Column: Politieke Borrelpraat 381

“Wat een gedoe is het al een paar weken daar op de Sedneyhaven met die 100% controle op containers.”
“Ja mi boi, in dit land is controle bij velen nog altijd een daad van vijandschap, want dan kunnen de sjoemelaars niet meer ongestoord hun gang gaan.”
“Bij die lui zit frommelen zo te zien in hun genetisch materiaal, net zoals klantvriendelijkheid bij velen niet in hun genetica zit.”
“Maar dat gedoe van die 100% controle stagneert de doorstroom van de containers en dat kost de handel tonnen.”
“En dat sluipfasi importeren van o.a. dure sigaretten en alcoholische dranken doet de Staat miljoenen mislopen en veroorzaakt onterechte grote winsten bij degenen die deze spullen achter in de container binnen smokkelen.”
“Zoals opeens honderden kilo’s cokka in zakken exportrijst terecht kwamen. Gebeurde dat in Nickerie? Of onderweg, of bij het overladen te Benies Park? Rara: hoe, waar en door wie gebeurde dat? Opeens weet niemand wat. A no mi, beambte.”
“Maar nu worden ook bonafide, dus de betrouwbare importeurs gedupeerd.”
“Dat heb je bij alle controles. Je moet toch ook je schoenen en je riem uitdoen en zodat je broek bijna tot onder je zitvlak hangt bij de incheck op de luchthavens? Ben jij een terrorist of smokkelaar? Nee toch? Maar toch word je als bonafide passagier gescand, bevoeld en betast.”
“Goede of kwade passagier staat op niemands voorhoofd geschreven, net zomin bij bonafide en malafide handelaren. Alle containers worden 100% gecontroleerd; na een paar maanden kijk je minder streng of je doet steekproeven en als een paar het weer proberen, tjek je opeens een week lang weer alles voor 100%.”
“Ze mogen Woefdraad uitschelden hoe ze willen, maar deze 100% controle is goed, een tien plus griffel, maar zie wie en wie een boobytrap voor hem hebben geregeld. Hij moest wel ietwat terugkrabbelen.”
“Welke booby bedoel je?”
“De zwak gefundeerde, plotselinge robuuste 100% verhoging van de afhandelingskosten van containers, want dat kost de handelaren behoorlijk wat extra’s.”
“En meteen wordt er hard gehuild en gedreigd dat deze extra kosten zullen worden doorberekend aan de consument en dat die nog meer zal schelden op die arme poti winkelier die alle slagen moet incasseren en dat soort dingen.”
“Zo werd toch ook gedaan toen Adelien van Financiën de pre-shipmentcontrole pats-boem doorvoerde? Heeft dat niet haar nek gekost als minister?”
“Ja, want prijsverhogingen gaan de Nationale Populistische Beweging stemmen kosten, dus: ‘Woeffie, saka a tempo ptienso, nò.”
“Maar dan lijkt die baldadige afhandelingsverhoging een beetje op ‘meespelen met die malafide importeurs.”
“En eerst werd gezegd dat de douane mee had beslist bij die verhoging van die container-afhandeling.”
“Nou, Wafdraad heeft z’n withemden-korps snel geappt en gewappt en gepappt, zo van: wie geeft jullie de autoriteit om buiten mij om zo een beslissing mede te autoriseren?”
“Ai, toen volgde een of ander liflafsmoesje dat de douanetop na een vergadering tot de conclusie was gekomen dat ze niet had meebeslist met die forse verhoging van de containerafhandeling.”
“Volgens mij is dit een doorzichtig steekspelletje om op een subtiele manier de 100% controle op containers te saboteren, want deze verhoging van de afhandeling wordt onterecht geheel gekoppeld aan de 100% controle van de containers en zal zeker prijsverhogend op de importartikelen werken.”
“Dan zal het maar moeten, want er wordt teveel gesjoemeld daar op die Haven. Tot zelfs in dat Azzieboeba of fa’a computersysteem ning, hadden pientere douaniers ingebroken en voor een lawsie tyuku de staat voor tientallen miljoenen laten mislopen. En hoe diepgaand is deze zaak toen onderzocht?”
“Totdat er een granaat naar het huis van een van de onderzoekers werd gegooid. Dat was de first warning van het malafide importgilde. ‘Stop,’ zei toen het onderzoek, met een diepe zucht..”
“Maar wat wil je in dit alles-importland, waar een belangrijke voorliefde van de consument is: met zo min mogelijk geld zoveel mogelijk supermarketspullen in het winkelwagentje te stoppen.”
“Da wat als dat een van onze leukste bezigheden is? Dan nu wordt dat ons ook afgepakt.”
“Waarop slaat die ’ook’? Wat is jou nog meer afgepakt?”
“Mijn Zeven-Leven.”
“Die is je niet afgepakt, hij is gewoon met verlof gestuurd.”
“Hopelijk maakt hij van de rustpauze gebruik om z’n taalniveau danig op te schroeven.”
“Dat vind ik geen leuke opmerking; hij kan er niets aan doen dat hij wat taalfouten maakt.”
“Dan moet je niet over de radio praten, want zo verpest je het taalgehoor van je luisteraars.”
“Maar wattebout die Kebamisi van je, die in de DNA zo vol bravoure schreeuwde dat hij en z’n fractie pal achter hun minister OWee-je-gebeente staan en dat dat gewraakte programma toch zo succesvol uit de lucht was gehaald, ja toch, en meteen nam hij het vol lof op voor Keba-na-tori, waar ook flink kritiek op was geuit.”
“Te vroeg gejuicht, misi, want a tori no keba ete, want minister OWee praat de volgende week met Piertje Khan, zoals hij eerst had moeten doen.”
“Doet me denken aan dat filmpje op een nieuwssite: een voetballer neemt een penalty, de bal ketst keihard op de bovenlat en vliegt het veld weer in en de doelman rent juichend zijn goal uit en de bal stuitert over hem heen zijn goal binnen: penalty toch gescoord.”
“Dus juich niet te vroeg.”
“Beide kanten moeten zich via de media weten te gedragen en geen wederzijdse aanhang opjutten.”
“Daarom moet die Mediaraad er komen.”
“Nee, voor de controle op de radio en tv wordt in de wet de Omroepraad genoemd, die samen met de TAS het mediagebeuren in de gaten moet houden.”
“Ik begrijp dit niet; daarvoor is de TAS er toch, die heeft toch de A van Autoriteit in z’n afkorting?”
“Nee mang! De TAS controleert de technische kant van de media, dus hun frequenties, hun modulatie, hun aantal Hertz, weet ik veel. Ze gaan niet in op de inhoud van de programma’s. Ze gaan de klachten wel na en geven die door aan de minister, bij gebrek aan die Omroepraad. Die had sinds de instelling van de TAS simultaan moeten worden ingesteld.”
“Dus als die Omroepraad er al zou zijn, zouden mensen daar hun klachten over welk radio- of tv-programma dan ook kunnen deponeren.”
“Jawel.”
“Dus niet alleen van Zeven-Kleven, maar ook van Keba-na-Tori en eventueel van die Dween Belgt-jongen, Steventig seconden, Semmie Burga en zo? Dan zou zo een raad het druk kunnen krijgen.”
“Dat is toch goed? Uit al die klachten, terecht of onterecht, ontstaat er een mediacode, niet opgelegd door een toevallig stel politici aan de macht, maar uit de praktijk voortgekomen, door klacht en wederwoord en niet door macht, dreig en censuur.”
“Dus toen een bepaalde VeePee op last van een bepaalde Pee een veelbekeken STVS-actualiteitenprogramma stopzette, hadden kijkers daartegen een klacht mogen indienen bij de Omroepraad als die er toen bestond.”
“Zeer zeker! Zie je nu waarom zo een Omroepraad, bij wet voorgeschreven, er nooit is gekomen?”
“Maar men wil nu wel een mediaraad.”
“Dat is een ander ding, met cultuur en dat soort dingen erin en dat zal daarom mede door het ministerie van Onderwijs beheerd worden. Dat is wat anders.”
“Dan probeert men zo een Omroepraad met zo een Mediaraad te omzeilen?”
“Weet ik veel! Zou best kunnen. Feit is dat in zo een Omroepraad vertegenwoordigers van de verschillende media, journalisten en de overheid zitting zullen hebben, maar natuurlijk gaat het erom wie de meerderheid in zo een Raad heeft."
"Ik denk dat die overheid zal zorgen dat zij het overwicht zal hebben, dat wil die overheid volgens mij zoveel mogelijk in elk publiek controlemechanisme hebben"
“Maar het is toch niet eerlijk? Dan heb je de meerderheid in zo een Raad en dan kan je je eigen misbaksels goed praten of een kritisch programma muilkorven.”
“Nou, ik denk dat de vertegenwoordigers van de vrije pers in de Omroepraad in zo een geval dan wel naar buiten toe aan de bel zullen trekken.”
“Ja, maar aan de andere kant kan je particulieren in zo een Raad ook niet over de overheid laten regeren. Er zal hoe dan ook iets werkbaars uitgedacht moeten worden.”
“Begrijpen jullie nu waarom in alle Raden van Commissarissen van de staatsbedrijven voor het merendeel politieke jaknikkers zitten? Daarom doen die parastatale bedrijven wat ze willen en eten onze belastingcenten flink op, omdat het controlemechanisme politiek geïnfiltreerd is.”
“En de grootste ramp is dat de voorzitter van zo een RvC waarnemend directeur van zo een staatsbedrijf kan worden. Zie de kleermaker, alias Eyeshadow, een paar regeringen terug bij ons Energiek Bedrijf.”
“Dat moet gewoon verboden worden. Valt de directeur om welke reden dan ook weg, dan neemt de onderdirecteur waar of wordt hij tot directeur benoemd. Absoluut niet de voorzitter van de RvC. Wat een onding is dat.”
“Maar yu no syi a satirische prent: Baas long uit DNA, tik Statewagon One, da Bellefleur e aksi of hij geen tijd voor hem heeft.”
“Om naar dat gefrustreerd gebrabbel van hem te luisteren? Meneer Belle kan het nog steeds niet verkroppen dat hij minister-af is en geen bevallingen voor de deur meer kan adopteren.”
“Ach, je kletst man, wat zou jij als geweldige democraat dan hebben gedaan als een oppositielid jou de waarheid over je onmachtig beleid voor de voeten had geworpen?”
“Ik zou plat van de lach en naar m’n hoofd wijzend zijn wekkelopen.”
“En ik zeg: Pting kadjoe-boi versus de grote kleine indiaan.”
“Ik zou rustig zijn blijven zitten, alles ja-knikken; het zijn maar woorden. Iedereen weet hoe Bellefleur en I-and-I rastaman, van Justitie een ware troep hebben gemaakt.”
“En welke politieke topman liet dit jaren toe, ook die achtereenvolgende wanhopen op Onderwijs en op Grondbeheer, precies volgens het geboorde-emmerbeleid van zijn voorganger?”
“Ter wille van de smeer likt de kat de kandelaer.”
“Waar slaat dat Oudhollands spreekwoord nou op?”
“Ter wille van behoud van de regeermacht sta je een hoop rommel toe. Jaag die troep toch weg, en als je de meerderheid dan verliest, ontbind je het parlement en schrijf je nieuwe verkiezingen uit. Dat is goed politiek spel in landsbelang en geen brokobana plei in politiek partijbelang.”
“Maar juist daarom zijn we sinds de invoering van het algemeen kiesrecht blijven steken in enge politieke belangen en hebben we gouden kansen voor ons land verspeeld.”
“Maar er zijn genoeg integere coalitiepartners geweest, dus je moet niet alle politieke partijen over één kam scheren.”
“Oké, je hebt gelijk, maar hoeveel van die integere politieke partijen zijn in die geboeftecoalities blijven zitten, nadat ze zelfs meerdere malen overruled werden door de corrupte coalitiepartners?”
“Wat zou jij, de grote moraalridder en integere himself, dan hebben gedaan? Na een maand stap je uit principiële overwegingen uit de coalitie en als je omkijkt, zie je dat de rest van je partij bij de vleespotten van Egypte is blijven zitten.”
“Lijkt op het KarelDoe-syndroom.”
“Wat bedoel je met ‘het KarelDoe-syndroom?”
“Ik bedoel: ik stap uit de coalitie, mijn minister enzo blijft en pas na zovele maanden royeer ik die achtergebleven Son of Dot als partijlid. Waarom niet meteen toen ik ging en hij bleef?”
“Misschien om toch een Hulpbronnengraantje mee te pikken? Wie weet.”
“Dit land is en blijft een geweldige inspiratiebron voor sociale en politieke satire, echt waar. Elke dag weer kan je lachen totdat je in huilen uitbarst. Daarom: een rondje voor jullie.”

Rappa