadja in het kabinet is ook geen nationaal gebaar geweest om de Pertjajah Luhur mee te krijgen, maar heeft juist een splitsing in deze partij veroorzaakt en thans hebben de dissidenten een eigen partij (HVB) opgericht. Tegen de bovenstaande achtergrond bekeken kan het verzoek aan de twee NPS-ers geen ander doel hebben gehad dan om de NPS verder uit te hollen richting de verkiezingen. Dat kan moeilijk als een nationaal gebaar worden bestempeld, eerder als een a-nationale poging.
Advertenties