Berouw komt na de zonde

De minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV), Soeresh Algoe, heeft onlangs gezegd dat hij geen vergunningen verstrekt heeft in 2017, maar wel toestemmingen (wat dit ook mag zijn?) De visserijwetgeving kent dit begrip niet. Ook heeft de minister in het parlement gezegd dat hij geen SK en BV vergunningen in 2017 heeft verstrekt. De vraag daarbij is in het midden gelaten, wat is er dan met de 7-8 verstrekte trawler vergunningen in 2017, die door de directeur van LVV zijn getekend, aan de hand. Een trawler vergunning brengt in de huur US$ 60.000 per jaar op. In totaal dus US$ 420.000- 480.000. Wie heeft dit geld ontvangen?

Daarnaast heeft de minister verklaard dat per 15 januari 2018 alle visvergunningen zullen worden ingetrokken. Hij zegt hiermee een aantal zaken.
Als eerste zegt de minister dat hij na 4 jaar ministerschap de zaak wel onder controle heeft, maar nu het hem te heet onder de voeten wordt, komt hij zogenaamd met een onding om alle visvergunningen in te trekken.

Wordt hiermee niet de weg naar vriendjespolitiek wagenwijd opengedaan? Wie gaat de LVV-minister vervolgens hierin nog verder controleren? Met mooie woorden, beloften en beterschap komen we er niet en dat weet de minister ook.

Het systeem wordt alleen maar nog subjectiever en des te corrupter.
Daarnaast zegt de minister met zijn voorgenomen maatregel, dat zijn eerder gewekte indruk dat vriendjes van de oppositie al jaren in de visserijsector geaccommodeerd zijn, nu volledig in handen zijn van de paarse partij en die deze sector nu helemaal gaat domineren.

Tevens brengt de bewindsman – ook een minister voor de paarse partij- zichzelf in een positie dat hij nimmer op de hoogte was van enige corruptie en dat hij van zijn bijdrage en wetenschap van corruptie met (trawler) vergunningen zijn hand in onschuld wil wassen. De minister heeft geprobeerd zich ook vrij te pleiten, door de naam van het DNA-lid - die kennelijk uit zijn eigen paarse partij komt - te verzwijgen en die hem (de minister) heeft gewaarschuwd om vooral geen transparantie in de visserijsector te betrachten.

Last, but not least. Ook nog een geluk bij een ongeluk. Waarom 15 januari 2018?
De ontvangen ‘huurgelden’ van de vergunningen en/of toestemmingen voor het vissen in 2017 zijn al binnen. In 2018, nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Door het niet transparante ‘corrupte’ systeem worden de visvergunningen in de loop naar een nieuw onduidelijk systeem, alleen maar nog schaarser en dus zullen de ‘huurgelden’ alleen maar omhoog gaan.

De minister handelt ook in strijd met de gangbare rechtsorde door alle vergunningen abrupt in te trekken. Want het is heel kort door de bocht, dat elke minister die zou aantreden en weinig management kwaliteiten bezit, het kind met het badwater weggooit en wederom opnieuw met een nieuw niet beproeft plan of systeem gaat uitproberen. Zullen de bonafide bedrijven die heel veel investeringen in deze sector hebben gestoken, nu niet benaderd worden om in de partijkas te storten, zodat zij hun investeringen niet als sneeuw voor de zon zien smelten?

Heeft de minister niet de gehele DNA in slaapt gesust met zijn valse voornemen en daardoor kostbare tijd gewonnen ‘door het aantrekken van het boetekleed’ en een maatregel aan te kondigen, zonder enige duidelijkheid te geven wat er dan werkelijk gaat veranderen en wat de nieuwe transparante werkwijze en het beleid zal gaan worden en wie toezichthouder zal worden van de naleving van het rechtmatig en onrechtmatig toewijzen van vergunningen. Teveel vragen, waarop de minister nu en in de toekomst ook geen antwoorden op heeft en zal blijken te hebben.

We hebben te veel grappenmakers op beleidsniveau geparachuteerd, die met hun latente onwetendheid en kennis, alleen maar aan het experimenteren zijn met ’s lands gelden en het bestuur van de Republiek Suriname.
Proficiat minister, u bent geslaagd in uw opzet.

Roy Nanhkoesingh