Column: Politieke Borrelpraat 398

“Nou, nou, dat was me een heftig in de Kringen-Springen interview met Robbi Lasi-Mi-Sieng op de Alfabetische Zender, waw! Dat was lekker flitsend met krasse vragen van La Biem.”
“Ja, onderweg hierheen beluisterde ik het programma ook. Robbi moet weg van de Steeds Laat Maatschappij, omdat hij het goed doet. Kijkt u hier, alle cijfers: meer dan een miljoen US dalla winst over de afgelopen periode.”
“Maar Robbi legt niets schriftelijk vast; als er een vrachtdeur bijvoorbeeld niet goed sluit, rijdt hij meteen naar Zanderij om de zaak te helpen herstellen.”
“Ja, Robbi beschermt heel mooi en heel goed de belangen van 500 man personeel, van al z’n schatjes, of ze nou teveel zijn of te weinig, maakt hem niets uit. De passagiers draaien toch daarvoor op.”
“Maar met één op-en-neer vlucht vervoer je meer passagiers dan werknemers in je bedrijf; vecht hij even hard om ook hun belangen te beschermen?”
“En z’n piloten hebben hem gezegd: directeur, laat de pers ons komen interviewen, jij weet in feite niets, dan zullen wij hen zeggen dat wij niet de lucht in gaan met een onveilige kist.”
“Heb jij de piloten ooit de vrachtdeuren zien checken voordat ze vertrekken?”
“Of het ruim zien induiken om te kijken of de koffers en overige lading goed gestouwd zijn en niet tussen andere spullen gepropt zijn?”
“Ach, mang! Nemen jullie dingen niet zo letterlijk. Jullie zijn geen deskundigen op luchtvaartgebied, Robbi wel. Hij heeft de zoveelste keer het bedrijf uit de rode cijfers gehaald en moest ook deze keer gaan.”
“Onze Robbi heeft zijn werk gedaan, onze Robbi kan gaan.”
“Maar jouw Robbi vond dat een klokkenluider een klikspaan is.”
“Klikkespaan, halve maan, durf niet op straat te gaan, Robbi gaat je bijten….
“Maar Baas zegt zelf in DNA dat hij al een jaar lang bezig is met dat ding van de SLM. Ik bedoel: als je dat als president daar in die politieke arena gaat zeggen, ja, dan gaat eentje werkelijk voor je schreeuwen: ‘efu yu no mang draai a kondre, da joe’m gwe lieb’a sturu,’ of iets in die geest.”
“Boi, die Baas van je werd paars van woede en verliet op hoge poten ten tweeden male ’s lands vergaderzaal en maakte Gajjedien daarmee beroemd, berucht, weet-ik-veel.”
“Ja, ja, daarom moest er zo op hem gelet worden en werd er een filmpje van hem gemaakt en op de social media geplaatst.”
“Ai, ik heb het driemaal gezien, boi, die Paysa Babu telt daar eventjes een flinke hap geld onder de tafel.”
“Mijn gunst, mang! Hebben jullie niets beters om naar te kijken?”
“Nou, ik vond de wijze hoe hij steeds schichtig om zich heen keek, niet bepaald pluis.”
“Da wat! Is toch de man z’n geld? Hij mag het toch tellen, waar en wanneer hij wil?”
“Ze je mij als leerkracht tijdens het surveilleren effe ondr’ondro een fiks pak biljetten uittellen? Zogenaamd kon ik het niet discreet in de lerarenkamer of in het herentoilet doen, want ik kon niet uit het lokaal. En het had zo een haast, want mijn chauffeur wachtte om het te gaan storten, of te gaan wisselen tegen valuta of om een dringende tori te gaan betalen.”
“Maar om op dat gesprek met La Biem en Robbi Lasi-Mi-Sing terug te komen, hij vraagt zich af waarom zijn privéleven erbij gehaald moest worden. Zeg toch gewoon: meneer de directeur, uw contract wordt niet verlengd, klari.”
“En zijn skatje belaadde voordat, tijdens en na Robbi de vliegtuigen bij de SLM, totdat zijn opvolger de deur voor skatje sloot en een eigen bloedverwant liet beladen, nog steeds voor meer dan 30.000 US dalla per maand.”
“Laten we zeggen dat dit zo een 20 jaar aan de gang is, 20 maal 12 maanden maal minstens 30.000 US, dat is zeker een zeven miljoen dollar. Dat bedrijf is rijk, mang! Zoiets kunnen ze toch veel goedkoper zelf doen?”
“Ja, maar dan blijft er niets aan de strijkstok hangen voor zoontje, ex-vriendinnetje of schoonzoon of een andere familierelatie; sjweef teki op hoog niveau. Daarom moeten bepaalde staatsbedrijven koet-ke-koet toch behouden blijven?”
“En om de realisatiegraad te verhogen, krijgt Asjwientje allerlei uitvoeringstaken van Baas toegeschoven.”
“Ja, zo van: ik kan niet meer met die lastposten in DNA; zelfs Tante Jen speelt het spelletje met ze mee. Laat Asjwientje ze maar antwoorden en het vuile werk voor me doen; hij is daar beter geschoold voor. Dan word ik buiten schot gehouden. Dan kan ik rustig in Villa Riverside de ekte zaken, de business-tori’s van Family & Co, regelen.”
“En wattebout die sneer naar dat DNA-lid dat veels te snel naar de zin van de politie op haar faceboekpage de in beslag genomen duikboot publiceerde?”
“Ben ik met de politie eens: door het te snel publiceren van de duikbootfoto, haar waarschijnlijk doorgespeeld door een opsporingsambtenaar ter plekke, kan het onderzoek geschaad worden.”
“Of bedoel je: kan het in de doofpot stoppen of achter de Blinde Muren verbergen van de zaak bemoeilijkt worden?”
“Jongu, en voordat er één millimeter onderzoek is verricht, weet minister van Justitie ad interim, mister Sabi-Moro-Leki-Masra-Gado, meteen te zeggen dat er geen Surinamers bij betrokken zijn; wel allerlei Columbianen en Cubanen die opeens worden opgepikt en opgepakt, zo van: kijk de schuldigen hier. Die zullen maandenlang opgesloten worden of sluipfasi ontsnappen of weet ik veel. Case closed.”
“Dus niet zoals die van terrorisme beschuldigde twee jongemannen; die zitten al maanden vast, zonder dat er een duidelijke case is geproduceerd. Niemand mag ze zien, spreken, horen, of ruiken. De advocaten stuiten maar op blinde muren. Dit is echt een geval voor Amnesty International.”
“Maar in dat geval van die cokka-duikboot: er wordt rondgefluisterd dat die duikboot op het terrein van een topsponser van jouw Paarse partij is gevonden.”
“Niets aan de hand; het terrein was doorverhuurd aan iemand anders.”
“Mogen we dan weten wie die iemand anders is? Dan kunnen we die even aan de tand voelen. Of zal dan blijken dat die huurder opeens in Nederland zit en onvindbaar is? Weer een blinde muur zoals toentertijd genoemd door Heloise R., onze oud-PeeGee.”
“Neks no fout: de naam van de eigenaar van dat terrein aan de Saramaccarivier rouleert al flink op de social media.”
“Maar misschien is het een fake-name en beeren ze het zomaar voor iemand.”
“Laat Justitie dan vertellen van wie dat terrein is, zodat geen zomaar namen genoemd kunnen worden.”
“En natuurlijk worden er leuke populistische dingen gedaan om het sociaal zwakke volk zoet te houden, zoals computertjes en schuttinkjes verdelen aan scholen, bezoekjes brengen aan de markt en een lang verwaarloosde straat rioleren en asfalteren, oudjes een gezellige dag bezorgen, maar zie wat er achter de schermen gebeurt: zware bisnis.”
“Maar ik zie op Ster-nyunsu wel een gedegen verdediging van de DNA ex-politievrouwe op de aantijging dat zij met de snelle publicatie van de duikboot het onderzoek bemoeilijkt heeft.”
“Laat even zien, hm, nogal uitgebreid. Die voelde zich dus danig aangesproken.”
“Tuurlijk! Ze handelde in Landsbelang, natuurlijk met een politiek staartje, maar dat heb je met zowat alles. En wat ik sterk vind in haar reactie is de opsomming van manco’s op het ministerie van Justitie en dat zij verklaart te zullen meewerken aan het wegwerken daarvan.”
“Hm, opvallend dat de vorige minister opeens de laan uitgestuurd werd toen ze mededeelde dat ze de DEA, de anti-drugsorga van de Yanks, weer zou huisvesten op het ministerie.”
“Hé, dus we hebben niet alleen geen minister van Justitie, maar ook geen Hofpresident, geen Bevelhebber van ons leger, geen Korpschef, geen speciale opsporingsbevoegdheid voor de politie, geen goed budget voor de politie, geen goede salarissen voor de Hellingsboys, geen, geen…..”
“Ik ben benieuwd wat dit DNA-lid met de olifantjes allemaal zullen oplossen als zij aan de macht komen. Vanuit de oppositie schreeuwen is makkelijk.”
“Dan wordt het zeker: even geduld, wakti’ker, we zijn bezig de rommel van de vorige bende op te ruimen; die hebben verschrikkelijk huisgehouden en staatgehouden. Geef ons even de tijd, we weten niet waar te beginnen; even m’n geld tellen; m’n chauffeur wacht…”
“Begin niet weer met dat roddelding.”
“Maar nog twee jaren! Dit land gaat naar de bliksem. En ze schrijven Asjwientje sluipfasi in het district Wanica in, zodat hij daar lijsttrekker van de Paarse partij kan worden, terwijl hij in feite nog in de stad woont.”
“Da wat! Ben je bang daarvoor? Doe als Somo. Die zegt met z’n grote sm%$# dat ook hij met een kaliber in Wanica zal komen, al houdt hij die voorlopig geheim, anders kopen ze die straks ook weg. Heb jij dan geen kaliber en begin je daarom nu al te huilen?”
“Echt wel. Ik zal jullie wijzen. Wij winnen glansrijk.”
“Heren, rustig. Laten ze elkaar daarboven opvreten en elkaars beerputten opentrekken. Maar laten wij onze belangen waar mogelijk veilig stellen en ons niet door hen laten meeslepen als een domme massa, want na de verkiezingen gaan ze toch met elkaar samenwerken. Hopelijk leren we nu wel een wijze les daaruit. Proost daarop.”
“Ja, proost daarop.”

Rappa