Donald Trump, een vreemd fenomeen of verrader?

President Donald Trump heeft tot nu toe laten blijken, meester te zijn in het nemen van de meest vreemde beslissingen, die zijn land in vele strategische opzichten in een lastig/negatief parket plaatst. Het land, de Verenigde Staten van Amerika (VSA), staat bekend als de eerste economie van de wereld, de machtigste militaire macht en heeft in geopolitiek opzicht ook een voorsprong op de naaste concurrenten met name China en Rusland.

Deze drie voornoemde parameters of pijlers om de kracht van een land (als wereldmacht) vast te stellen, worden door de zigzaggend en ondoordachte handeling/uitspraken/beslissing van president Trump afgezwakt ten voordele van de antagonisten Rusland en China. Deze twee landen streven ernaar om de wereldleider te zijn op de drie gebieden, welke ik hierboven heb aangeduid als parameters of pijlers. Dit verklaart waarom ik de VSA, Rusland en China als antagonisten van elkaar zie. Uiteraard bestaan er tussen deze antagonisten diverse samenwerkingsrelatie of verdragen, hetzij in bilateraal of in multilateraal verband. Neem maar als voorbeeld de diverse handelsverdragen en het non proliferatie verdrag dat gebaseerd is op de drie pijlers non proliferatie, ontwapening en vreedzame toepassing.

Binnen het streven naar meer macht in de wereld of tenminste die te consolideren, worden strategieën ontwikkeld die steeds vanuit het beleid door diverse specialistische units/eenheden gekwantificeerd en gemonitord moeten worden. Deze eenheden dienen mijns inziens met fluwelen handschoenen door de president behandeld worden. De potentie van de wereldleider in alle drie de opzichten als voornoemd, staat en valt onder ander met de stabiliteit binnen de bedoelde specialistische eenheden. Er dienen geen wanverhouding en vertrouwenscrisis te bestaan met de president als commander in chief.

Waakhond van de wereldmacht
De CIA, NSA, FBI etc.zijn voor de VSA specialistische en vitale eenheden, die voor de veiligheid, intern als extern, moeten zorg dragen. Zij zijn primair ingesteld als preventieve veiligheidsmechanismen. Als deze mechanismen falen in hun taakuitoefening, betekent dit per definitie verzwakking van de veiligheid van de wereldmacht. Deze eenheden moeten sterk het vertrouwen van de president genieten. Omgekeerd moeten de diensten kunnen rekenen op de confidentialiteit van de informatie die verzameld wordt en in comité generaal aan de president worden toevertrouwd. Het is duidelijk dat sinds het aantreden van Donald Trump als president van VSA, er ernstige verstoring is in de relatie tussen de president en de CIA, NSA en FBI. De grondoorzaak ligt in het feit dat er bewijzen door deze eenheden zijn verzameld, die indiceren dat er contacten bestaan heeft tussen het campagneteam van de presidentskandidaat Donald Trump (Republikein) en Rusland.

De bewijzen hebben blootgelegd dat Rusland, lees Putin, de verkiezingen in VSA ten faveure van Donald Trump wilde beïnvloeden. Het hacken van computers of beter gezegd computersystemen van de Democratische Partij is een van de bewijzen die de bemoeienis van Rusland met de verkiezing in VSA aangeeft. En wat doet de president? Hij maakt de specialistische diensten, die een waakhondfunctie voor de VSA als wereldmacht vervullen, simpel uit voor leugenaars. Dit impliceert dat de president zijn eigen veiligheidsdiensten niet vertrouwt. Het cynische van dit alles, is dat president Trump tijdens de recentelijk summit in Vietnam, publiekelijk aangeeft dat hij juist geloof hecht aan de ontkenning van president Vladimir Putin, dat Rusland/Putin op geen enkele wijze enige pogingen ondernomen heeft om de verkiezing in VSA te beïnvloeden. Tot overmaat van ramp voor de CIA, NSA en FBI, plaatst Donald Trump de Russische president Vladimir Putin juist in een slachtofferrol of positie in de onderhavige case.

Donald Trump gaat zelfs zover, door aan te geven dat Putin zich beledigd voelt over de naar wat hij noemt absurde aantijging aan het adres van Putin. Deze klap moet hard zijn overgekomen bij deze vitale diensten en de meerderheid van het Amerikaanse volk. De hamvraag die bij mij rijst, is waarom president Donald Trump het publiekelijk opneemt voor president Putin? Zou dit kunnen liggen op het privaatrechtelijke vlak (friends in ‘secret’ business)? Of heeft de handeling van Trump te maken met zijn karaktereigenschappen, waarbij egotripperij belangrijk deel van uitmaakt? Of het kan zijn dat deze handeling van Donald Trump simpel te maken heeft met het fenomeen ‘clientalisme’. Trump betaalt voor de zichtbare en onzichtbare diensten, die Putin aan hem, voor, tijdens en na de verkiezing van 2016, verleend heeft. In het uiterste geval kan er mijns inziens sprake zijn van hoogverraad van de VSA door de huidige Donald Trump.

Grote en beroemde wetenschappers over de hele wereld, gerenommeerde peilingsbureaus en universiteiten, politieke analisten in binnen en buiten Amerika etc., hebben niet kunnen vaststellen dat de dubieuze Donald Trump, eerst de nominatie binnen de republikeinse partij en daarna de electoral vote zou winnen. Integendeel.

Opmerking: Doch, het ligt volstrekt niet aan Obama dat de presidentskandidaat van de Democraten, Hillary Clinton, de electoral vote heeft verloren en dienovereenkomstig het presidentschap. Zij won wel de popular vote met meer dat 3 miljoen stemmen verschil.
Conclusie: “Er is iets vreemd gebeurd; voor, tijdens en na de verkiezing” en dit verklaart mijns inziens de ambivalente houding van Donald Trump naar Rusland/Putin toe.

Bert Eersteling