Column: Politieke Borrelpraat 388

“Ik weet niet van jullie, maar ik heb het gevoel dat er tot nu toe veel minder geschoten wordt dan voorgaande jaren.”
“Heb ik ook gemerkt en ik woon niet bepaald in een achterstandsbuurt.”
“Achterstandsbuurt, voorstandsbuurt, uitgeknepen middenstandsbuurt, maakt niet uit; n’a crisis n’a oorzaak.”
“Ik denk dat ook dat het regenachtige weer ook een grote rol speelt; zulk patjapatja-weer in december heb ik nog nooit meegemaakt.”
“Ik vind het maar goed zo; dat decadent en asociaal geschiet, gepaf, geknal, geknetter en die vervuilde rook kunnen me gestolen worden.”
“Nou, een flink geknal rond de jaarwisseling moet toch kunnen? Yagi den kwade geesten.”
”Volgens mij: a moro w’e sutu, a moro w’e wiki den.”
“En de kwade geesten zitten eerder in ons dan om ins heen.”
“Jij zegt het zelf: ‘rond de jaarwisseling’. Dus 31 december en 1 januari. Waarom mag er dan vanaf 27 december tot en met 2 januari geknald worden? Terwijl mensen moeten uitrusten om 2 januari te gaan werken?”
“Begrijp je het dan niet waarom? Om de importeurs en de verhandelaars van dit spul te faciliteren.”
“Klopt! En velen vinden het erg als er minder geschoten wordt; alsof dat een schande is.”
“Tuurlijk, want het is een teken van armoede als je in plaats van, zeg maar, voor drie miljoen US$ ‘maar’ voor 1 miljoen verknalt. Schande! Want dan straal je als land armoede uit. En dat kan niet! We moeten rijkdom, luxe, weelde en half naakte decadentie uitstralen. Dan zijn we goed.”
“Niet zo cynisch, broeder Jules. Alles komt op z’n pootjes terecht. Vroeger mochten we toch al vóór Kerst ongelimiteerd knallen en paffen? Nu is dat toch aardig aan banden gelegd?”
“Is nog niet genoeg. Het moet worden: alleen 31 december vanaf 7 uur ’s morgens tot en met 1 januari 12 uur overdag. Klari. Wie dan nog de rust van anderen wilt verknallen, riskeert een boete van bijvoorbeeld eenduizend srd.”
“En dit jaar worden er ook eisen gesteld aan de afschieters op de openbare weg: die rode papiersnippers en andere restanten moeten binnen zoveel uur opgeruimd zijn, net zoals de overheid dat nu ook eist van degenen die vergunning krijgen om op straat te feesten: rommel opruimen, anders wordt je borg van zoveel duizend srd niet teruggegeven.”
“Aan de ene kant verknallen we voor miljoenen, terwijl er aan de andere kant niet genoeg geld is om mensen hun salaris uit te betalen en politierekruten het voorgeschreven uniform te geven.”
“Tja, het is goed dat we om de zoveel jaren met onze neus op het feit worden gedrukt dat we na al die jaren onafhankelijkheid nog steeds een samenleving zijn die veel meer uitgeeft dan zij verdient.”
“Er wordt genoeg verdiend, maar onze overheid is steeds failliet.”
“Omdat onze overheid hoofdzakelijk gericht is op het behartigen van de belangen van de grote bonzen en corrupte politieke boys. Het opzetten en instandhouden van een goed draaiend ambtelijk apparaat is niet het hoofddoel.”
“Inderdaad. Eerlijke, oprechte en goed opgeleide ambtenaren worden de dienst uitgepest door politiek geregelde en corrupte nietsnutten. En zie het resultaat: een uitgehold ambtelijk waterhoofd dat de vooruitgang van onze particuliere sector, zelfs van onze totale samenleving remt, stremt, bremt, gremt, dremt, kremt en premt.”
”En ook onze Assemblee bestaat voor het overgrote deel uit ambtenaren. Hoe gaan die een commercieel sterk beleid helpen vormen?”
“Winti wai, Lanti pai.”
“Tide, tamara, w’e len’go moro fara.”
“Kijk maar naar het zoveelste voorbeeld: die hele heisa rond de wet Beschermde Dorpsgebieden, die in een straal van vijf kilometer de dorpen van de binnenlandbewoners moet beschermen tegen plunderzuchtige concessiehouders.”
“Maar dat is toch goed? Zie die ruzie tussen die zandafgraver en die twee Maho-dorpen!”
“Ja, ja, maar die wet is zonder inspraak van de binnenlandbewoners snel-snel goedgekeurd, volgens mij juist om de overheid een handvat te geven om de belangen van de concessiehouders te beschermen tegen die lastige bewoners die hele bossen tot hun gemeenschapsbezit willen rekenen.”
“Ja, maar dat kan toch ook niet? Dan krijg je een staat binnen een staat.”
“Dat klopt, daarom zullen beide belangengroepen water in hun wijn of kasiri moeten doen, anders kan het uiteindelijk de kant van de USA opgaan, waar men de Inheemsen in onvruchtbare reservaten heeft gedumpt. Daar mogen ze aan werkloosheid, alcohol, drugs en criminaliteit ten onder gaan.”
“Als je niet oppast, gaat dat hele land aldaar aan deze zelfde dingen ten onder; dat is de vloek van de massamoord te Wounded Knee.”
“Wat was dat, geachte oudere en gerespecteerde zuiplap-broeder?”
“Beste net zo gerespecteerde jongere zuiplap in ons midden, Wounded Knee was een Indianendorp dat door het Amerikaanse leger uitgeroeid werd. Ga de naam maar googelen; je zal schrikken wat je daar leest.”
“Onze overheid is al jaren net als een vader die zijn inkomsten grotendeels opzuipt en vergokt met zijn vrienden en dan links en rechts geld leent om de lopende uitgaven van zijn gezin te dekken.”
“Dus om eten en drinken te kopen?”
“Jawel, en om de stroom- en waterrekening te betalen, de gasbom te kopen, de dienstvrouw, wasvrouw, strijkster, tuinman, hondenwasman, de autowasser, de heggensnoeier te betalen en om die kinderen zoet te houden met zakgeld.”
“Maar potverdorie, kan die vader dan niet die kinderen inzetten om de taken van dat personeel over te nemen, zodat alvast de personele lasten van het gezin kunnen verminderen?”
“En dat hij hun zakgeld vermindert, vooral als er maar beltegoed, lekkernijtjes, junk food en trendy mode mee gekocht worden?”
“Hoe gaat vader Pappie rechtzinnig en ordenend kunnen optreden als hij zelf zuipt en gokt en nog erbij al jaren verwikkeld is in een onverkwikkelijke en geruchtmakende rechtszaak?”
“En als hij toch optreedt, gaan zijn kinderen mopperen en knorren, grommen en brommen, blèren en janken dat ze niet meer uitkomen met dat zakgeld.”
“Maar die leencultuur, dat smijten met geld, dat zoethouden van die stemveekudde met opjut-praatjes en loze beloften, dat in hokjes naast elkaar leven volgens de mentaliteit van ‘eerst ik, de rest stik’, dat maar klagen over alles en iedereen, behalve over onszelf, dat niet durven treffen van fundamentele maatregelen, omdat men vaak niet weet hoe men die, vaak impopulaire maatregelen moet invoeren en doorvoeren, dit alles bij elkaar heeft gemaakt dat we na meer dan veertig jaar en vele verspilde buitenlandse miljarden verder, gewoon keihard vast zijn komen te zitten in de blubber die we zelf hebben veroorzaakt.”
“Dus het zijn niet Bouta en die militairen die dit hebben veroorzaakt?”
“Ach nee, man. Het was er al. Ze hebben het alleen maar goed erger gemaakt en hebben er ondanks allerlei grootspraak, standrechtelijke executies en een complete burgeroorlog niets tegen kunnen doen, terwijl ze in het begin alle mogelijkheden en ondersteuning daartoe hadden.”
“Hetzelfde kan gezegd worden van die verzamelde burgerpolitici die na de militaire periode overnamen. Ook zij maakten er een potje van.”
“Maar hebben jullie niet gelezen over een mogelijke oplossing van ons teveel aan ambtenaren? Doe zoals Die Kang van Erro.”
“Wat heeft die gedaan?”
“Wat lees je? Viagra news? Deze minister verdient een medaille, hij wees ons de weg. Hij heeft zijn ambtenaren in het nieuwe jaar gewoon verlof laten opnemen en gezegd: blijven jullie maar een paar dagen thuis, want jullie doen toch niet veel en verbruiken maar middelen van het ministerie.”
“Ik zie hier geen oplossing voor ons teveel aan ambtenaren.”
“Ik wel. Kijk en luister dan: van dit soort overvolle bureau-ambtenarenministeries en al die failliete staatsbedrijven zeg je gewoon: jullie blijven allemaal per 1 februari thuis, met behoud van salaris. Je moet wel op afroep beschikbaar blijven, want je wordt doorbetaald. En dan kijk je wie je nodig hebt, wie stipt werkt, de rest blijft maar thuis.”
“Nee, dat kan niet; je kweekt anders nog meer luilakken in dit land.”
“De meesten zijn het al, maar nu bespaar je miljoenen als je het gros thuis laat blijven. Alvast minder vervoerskosten, minder drukte op straat, op kantoor minder stroom- en waterkosten.”
“Inderdaad, plus papier, ballpoints, potloden verdwijnen veel minder en er wordt minder te eigen bate geprint en gekopieerd.”
“Tuurlijk, want pe je wroko, joe’m nyan.”
“Maar die brood- en eettentjes in de buurt derven dan wel inkomsten.”
“Maar als je ze thuis laat, is dat dan geen slecht voorbeeld voor anderen, zoals politieagenten, onderwijzers, verpleegsters, penitentiaire ambtenaren die wel aan het werk moeten komen?”
“Ach nee, die beloof je salarisverhoging te geven uit de besparingen van die anderen die thuis blijven. Of je bevordert ze massaal naar de eerstvolgende rang, zoals laatst het welzijn van die penitentiaire ambtenaren is verhoogd.”
“Ai, volgens mij is die halve dienst in één keer bevorderd.”
“En direct willen ze dat die minister moet blijven.”
“Geen wonder; men wil zo een bevorderman niet kwijt.”
“Ik vind dit een beledigende omschrijving aan het adres van de minister; dit tast zijn welzijn aan.”
“En het feit dat hij heel wat heilige huisjes moest intrappen om maar liefst 200 man bevorderd te krijgen, spreekt boekdelen over de wijze waarop die overheid met zijn hard werkende ambtenaren omgaat.”
“Maar als je die bureauambtenaren die niet echt nodig zijn, thuis laat blijven, gaan ze andere dingen doen.”
“Dat is ook de bedoeling. En velen doen dat al en gebruiken nog erbij faciliteiten van de overheid om hun hossel te draaien, zoals telefoon, fax, internet, kantoorruimte, dienstwagen, plus een deel houdt nog erbij ambtelijke stukken achter om zo tyuku’s af te dwingen.”
“Plus er komt kantoorruimte vrij, dan kan de overheid de ambtenaren die wel nodig zijn in één gebouw huisvesten en dan kunnen de overige panden óf verkocht óf verhuurd worden óf kan de vaak absurd hoge huur opgezegd worden.”
“Dus allemaal besparingen die dan aan de werkelijke werkers binnen het ambtelijk apparaat besteed kunnen worden.”
“Jawel, la we het gaan doen, yes. Ik geef een rondje daarvoor. Ik zie dat mijn zoon met z’n busje ons al is komen halen. Heren een goed 2018 toegewenst en straks een goede nachtrust en ‘anderen’ 20 jaar gezegende hoofdpijn toegewenst.”

Rappa