Moeder: NICU is nodig voor vroeg geboren baby's

De pasgeboren zoon van Natasja Kalaykhan-Roep is een van de zes baby's die zijn overleden op de intensive care afdeling voor baby's. Zij zijn getroffen door een bacteriële infectie op de Neonatale Intensive Care Unit (NICU) van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP). “Ik wil dat dit nooit meer gebeurt, met het ziekenhuis niet en ook niet met al de andere kinderen die vroeg geboren worden,” pleit de moeder. “Ik bescherm het ziekenhuis niet,” benadrukt zij. “Het gaat om de kinderen, dit mag nooit meer gebeuren.”

Op de NICU worden baby's met een hoog risico opgevangen en verzorgd. Toen de uitbraak begon waren er 22 baby's op de afdeling, dertien zijn besmet geraakt, voor zes is het fataal geweest. Kalaykhan heeft op de persconferentie die door de directie van AZP is gehouden vrijdag, een deel van haar verhaal verteld. Zij is niet onbekend met de NICU. “Ik heb eerder ook een kindje gekregen,” haalt ze aan. “Dat was bij 26 weken en hij woog 900 gram. Hij is nu zes en doet het goed op school. Dankzij ook de NICU. Dit keer is het anders afgelopen...”

Logan Ricardo Hugo, het tweede zoontje van Kalaykhan, is op 4 januari geboren. Het was al van te voren vastgesteld dat hij vroeg op de wereld zou komen, geeft ze aan. “De baby is normaal geboren, 30 weken en woog 1605 gram. Hij moest nog ongeveer 400 gram bijkomen. Dan mocht hij naar huis,” vertelt Kalaykhan. “De eerste vijf dagen ging alles goed. Hij is overgeplaatst van de intensive naar de medium care. Toen ging het minder. Hij is op 11 januari overleden.” De eerste baby is op 4 januari fataal getroffen door de infectie. De tweede op 7 januari. Op 11 januari zijn drie baby's doodgegaan. Op 13 januari heeft de bacterie nog een leven geëist.

De Serratia bacterie is geïdentificeerd als de boosdoener. Het is aangetroffen in de bloedbaan van 13 baby's. Microbioloog Ed Ijzerman legt uit dat de Serratia verwant is aan de E-coli bacterie. “Het verschil met de E-coli is dat de Serratia niet voorkomt in het menselijke darmkanaal. Hij komt wel voor in het spijsverteringskanaal van dieren maar buiten het lichaam kan hij ook uitstekend gedijen in vochtige omgevingen.” Uit het voorlopige onderzoek is gebleken dat een onderdeel van de toegediende medicatie deze bacterie bevat. "De bacterie is mogelijk in de medicatieruimte terechtgekomen via handencontact of via de airco. Het is allemaal nog in onderzoek,” deelde Ijzerman mee. "Maar in ieder geval, wat er gebeurd is, is dat op de plek waar de medicijnbereiding plaatsvond de bacterie zich heeft kunnen vestigen.”

Het AZP is het enige ziekenhuis met de expertise om baby's met een hoog risico op te vangen en te verzorgen. Moeder Kalaykhan merkt op dat deze afdeling heel hard nodig is. Maar dit mag zich nooit meer herhalen, benadrukt ze een paar keren. “We hadden ons zo voorbereid op de baby. We zijn ouder en wijzer en plannen beter. Maar ja, soms gebeuren er dingen in het leven. Ik weet niet of het nonchalance van het ziekenhuis was of niet. We hebben hoe dan ook deze afdeling nodig. Ik heb toevallig twee kindjes gekregen die vroeg zijn geboren, ik heb ze sowieso nodig.”

Kalaykhan wil nog een kindje. “Hopelijk wordt het derde normaal geboren. Dat mijn kindje niet komt op de NICU. Dat wil niemand. Want het is heel hard om je baby in je handen te zien met al die slangetjes, heel wat medicamenten, volgens mij waren het acht buisjes naar binnen. Dan gaat je baby ook dood...”
De Kalaykhans worden net als de getroffen ouders opgevangen en begeleid door het ziekenhuis. De moeder krijgt ook steun van ’s Lands hospitaal, waar het kind werd geboren en overgeplaatst moest worden naar NICU. Ze houdt zich sterk. “Ik kan niet blijven zitten, ik heb een zoon, een gezin, ik geef leiding aan 90 mensen in een bedrijf. Ik ben er kapot van, ik heb ook mijn dips.”

Logan is op 13 januari begraven. “Vandaag is hij een week begraven. We gaan straks bloemen voor hem brengen,” deelt Kalaykhan aan Starnieuws mee. “Ik ben een erg positief mens. Maar dit is zo hard, weet je. We hebben ons allemaal voorbereid op Logan, niet hierop.” De familie is erg verdrietig. Vader Kalaykhan is ook in een dip maar hij is ook erg boos. “Ik begrijp het,” zegt Natasja. “Hij gaat op zijn manier om met het verlies, ik op de mijne. De andere ouders hebben het ook erg moeilijk. Het is zo moeilijk om iemand de schuld te geven. Hoe is dit gekomen, wie moet verantwoordelijk gesteld worden?”

René Gompers